آقای مهندس در سیدی قضاوت و جهالت فرمودند: قضاوت به معنای حکم کردن بوده و احتیاج به پیشنیازهای متعددی همچون علم، آگاهی، ایمان، بیطرف بودن و تقوا دارد؛ ولی جهالت احتیاج به هیچ پیشنیازی نداشته و به معنای عدم آگاهی و نادانی میباشد. جهالت را اگر مترادف با نادانی بگیریم یعنی؛ عدم دانایی. اگر وجود نور را بود و ظلمت را عدم بود درنظر بگیریم زمانی که نور وجود نداشته باشد حاصل آن وجود تاریکی و ظلمت میشود، زمانی که نور میآید تاریکی خودبهخود محو میشود؛ پس تاریکی یعنی نبود نور.
زمانی که یک شخص به سمت مواد مخدر میرود بهدلیل عدم آگاهی او میباشد، به عبارتی دیگر بدلیل نادانی و جهالت خود اوست که به سمت عدم نور میرود که در کنگره۶۰ عدم نور به عنوان ضدارزشها بیان میگردد و مثلث جهالت از سه ضلع ترس، منیت و ناامیدی تشکیل شده است. کسی که در مورد دیگران قضاوت میکند امکان دارد از ترس، منیت و ناامیدی باشد؛ حتی با قضاوت کردن میخواهد از خود فرار کند،؛ پس نباید در مورد کسی قضاوت کنیم؛ زیرا نمیدانیم زندگی آنان چگونه است؟ و چه بر آنان میگذرد! و در چه شرایطی هستند!
قضاوت اصلی را فقط خداوند میتواند انجام دهد برای اینکه تمام موجودات را خلق نموده، در کنگره مثلث جهالت روبهرو و مقابل مثلث دانایی است بدین معنا هرچه دانایی شخص پایینتر باشد جهالت آن بالاتر و بالعکس است. به شخصی که قضاوت میکند قاضی میگویند که او برای قضاوت خود دلیل و مدرک لازم را نیاز داشته تا بتواند قضاوت را انجام دهد و در محاکم قضائی پروسه رسیدگی به یک پرونده و اعلام رأی آن زمانبر میگردد؛ چون قضاوت سه رکن اساسی دارد: ۱-جمع آوری اطلاعات. ۲-پالایش اطلاعات. ۳-نتیجهگیری و اجرای حکم.
ما در بیشتر مواقع با جهل، نادانی و ناآگاهی خودمان دست به قضاوت میزنیم و باید این را بدانیم که قضاوت کردن دیگران، فقط انرژی خود را از بین برده و نتیجه آن تخریب برای ماست نه شخص قضاوت شده، من بعد از ورود به کنگره یاد گرفتم که باید دوربینها را از روی دیگران خاموش کرده و آنها را به سمت خود برگردانم و یاد گرفتم که فقط حق قضاوت در مورد کارها و مسیر زندگی شخصی خودم را دارم و با قضاوت کردن دیگران به سمت ضدارزشها قدم برمیدارم و زمانی که دیگران را قضاوت کنم یعنی به حریم خصوصی آنها وارد میشوم؛ پس حرمتهای کنگره را رعایت نکردهام که نتیجه آن تخریب خودم است. من به کنگره آمدم که به حال خوب برسم و تغییر کنم؛ پس باید حرمتهای کنگره را رعایت کنم و با رعایت حرمت تغییرپذیر میگردم و به حال خوش میرسم.
روزی پیامبر اکرم (ص) در مکانی نشسته و منظرهای را مشاهده میکنند و بعد از مدتی جای خود را تغییر میدهند و هنگامی که از ایشان میپرسند چه دیدی! ایشان در جواب میگویند: از آن زمان که اینجا هستم هیچی، با این رویه ایشان وارد قضاوت و دروغ نمیشوند پیامبر آنچه که دیده بود را نمیگوید؛ پس چهطور ما آنچه که ندیده و هیچ پیشینهای نسبت به آن نداریم قضاوت میکنیم؟
منابع: سیدی قضاوت و جهالت، جهانبینی ۱ و ۲
نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر فرشته (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فرشته (لژیون سوم)
ارسال: همسفر آذر رهجوی راهنما همسفر فرشته (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی باباطاهر همدان
- تعداد بازدید از این مطلب :
79