هفته بنیان تجلیِ بخشش و استقامت در کنگره۶۰

جلسه سیزدهم از دوره پنجم کارگاه‌های آموزشی لژیون سردار کنگره۶۰ ویژه همسفران نمایندگی سهروردی به استادی راهنما همسفر مریم، نگهبانی راهنمای تازه‌واردین همسفر فاطمه و دبیری همسفر راضیه با دستور جلسه «بنیان کنگره۶۰» روز دوشنبه ۱۷ آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۳:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

هفته بنیان را به جناب مهندس، خانواده محترم‌شان، تمامی خدمتگزاران و اعضای کنگره۶۰ تبریک عرض می‌کنم. صحبت‌هایم را با جمله‌ای از استاد «دین‌دستور» آغاز می‌کنم: «ما برای کسانی که بذر نیکو کاشته‌اند، اجری بی‌دریغ داریم؛ اگر هیچ‌کس نداند، خداوند عالم و رنج دست می‌داند.» مسیر تکامل انسان بسیار سخت، طولانی و پیچیده است. فراز و نشیب‌های بسیاری باید طی شود تا انسان به مقصدی که ادیان و بزرگان وعده داده‌اند برسد؛ تا خام‌ها پخته شوند و نادان‌ها به دانایی برسند. در این مسیر راه‌های پر پیچ‌وخم بسیاری وجود دارد. گاهی از خود می‌پرسم: مگر این مقصد باشکوه کجاست که راه رسیدن به آن با درد و رنج و اشک و گریه همراه است؟ البته که راه‌هایی هم هست که رسیدن به این مقصد را آسان‌تر می‌کند؛ یکی از این راه‌ها «بخشیدن» است: بخشیدن جان، مال، عشق، علم و زمان. جناب مهندس پیشتاز این مسیر بوده‌اند و به گفته استاد سردار: «یک سال بودن در کنگره۶۰ برابر با سه دوره حیات محسوب می‌شود.» این یعنی همان بخشیدن.

مهندس دژاکام در بهمن ۱۳۷۵ سفر درونی خود را برای اطلاع از میزان مصرف مواد و نظم‌بخشیدن به آن آغاز کردند و در آذر ۱۳۷۶ به درمان رسیدند. از همان ابتدا خواست و اراده‌ای قوی برای ایجاد یک سیستم درمانی داشتند. کنگره۶۰ طی ۲۸ سال با مشکلات و موانع زیادی مواجه شد؛ اما ایشان با تفکر عمیق و استقامت مثال‌زدنی از این گذرگاه‌های سخت عبور کردند. «مطهر و پاک‌بودن در جهان بودن‌ها مانند تجارت در میان دزدان است.»؛ اگر هر کدام از ما جای ایشان بودیم شاید با مشکلاتی مانند بیرون‌رانده‌شدن از آکادمی، پلمپ ساختمان، حبس و زندان، مخالفت‌ها در مورد شربت OT و اپیوم به‌عنوان داروی درمان و معرکه‌گیری برخی مصرف‌کنندگان خواهان درمان جا می‌زدیم و عقب‌نشینی می‌کردیم.

انسان اگر در مسیر زندگی صراط مستقیم را انتخاب کند، در بلندمدت با صبر و استقامت به موفقیت و تکامل می‌رسد. بعضی افراد برای نیامدن به جلسات بهانه‌های فراوان می‌آورند، درحالی‌که امروز فاصله‌ها ده دقیقه تا یک ساعت است؛ اما سال‌ها پیش عزیزانی بودند که مسیر تهران تا اصفهان را به هر شکل ممکن طی می‌کردند تا کارگاه‌های آموزشی برقرار بماند، فقط برای اینکه یک نفر به درمان برسد. آقای خدامی، آقای حکیمی، خانم سودابه و بسیاری دیگر، با انتخاب و اشتیاق خود قدم در این مسیر گذاشتند و خدا را شکر تلاش‌هایشان به ثمر نشست، چه نعمتی بالاتر از اینکه خداوند اجازه‌ خروج انسان‌ها از تاریکی را بدهد؟ هستی قانونمند است. زمانی که با تفکر غلط خود در تاریکی‌ها قرار گرفتم، نتیجه‌اش جز رنج نبود. حالا که می‌توانم با یک روش درست به کمک کسانی که راه را بلدند به روشنایی و حال خوش برسم، آیا این نیاز به اجازه و اذن خداوند ندارد؟ این اجازه به ما داده شده تا خودمان را پیدا کنیم، نقش‌مان را بشناسیم و بدانیم که کی هستیم؛ اگر حرکت و استقامت مهندس دژاکام ادامه پیدا نکرده بود، معلوم نبود امروز هر کدام از ما در چه شرایطی بودیم. چه‌بهتر که هرچند وقت یک‌بار تلنگری به خود بزنم و یادآوری کنم: حالا که حضورم در کنگره۶۰ فراهم شده، مسافرم در حال سفر و درمان است و حال خوش وارد زندگی‌مان شده چطور می‌توانم اندکی از زحمات مهندس را جبران کنم؟ چگونه می‌توانم خدمت کنم؟ خداوند می‌فرماید: «اگر خوبی دیگران را بخواهید، پاداش این خوبی به سمت خودتان بازمی‌گردد.»؛ اگر نمی‌توانم قدمی بردارم دست‌کم آسیبی نزنم، نه به سیستم و نه به انسان‌هایی که مشتاق درمان هستند. یکی از اساتید محترم سال‌های گذشته در لژیون سردار فرمودند: درآمدی که من به دست می‌آورم تماماً مال من نیست سهم دیگران هم در آن هست؛ اگر من با بخشیدن، سهم دیگران را ادا نکنم، آن‌وقت چرخ روزگار طوری می‌چرخد که ممکن است یک دزد وارد خانه‌ من شود و همان مال و ثروتی را که جمع کرده‌ام با خود ببرد؛ درواقع او دارد سهمی را می‌برد که من نپرداخته بودم؛ پس بیایید این بخشیدن را انجام دهیم.

