باختی در کار نیست، یا می‌بریم یا می‌آموزیم

مراسم پیمان و اهدای شال ایجنتی پارک پیروزی با حضور دیده‌بان محترم آقای کامران شریفیان  جمعه 16 مهرماه 1400 در پارک پیروزی برگزار شد.

سخنان دیده‌بان:

سلام دوستان کامران هستم یک مسافر. خداوند را شاکرم که توفیق دارم امروز در خدمت شما عزیزان باشم.از خدمتگزاران هر دو نمایندگی (سهروردی و خواجو) ایجنت‌ها، مرزبانان، کمک راهنمایان و اعضای نمایندگی که تلاش کردند، قدرتمند شدند و توانستند که ورزش خودشان را مستقل کنند، تشکر می‌کنم. ما داریم پازلی را در کنار هم می‌چینیم که هر چقدر بتوانیم این قطعات را زیباتر و با دقت بیشتر در کنار هم بگذاریم، در نهایت، کیفیت درمان و آن تولیدی که از این ساختار به وجود می‌آید، کیفیت خوب و با دوام بیشتری خواهد بود. ورزش، یکی از آن بسترهایی است که یک قطعه خیلی مهم برای درمان ما است؛ درمان‌کننده نیست، ولی کیفیت و راندمان درمان را خیلی بالا می‌برد. به هرحال سال‌ها آن یخبستگی و آن تاریکی که در اعتیاد شکل می‌گیرد و انسان را وارد یک سلول انفرادی می‌کند، ما گریزی نداریم جز اینکه بتوانیم با ارتباط پیدا کردن و با قوی‌تر شدن اعضا با همدیگر از این یخبستگی رها شویم.

این شرایط و بستر را کنگره برای ما فراهم کرده که ما بتوانیم یک تعامل و همبستگی با هم‌لژیونی‌ها، با شعب و با اعضای کنگره داشته باشیم. اینجا شرایطی را فراهم می‌کند که ما ببینیم چقدر می‌توانیم به حرف مخالف، چشم بگوییم، به حرف داور چشم بگوییم، چیزی که به نظرمان درست نیست بپذیریم و چون از جایگاه بالاتر برای ما تعریف شده، به آن احترام بگذاریم. به‌نوعی هم احترام به هم‌نوع را یاد می‌گیریم و هم آداب معاشرت‌مان قوی می‌شود و هم اینکه در پرورش جسممان تاثیرات خیلی خوبی دارد. بچه‌هایی که می‌آیند ورزش، همیشه رصدشان می‌کنم؛ می‌بینم که این‌ها در عرض مثلا یک سال، هم از نظر روانی، هم از نظر جهانبینی و هم از نظر جسمی خیلی قدرتمندتر و قوی‌تر می‌شوند به نسبت کسانی که در یک بعد درمان یا همان بعد دارویی کار می‌کنند. ورزش و تعامل با اعضا به ما کمک میکند تا بتوانیم در جامعه، تعامل سازنده‌ای با انسان‌ها داشته باشیم. می‌توانیم در محیط کارمان از همین بستری که فراهم شده استفاده بکنیم و در محیط کارمان پیشرفت کنیم. در خانواده هم می‌توانیم تاثیرگذار باشیم، می‌توانیم با خانواده، تعامل و همفکری داشته باشیم.

به هرحال ما در کنگره هیچ چیزی را تفریح نمی‌گیریم؛ درست است یک جنبه‌اش تفریح است، ولی جنبه مهمش بحث آموزشی است که در پی دارد. همین شعاری که ما در ورزش داریم: "ما یا می‌بریم یا می‌آموزیم، باختی در کار نیست" یک درس بزرگ است که انسان در زندگی باختی ندارد؛ هرجایی که زمین می‌خورد درسی دارد، یعنی اینکه باید دوباره یاد بگیریم چگونه بلند بشویم که دیگر زمین نخوریم. تمام درس‌های کنگره برای همین چگونه بلند شدن و چگونه قدم زدن در زندگی است، اینکه یاد بگیریم چگونه در بین انسان‌ها باشیم و گزند نزنیم، آسیب نزنیم، خدای نکرده دلی را با کلاممان با عملمان با رفتارمان آزرده نکنیم. همه این‌ها درس‌هایی است که در همین زمین ورزش داریم یاد می‌گیریم. درس‌های کنگره هم عملی است و هم نظری؛ درس نظری را در لژیون‌ها می‌گیریم، ولی درس عملی‌اش در یک چنین محیط‌هایی است که در کنار هم می‌آییم. ببینید چقدر از جهانبینی کنگره آموختید؟ چقدر می‌توانیم با هم‌لژیونی خودمان، با کنگره، با بچه‌های کنگره ارتباط خیلی خوب داشته باشیم. این‌ها مسائلی است که باید در ورزش خیلی به آن بها بدهید.

