دلنوشته یک مسافر در باب هفته بنیان _ نمایندگی یاس اصفهان

سلام دوستان مریم هستم یک مسافر.

گاهی انسان پس از سال‌ها ماندن در تاریکی، چشمش به چراغی می‌افتد؛ چراغی بی‌ادعا و بی‌هیاهو… چراغی که فقط می‌فهمد و راه را نشان می‌دهد. بنیان کنگرهٔ ۶۰، شما برای من و هزاران نفر همان چراغ هستید؛ چراغی که فقط روشن نمی‌کند، بلکه دل آدم را هم گرم می‌سازد.

من روزی به کنگرهٔ ۶۰ رسیدم که دلم خسته بود، بدنم زخمی و روحم به دنبال پناهی امن می‌گشت. شما اندیشه‌ای در من ساختید که از رنجم پلی زد به سمت آرامش و تفکر؛ تفکری که به من آموخت سقوط پایان راه نیست، اگر اراده کنم و برخیزم.

کنگرهٔ ۶۰ به من یاد داد، درمان فقط کم شدن درد نیست؛ تولد دوبارهٔ انسان است. اگر امروز می‌توانم دوباره نفس مادربودن را حس کنم، اگر می‌توانم امید را جایگزین ترس کنم، همه از همان تولد دوباره در وجود من است.

اگر امروز می‌توانم آینده‌ای را ببینم که روزی غبارآلود و دور بود، ریشه‌اش در بذری است که شما سال‌ها پیش کاشتید. در هفتهٔ «بنیان کنگره ۶۰» تنها حرفی که از دلم برمی‌آید این است: ممنون که بودید، هستید و می‌مانید. شما فقط بنیان کنگرهٔ ۶۰ نیستید؛ شما دلیل دوباره شکل گرفتن زندگی‌های بسیاری هستید و زندگی من هم یکی از آن‌ها است.

تایپ: مسافر مریم - لژیون يكم - نمایندگی یاس اصفهان
ویرایش: مسافر منا - لژیون بیست و یکم- نمایندگی یاس اصفهان
ارسال:همسفر فاطمه