امروز دستور جلسه، هفته بنیان است. استاد امین در سی‌دی «بنیان» فرمودند: «هرکدام از این جشن‌ها برای ما پیامد و یادآوری مهمی دارد، چیزهایی که واقعاً به آن‌ها نیازمندیم.» یکی از اضلاع مثلث تاریکی، نسیان و فراموشی انسان است. این جشن‌ها کمک می‌کند آن زمان انرژی و آموزش‌هایی که برای من صرف شد را به امید خدا فراموش نکنم. بنیان یعنی ریشه؛ یعنی اصل. جناب مهندس، بنیان کنگره۶۰ هستند. کاری که ریشه می‌کند این است که مواد غذایی را از خاک می‌گیرد و به ساقه و شاخه‌ها می‌رساند. استاد هر هفته آموزش‌هایی را که متناسب با نیازهای اعضا کنگره۶۰ است در اختیارشان می‌گذارند و باعث رشد آن‌ها می‌شوند.

مگر غیرازاین است که در هر سی‌دی هفتگی، گره‌ای از کار و مشکلات روزمره‌ ما باز می‌شود و آموزه‌های فراوانی به دست می‌آوریم؟ امروز و این هفته را باید به همه‌ اعضای کنگره۶۰ تبریک گفت؛ زیرا کنگره۶۰ متعلق به یک نفر نیست؛ بلکه مال همه است. بسیاری از انسان‌ها در این مکان مقدس توانستند گره‌ها و تاریکی‌های خود را باز کنند و از آن فاصله بگیرند.

در کنگره۶۰ یک گنج وجود دارد، یک گنج اصلی؛ اما بالاتر از این گنج مقداری طلا قرار گرفته است. کسی که وارد کنگره۶۰ می‌شود ابتدا این طلا را پیدا می‌کند و گمان می‌کند که به گنج اصلی رسیده، در حالی که گنج اصلی در عمق بیشتری قرار دارد. رهایی از اعتیاد همان طلایی است که انسان به آن می‌رسد؛ اما جهان‌بینی گنج اصلی است که هر فرد باید آن را کشف کند. هر مسافر و هر فردی با تزکیه و پالایش، می‌تواند آموزش‌های کنگره۶۰ را دریافت کند و هرچه خالصانه‌تر حرکت کند دریافت‌های بیشتری خواهد داشت. عضویت در لژیون سردار یکی از همین دریافت‌ها و گنج‌هایی است که شخص می‌تواند به آن دست پیدا کند. فرد وقتی در مسیر ارزش‌ها قرار می‌گیرد، درمی‌یابد که هرقدر از عصاره‌ جان و آنچه دارد ببخشد، بیشتر حال خوش دریافت می‌کند. برای اعضای لژیون سردار آرامش و لبخند دیگران اهمیت دارد.

وقتی می‌خواهم خدمت مالی انجام دهم ابتدا باید توانایی مالی خودم را بالا ببرم و برای این توان تلاش کنم؛ سپس از خود می‌پرسم: هدفم از این بخشیدن چیست؟ آیا به‌خاطر تفاخر و کسب احترام است؟ یا باور دارم که آرامش حق مسلم همه‌ انسان‌هاست و چون هم‌نوعانم این حق را از دست داده‌اند من می‌بخشم؟ اعضای لژیون سردار برای آرامش و رفاه دیگران می‌بخشند و دنبال پس‌گرفتن چیزی نیستند و این نشانه‌ حال خوش آن‌هاست. این پول و این خدمت مالی تبدیل می‌شود به یک چراغ روشن، یک آبرو، یک انسان احیا شده، یک خانواده‌ مستحکم، یک دوره‌ لذت‌بخش. ارزش آن با هیچ‌کدام از مادیات خانه، ماشین و…قابل مقایسه نیست. درد و رنج و عذاب به حداقل می‌رسد. در کنگره۶۰ ما شکل می‌گیریم. طبق سی‌دی «نقاش» نقاش خودت باش؛ آثار خودت را خلق کن و خودت را آن‌گونه که باید نقاشی کن. هرچه زیباتر باشیم مسیر برای رسیدن به بهشت موعود و مقصدی که خداوند وعده داده آسان‌تر می‌شود.

امروز باید از مهندس دژاکام و خانواده‌ محترم‌شان تشکر کنم؛ بابت همه‌ ازخودگذشتگی‌ها که باعث شد من امروز روی این صندلی بنشینم و حال خوش داشته باشم؛ همچنین از پیشکسوت‌های محترم سپاس‌گزاری می‌کنم که در کنار مهندس بودند و کمک کردند درخت کنگره۶۰ هر سال پربارتر باشد.

تایپیست: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر شهناز (لژیون دوازدهم) عضو لژیون سردار
رابط خبری: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون پنجم) عضو لژیون سردار
عکاس: همسفر مائده (مرزبان‌خبری) عضو لژیون سردار
ویرایش و ارسال: همسفر شهناز رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون چهارم) نگهبان سایت عضو لژیون سردار
همسفران نمایندگی سهروردی اصفهان