بنیان کنگره۶۰ و احیای انسانهای فرو رفته در تاریکی

سالروز ۱۵ آذرماه و آغاز هفتهٔ بنیان کنگره۶۰ را صمیمانه تبریک می‌گویم. هفته‌ای که به‌حق یادآور تولد تفکری است که جان‌های بسیاری را از تاریکی رهایی بخشیده و چراغ امید را در مسیر درمان اعتیاد روشن کرده است. از روزی که انسان پا به این جهان گذاشت، همواره مواد مخدر نیز در کنار او وجود داشته است. گاهی ممکن است فردی به وادی مصرف کشیده شود و ما تصور کنیم اگر چنین نمی‌شد شاید آرامش اطرافیان بیشتر بود؛ اما حقیقت آن است که اعتیاد، مسئله‌ای عمیق و چندلایه است و نمی‌توان آن را تنها به انتخاب یا ضعف فردی نسبت داد. در برخی کشورها همچون آمریکا، دو شیوه «دارویی» و «غیردارویی» مطرح است؛ در حالی‌که هر دو روش در رفع ریشه‌ای اعتیاد ناتوان مانده‌اند. امروز در جهان، حدود ۳۰۰ میلیون نفر با اعتیاد دست‌وپنجه نرم می‌کنند و این‌که کنگره۶۰ توانسته است به سطح بین‌المللی برسد، خبری مبارک و امیدبخش است.

اهداف کنگره۶۰ همواره روشن و مشخص بوده است. هیچ درمان قطعی‌ای در دنیا وجود نداشت تا زمانی که جناب مهندس دژاکام با کشف متد درمانی DST بنیانی نو بنا کردند؛ بنیانی که توانست راه قطعی درمان اعتیاد را به جهان معرفی کند. «بنیان» یعنی اصل و ریشه؛ همان‌گونه که کسی ساختمانی را بنا می‌کند و تا سال‌ها نام او به‌عنوان بنیان آن سازه باقی می‌ماند، در کنگره۶۰ نیز جناب مهندس بنیان‌گذار این بنای عظیم هستند.

کنگره۶۰، خانواده و لژیون زمانی استوار می‌مانند که گذشت و بخشش جاری باشد. بخشش آن است که رفتارهای دیگران اگر برای ما قابل درک نباشد با چشم‌پوشی، بدون کینه و بی‌قضاوت پذیرفته شود. این سطح از بخشیدن، تنها هنگامی رخ می‌دهد که غرور، منیت و تکبر در انسان رنگ ببازد. کسی که می‌بخشد، در حقیقت نشان می‌دهد آموزش‌ها در او به‌خوبی جای گرفته است. پس از احیای خود، باید بتوانیم خانواده را نیز احیا کنیم. دوست داشتن اعضای خانواده و بازگرداندن محبت به خانه، یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای یک انسان، در مسیر اصلاح است. جشن بنیان یادآور آن است که دچار فراموشی و نسیان نشویم؛ نسیانی که یکی از اضلاع مثلث تاریکی است، در کنار «اوسیان» و «وسوسه».

ما همواره باید قدردان بنیان کنگره۶۰ باشیم؛ زیرا قدردانی، زمینه رشد و روشنایی است و انسان ناسپاس به‌سوی کفران نعمت‌ها سوق پیدا می‌کند. تفاوت یک استاد خوب و بد در همین مسئله آشکار می‌شود: استاد خوب نقاط قوت رهجو را می‌بیند و او را در مسیر شکوفایی یاری می‌دهد؛ اما استاد ناآگاه امید و اعتمادبه‌نفس شاگرد را می‌گیرد و او را از حرکت بازمی‌دارد. در کنگره۶۰ این ویژگی در وجود جناب مهندس به‌زیبایی متجلی است؛ ایشان توانایی شگفت‌انگیزی در کشف استعدادها و آزادسازی ظرفیت‌های بالقوهٔ انسان‌ها دارند. به‌همین دلیل کنگره۶۰ همچون باغی است که هر رهجو عطری و هر مسافر رنگی خاص دارد و این گلستان از عطر انسان‌های احیاشده آکنده شده است. برعکس، کسی که تنها نقاط منفی را می‌بیند و خوبی‌ها را نمی‌بیند، در ناامیدی و تاریکی فرو می‌رود. استاد واقعی گاهی سخت‌گیر است؛ چون می‌خواهد ساختمان روح و تفکر شاگرد را دوباره بنا کند. شاید در این مسیر دردهایی باشد؛ اما پس از اصلاح، رهجو مسیر رشد را یافته و از بالقوه به بالفعل می‌رسد.

مشکلات زمانی آغاز می‌شوند که انسان گمان می‌کند «من خوبم و دیگران بد هستند». این دیدگاه بذر کینه می‌کارد و راه محبت را می‌بندد. انسان در مسیر زندگی دو مرحله را پشت‌سر می‌گذارد: مرحله رنج و سختی که درهای رحمت پس از آن گشوده می‌شود؛ و مرحله رفاه، احترام و توانایی که آزمونی بزرگ‌تر است. کسی که در مرحله دوم دچار منیت نشود به پختگی و محبت واقعی رسیده است. برای رسیدن به درمان اعتیاد و خروج از تاریکی، فرد باید همان مسیری را طی کند که بنیان کنگره۶۰ پیمودند؛ متد DST، مطالعه کتاب ۶۰ درجه و وادی‌ها و عمل کردن به جهان‌بینی. در کنگره انرژی همان جایگاهی را دارد که پول در جهان بیرونی دارد؛ هر کس به اندازه تلاش و کوشش خود انرژی دریافت می‌کند. راه برای هیچ‌کس مسدود نیست و ممکن است فردی آن‌قدر تلاش کند که به همان حال‌خوش و آرامشی برسد که جناب مهندس امروز دارند.

هفته بنیان یادآور این حقیقت است که اگر امروز بر میدان روشنایی ایستاده‌ایم، به برکت نوری است که از بنیان‌گذار این مجموعه تابیده است؛ نوری که هنوز هم راه را برای هزاران انسان در سراسر جهان روشن می‌کند.

نویسنده: همسفرزهرا رهجوی راهنما همسفر منیره (لژیون پانزدهم)
رابط خبری: همسفر مبینا رهجوی راهنما همسفر منیره (لژیون پانزدهم)
عکاس خبری: همسفر مائده (مرزبان خبری)
ارسال: همسفر شهناز رهجوی راهنما همسفر زهرا لژیون چهارم (نگهبان سایت)
همسفران نمایندگی سهروردی اصفهان