به احترام مهندس دژاکام، مردی که نور را بنیان نهاد. در تقویم عالم، روزهایی هست که تنها یک تاریخ نیست، یک یادگار آفرینش است، یک نقطه تولد دوباره، یک لحظه ظهور نوری که جهان را آرام میکند. هفته بنیان کنگره۶۰ از همین روزهاست. وقتی به آن میرسی، دل، بیاختیار آهی از شوق میکشد و روح میایستد تا قامت مردی را به احترام بلند بایستد که اگر نبود، هزاران زندگی، هزاران امید، هزاران کودک و مادر و همسر، در تاریکی خاموش میشدند.
آقای مهندس، چه نامی دارد این واژه "بنیان" وقتی در کنار اسم شما قرار میگیرد! بنیان یعنی ریشه، یعنی ستون ایستادگی، یعنی کسی که به جای گلایه از تاریکی، دست در آستین فرو میبرد و شمعی میسازد که نه یک خانه، که هزاران دل را روشن کند. شما شمع نبودید، خورشیدی بودید که از دل درد برخاست. درد را لمس کردید، فهمیدید، تجربه کردید؛ اما زیر بارش نشکستید، برعکس، آن را به دانشی عظیم، به مسیری روشن و به نجاتی بینظیر تبدیل کردید و من، هر بار که از پلههای کنگره بالا میروم و به عکسها و نوشتهها نگاه میکنم، با خود میگویم: اگر این مرد نبود، اگر این اندیشه نبود، اگر این عشق نبود، کدام دست، کدام نگاه، کدام راه، میتوانست ما را از آن مرداب بیانتها بیرون بیاورد؟
هفته بنیان، نه یک جشن، نه یک مراسم که یک طواف قلبی است. دل تکتک ما با شکر و احترام به دور نام شما میچرخد و میگوید: سپاس که راه را ساختید، پیش از آنکه رهرویی باشد. سپاس که نور را یافتید، پیش از آنکه کسی دنبالش بگردد. سپاس که انسانیت را زنده کردید؛ وقتی بسیاری فراموش کرده بودند که انسان یعنی عشق، یعنی بخشش، یعنی خدمت.
آقای مهندس، شما مردی هستید که درد را از خاک برداشتهاید و برای درمانش، از آسمان الهام گرفتهاید. در نگاهتان آرامشی است که حتی طوفانهای سرکش از مقابل آن عقبنشینی میکنند. در کلامتان حکمتی است که هر دل شکستهای را آرامآرام مرمت میکند و هر ذهن آشفتهای را به ساحل میرساند.
گاهی فکر میکنم، اگر روزی فرشتگان از میان ما انسانها یکی را نشانه بگیرند که معنای واقعی رهایی را فهمید و بخشید، بیشک دستانشان به سمت شما دراز میشود.
هفته بنیان، هفته مرور خاطرات ماست، خاطرات روزهایی که نمیتوانستیم نفس بکشیم و امروز که با هر دم و بازدم، به افتخار شما زندگی را مزهمزه میکنیم. هفته بنیان، یادآور این حقیقت است که یک فکر نجاتبخش، یک عشق بینظیر و یک انسان بزرگ، میتواند تاریخ هزاران خانواده را بازنویسی کند.
مهندس، شما تنها یک بنیانگذار نیستید، شما باغبانی هستید که باغ انسانیت را از دل بیابان پروراندید. درخت به درخت، بذر به بذر، لبخند به لبخند و ما میوههای همین باغیم، زندگیهای دوباره، نفسهای دوباره، آغوشهای دوباره
چه زیباست که امروز فرزندان رهایی، خانوادههای آرام و انسانهایی که از مرگ خاموش بازگشتهاند، همه و همه نام شما را با احترام و عشق در دل مینویسند. در این هفته مقدس، تمام قلبهای ما، به یک موسیقی آرام و سپید گوش میدهند. موسیقی مهربانیهای شما، موسیقی دستهایی که ساختهاند، نه ویران کردهاند، موسیقی عشقی که سهم خودش را نخواست و سهم همه انسانها را بخشید.
باشد که سایه اندیشه و انسانیتتان همچنان بر سر کنگره گسترده بماند و ما نیز با خدمت، تعهد، تلاش و مهر ادامهدهنده راهتان باشیم. هفته بنیان مبارک بر شما که بنیان رهایی هستید، بر شما که مهندس عشق و نورید و بر شما که نامتان تا همیشه بر دیوار قلبها حک خواهد شد.
نویسنده: راهنما تازهواردین همسفر مریم
عکاس: همسفر ملیحه رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون چهاردهم)
ارسال: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون نهم)
همسفران نمایندگی امام قلی خان
- تعداد بازدید از این مطلب :
122