در سیدی قضاوت و جهالت به بررسی دو مفهوم کلیدی (قضاوت و جهالت) پرداخته است و این دو رابطه مستقیمی با هم دارند. قضاوت به معنای داوری و حکم صادر کردن است و جهالت به معنای نادانی، ناآگاهی و عدمدرک صحیح از مسائل است. انسانی که جاهل و نادان است در تاریکی به سر میبرد و درونش پراز تاریکی است. هر چه انسان جاهلتر باشد، بیشتر غرق در ضدارزشها میشود. انجام کارهای ضدارزشی جهالت نمیآورد مثلاً: منیت، ترس، ناامیدی و تمام ضدارزشها باعث به وجود آمدن جهالت نیستند، این جهالت و نادانی است که تمام ضدارزشها را به ارمغان میآورد و ضدارزشها میوه جهالت هستند. وقتی انسان جاهل و نادان است آلوده ضدارزشها میشود؛ چون غرق در تاریکی است و قدرت تشخیص ندارد.
چطور میتوانم از جهالت رها شوم؟ باید از طریق آموزشهای کنگره، با بالا بردن علم و آگاهی، نور را وارد قسمتهای تاریک وجودم کنم وقتی نور وارد شد، تاریکی محو میشود و با وجود روشنایی جهل و نادانی از میان میرود، در نتیجه انسان از مسیر ضدارزشها برمیگردد و در مسیر مثبت و ارزشها قرار می گیرد. انسان دارای اختیار است که به چه اندازه نور را وارد نیمهتاریک وجودش کند، به هر اندازهایی که نور وارد شود به همان اندازه تاریکی از بین میرود.
تخریب جهالت آنقدر بالا است که در کنگره۶۰ جلسه با ۱۴ ثانیه سکوت و از جهل و نادانی خود به خداوند پناه میبریم، آغاز میگردد؛ زیرا این جهالت است که باعث میشود ما به سمت ضدارزشها حرکت کنیم، برایمان درد تولید میکند، در نهایت آرامش را از ما میگیرد، باعث نابودی ما میشود و تمام چیزهای خوب را از بین میبرد. آقای مهندس در این سیدی میفرمایند: که قضاوت در فطرت ما برنامهریزی شده است و قدرت قضاوت به انسان داده شده است تا در مورد خود و مسیرش قضاوت کند مثلاً آیا کنگره بروم یا نروم! آیا این وسیله را بخرم یا نخرم! آیا این کاری که انجام میدهم درست است یا غلط و...به انسان اختیار داده شده است که خودش را قضاوت کند که در کدام مسیر قرار بگیرد، در مسیر مثبت یا در مسیر منفی باشد و این اختیار را دارد که راهش را خود انتخاب کند.
قضاوت کردن دیگران از جهل سرچشمه میگیرد و ریشه در جهالت دارد. مشکل از جایی آغاز میشود که به مواردی که به ما ارتباطی ندارد، ما وارد حوزه قضاوت میشویم و در اینجا مبحث جهالت مطرح میشود. وقتی ما به کسی گمان بد و ظن بردیم وارد مرحله تجسس و بعد مرحله سرزنش کردن و قاضی میشویم، حکم صادر میکنیم، پشت سر آن شخص غیبت و آن شخص را مورد قضاوت قرار میدهیم. قضاوت در مورد دیگران کار هرکسی نیست برای قضاوت نیاز به علم، دانش، آگاهی و انبوهی از اطلاعات است. یک قاضی با تمام علم آگاهی و در اختیار داشتن اطلاعات کامل ممکن است باز هم اشتباه حکم صادر کند؛ اما یک انسان جاهل بدون هیچ علم، آگاهی و عدم اطلاعات کافی مدام در حال قضاوت و داوری در امور دیگران است.
کسی که میخواهد قضاوت کند باید همه جوانب را درنظر بگیرد، از زوایای مختلف به آن موضوع نگاه کند و بتواند زندگی که آن شخص در این دوره یا دورههای قبلی زندگی داشته است را ببیند و زندگی کند که این امکانپذیر نیست یک انسان خیلی پیچیدگیها دارد؛ حتی خود شخص هم نمیتواند خودش را قضاوت کند؛ چون دسترسی به تمام دورههای زندگیاش و احساسات وجودش را ندارد. قضاوت فقط مختص خداوند است. من میتوانم با درنظر گرفتن اصول مطرح شده در سیدی قضاوت و جهالت و به کارگیری آن در زندگی روزمره به رشد شخصی و بهبود خود کمک کنم، به دیگران و مسائل مثبتنگر باشم، دوربین را روی خود بیندازم و قاضی خودم باشم.
نویسنده: همسفر فرشته رهجوی راهنما همسفر فرشته (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فرشته (لژیون سوم)
ویرایش و ارسال: همسفر آذر رهجوی راهنما همسفر فرشته (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی باباطاهر همدان
- تعداد بازدید از این مطلب :
81