بدون دریافت آموزش، محکوم به تکرار هستیم

چهارمین جلسه از دوره دوازدهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی جهانبین شهرکرد؛ به استادی مسافر حمید، نگهبانی مسافر مجتبی و دبیری مسافر کاظم، با دستور جلسه «وادي دهم؛ صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون جاری است» در تاریخ ۱۱ آذر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان، حمید هستم یک مسافر. 

خداوند را شاکرم که اجازه داد یک روز دیگر در کنگره باشم و از شما دوستان انرژی بگیرم. وادی‌ها در سفر تأثیر بسیاری در حرکت و زندگی شخص دارند و وادی دهم، به دلیل علاقه‌ای که به آن داشتم، نقش مهمی در سفر من ایفا کرده است. 

اگر بخواهم نکته‌ی کلیدی از این وادی را بیان کنم، همان پیام وادی است: «شهر به یکباره به طغیان دچار می‌گردد؛ امّا نسیم آرامِ الله پس از چندی در تمامی آبادی حاکم می‌شود و عظمت و سلامتی بازمی‌گردد و شما از آن بهره‌ی بیشتری می‌برید. دوستان همه سلام می‌رسانند و از خداوند و نگهبانان شاکر هستند که وصل‌ها را انجام می‌دهند تا همه چیز در کائنات به رحمت الهی سیراب گردد. در مقر شما، دوستان هر لحظه این روند و تکامل را با محبت و حس تجربه می‌کنند. آنان که مجذوب رحمت قدرت مطلق می‌شوند، به ارتقا می‌رسند؛ اما آنان که به سورچرانی مشغولند، نصیبی ندارند. می‌دانید چه می‌گویم: همانند چهارپایانی که به دنبال پاهای اضافی می‌گردند تا خود را محکم در زمین نگه دارند، در حالی که نمی‌دانند بدون دست و پا، سر بر سجده‌ی الله بسیار آسان است. تنها تمنای دل می‌خواهد که با آن فاصله دارند؛ مانند نابینایانی که در روز به دنبال شب می‌روند. آن کس که باید بداند، می‌داند و آن می‌کند که حق می‌کند.»

و اما راجع به دستور جلسه: «صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون جاری است.» برداشت من از این وادی این است که مانند شمشیر دولبه است؛ از یک طرف امیددهنده و از طرف دیگر هشداردهنده. در پیام «بهترین راه» آمده است: «منِ حمید برای آموزش گرفتن و خدمت کردن پا به حیات گذاشته‌ام.» ما هرچه آموزش بگیریم، مانند یک برگ از کتاب هزاران صفحه‌ای است که در این حیات و حیات‌های دیگرمان وجود دارد. آقای مهندس توصیه کرده‌اند: حتی اگر یک روز از عمرتان باقی مانده است، سعی در گرفتن آموزش داشته باشید و هیچ‌گاه از دریافت آموزش دست نکشید. آموزش در این حیات و حیات‌های دیگر مانند ابزاری است برای ادامه‌ی مسیر و حل مشکلات. تنها چیزی که من با خود از این دنیا می‌برم، آگاهی و دانایی است که کسب کرده‌ام. اگر آموزش کافی نگرفته باشم، محکوم به تکرار هستم؛ و این یک قانون نانوشته در جهان هستی است.  

من به‌عنوان یک عضو کنگره ۶۰ باید نقشی از خود به نمایش بگذارم و نقشی ماندگار ثبت کنم. از کمترین‌ها باید شروع کنم تا بتوانم روزبه‌روز حرکت و عمل عظیم‌تری انجام دهم. البته در ابتدا هر تغییری سخت است و حرکت در این مسیر دشواری‌های خود را دارد، اما باید ادامه داد و تغییر کرد. می‌دانم که تغییر نتیجه‌ی خوبی دارد؛ مانند شاگرد رزمی‌کاری که در ابتدای مسیر و تمریناتش با درد شروع می‌کند، اما در نهایت به استادی نائل می‌گردد. ما باید از سختی‌ها عبور کنیم تا به هدفمان برسیم.  

از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید، از همه شما سپاسگزارم.

نگارنده: مسافر حسین لژیون ۶

تنظیم: مسافر مهدی لژیون۶

ارسال: مرزبان خبری مسافر وحید

نمایندگی جهانبین شهرکرد/مسافران