سیدی «شب» به عنوان نماد تاریکی شروع میشود؛ اما در نگاه آقای مهندس تاریکی چیزی منفیِ مطلق نیست؛ بلکه بخشی از مسیر تکامل انسان است، انسان برای اینکه به شناخت واقعی برسد، باید «شب» را تجربه کند؛ یعنی همان دوران گمگشتگی، اعتیاد، درد، یا بینظمی درون خودش. در نگاه کنگره ۶۰، شب نماد تاریکیهای درونی است؛ یعنی جهل، ترس، ناامیدی، خشم و اعتیاد. انسان وقتی از مسیر عقل و معرفت دور میشود، به شب وجودی خود وارد میشود. اما این ورود، نشانه شکست نیست؛ زیرا بدون تجربه شب، انسان هرگز ارزش نور را نخواهد فهمید. همانطور که گیاه بدون خواب شبانه پژمرده میشود، انسان هم اگر در تاریکیهایش قرار نگیرد، هرگز درک و آرامش روشنایی را تجربه نخواهد کرد. آقای مهندس برای تبیین دقیق ساختار جهان هستی و چگونگی حرکت انسان در مسیر تکامل و خروج از ظلمت، به مفاهیم عمیق قرآنی «شفع و وتر» استناد میکنند. این دو مفهوم، بیانگر دوگانگی و یگانگی در همه ابعاد هستی هستندشفع، نمایانگر زوجیتها، تعاملات، تکرارها و حرکت در ساختارهای دوگانه است
جهان هستی سراسر از شفع تشکیل شده است. شب و روز، خیر و شر، روشنایی و تاریکی، مرد و زن، تجربه و عمل؛ همه اینها در حوزه شفع قرار میگیرند. برای زیستن، انسان ناگزیر است در حوزه شفع حرکت کند. اگر وتر بر شفع حاکم نباشد، فرد دوباره به سمت آشفتگی و اعتیاد سوق پیدا میکند. اگر فقط درگیر جزئیات و تکرارها (شفع) شویم، مرکزیت خود را گم میکنیم. در نگاه آقای مهندس «شفع و وتر» دو اصل بنیادین در جهان هستند که تمام هستی بر اساس آنها شکل گرفته است. وتر به معنی فرد است، یعنی حالت یگانگی و شفع به معنی زوج است، یعنی ترکیب و تکامل دو نیرو برای ایجاد تعادل. با الهام از آیهی قرآن: «وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ» (سوگند به زوج و فرد) توضیح میدهد که همه خلقت از این تقابلها ساخته شده است. روشنایی و تاریکی، شب و روز، خیر و شر، زن و مرد، وجدان و نفس، عقل و احساس. اما نکته اصلی در سیدی این است که انسان زمانی از شب عبور میکند که میان شفع و وتر وجودش تعادل برقرار سازد.آقای دژاکام توضیح میدهد که انسان باید هم در شفع باشد و هم در وتر؛ در شفع، عمل کند، بیاموزد و تجربه کند. در وتر، بماند تا بداند چرا و چگونه بایدعمل کند
وقتی این دو نیرو در تعادل قرار بگیرند، انسان از حالت تاریکی و سردرگمی خارج میشود و به مرحله درک روشنایی یا «صبح درون» میرسد، این همان چیزی است که کنگره ۶۰ در قالب اصل سهگانه خود مطرح میکند: جسم، روان، و جهانبینی ،سه وجهِ شفع و وترِ درون انسان که اگر با هم منظم شوند، موجود به تعادل میرسد.در عمل، هر مسافر در طول درمان میآموزد که: بدون شفع (یعنی بدون تعامل با دیگران و تجربه واقعی زندگی) دانایی رشد نمیکند. و بدون وتر (یعنی راهنمای عقل، تفکر، و نظم)، عمل او بینتیجه میماند. به همین دلیل، برنامههای منظم، احترام به راهنما، و استمرار آموزش در کنگره ۶۰، در واقع تمرینی برای هماهنگی میان شفع و وتر وجود انسان هستند. سیدی «شب» با طرح مفهوم عمیق «شفع و وتر»، به انسان یادآوری میکند که تاریکی بخشی از خلقت است، نه دشمن آن. هر انسانی برای رسیدن به روشنایی باید میان دو قطب وجودش تعادل ایجاد کند: در شفع، زندگی کند و تجربه بیاموزد. در وتر، تکیه بر عقل و معرفت داشته باشد. در نتیجه، شب سمبل سقوط نیست، بلکه مرحلهای از رشد و بازسازی است؛ همان نقطهای که انسان در مییابد نور و تاریکی دو روی یک حقیقت هستند و تنها با شناختِ هر دو، میتواند تغییر حقیقی را تجربه کند.
خلاصه سیدی: شب
نویسنده همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دوم)
رابط خبری همسفر زهرا (ا) رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دوم)
عکس: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دوم)
ویرایش: همسفر مونا رهجوی راهنما همسفر ناهید ( لژیون سوم) دبیر سایت
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر ملیحه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی آزادشهر
- تعداد بازدید از این مطلب :
3096