انشاالله که این ساختار دارد قوام پیدا می‌کند. به هر حال امروز ایجنت تعیین شد، قطعا فردا هم مرزبانان تعریف می‌شوند و خودش می‌شود یک شعبه. وقتی یک شعبه می‌شویم یعنی در آن درس هست، آموزش هست. ما شعبه تفریحی نداریم که بگوییم ما برویم مثلا صبحانه بخوریم. بعضا ما سفره‌هایمان خیلی رنگارنگ است، خیلی به آن بها می‌دهیم، ولی آیا برای ارتباط با اعضا و اینکه در زمین ورزش در آن محیطی که قرار می‌گیرند چگونه با اعضا رفتار بکنند، به آن هم فکر می‌کنیم؟ آنقدر که به زیبایی سفره‌مان، به طعم غذای‌مان اهمیت می‌دهیم؛ به طعم ارتباط با انسان‌ها بها می‌دهیم؟! به ارتباط با اعضا و به آن زیبایی که در ارتباطات هست هم بها می‌دهیم؟ ما باید این‌ها را در کنار هم بچینیم تا انشاالله بتوانیم در زندگی از آن آرامشی که لازم است برخوردار شویم. به هرحال ما می‌آییم اینجا تا انرژی بگیریم؛ نمی‌آییم اینجا انرژی خالی کنیم. اگر چه شخص دارد ورزش می‌کند و در ظاهر شاید یک خستگی باشد، ولی کسی می‌تواند این انرژی را با خودش ببرد که وارد حاشیه‌های ورزش و آن مسائلی که در بیرون هست نشود.

ما اینجا آمدیم که بازی کنیم؛ بازی هم مال کسانی است که می‌آیند کنار همدیگر کیف می‌کنند. خدای نکرده از الفاظ ناشایست و الفاظی که در خور شأن کنگره نیست استفاده نکنیم. ما هر جا که کنار هم باشیم، حرمت‌های کنگره هم هست. همه باید این حرمت‌ها را رعایت کنیم. هرجا که دو نفر، چهار نفر دور هم هستیم این حرمت‌ها هم هست. درست است که فضا باز است، ولی قرار نیست که افکار ما بپرد و هر طوری می‌خواهیم صحبت بکنیم یا هر طوری می‌خواهیم رفتار بکنیم؛ نه، اینجا همان قالب کنگره وجود دارد و ما باید حریمش را حفظ کنیم. از طرف دیگر، اینجا یک منظر بیرونی دارد. کسی که از این بیرون رد می‌شود، شما را به عنوان یک نهاد می‌شناسد. اینجا کنگره را می‌شناسد و اگر خدای نکرده رفتاری داشته باشیم که دور از شأن کنگره باشد، کنگره زیر سوال می‌رود، بنابراین باید خیلی احتیاط کنیم. آراستگی ظاهری‌مان خیلی مهم است. در زمین ورزش یک دست بودنمان خیلی مهم است. این‌ها مسائلی است که در بیرون دارند همان لحظه ما را رصد می‌کنند و همین می‌شود تبلیغ؛ حالا اگرچه ما تبلیغ نمی‌خواهیم، ورودی‌ها هم بسته است و جا هم نیست، اما می‌تواند یک امیدی باشد، یک نویدی باشد برای یک همدردی که از اینجا رد می‌شود و ما با عملکردمان می‌توانیم به او راه را نشان بدهیم. اگر ما بخواهیم این محیط را آشفته بکنیم، خدای نکرده آلوده‌اش بکنیم و حس‌های آلوده واردش بشود، قطعا تاثیر مخربی هم روی محیط و همسایه‌ها و ناظر بیرونی می‌گذارد.

همیشه باید متوجه باشیم که یک دوربینی روی ما هست، ولو اینکه من در خلوت خودم باشم، یک دوربین هست و آن دوربین خداوند است. مواظب اعمال خودمان باشیم که تصاویر خوبی از خودمان بگذاریم. این تصاویر در ذهن اعضای کنگره هست و یک روزی یاد می‌شود. ببینید چه تصویری و چه یادی می‌خواهیم از خودمان به جا بگذاریم. در همین زمین ورزش است که ما می‌توانیم این تصویر زیبا را برای خودمان به نمایش بگذاریم و بتوانیم اثر خوبی در زندگی و یاد دیگران بگذاریم. به هرحال خیلی خوشحالم که امروز در این محیط خیلی خوب در کنار شما هستم. لذت کنگره همین دیدن رشد شماها است. وقتی می‌بینیم به همت خودتان و پیشکسوت‌ها و عزیزانی که مسئولیت دارند، این اتفاقات خوب رقم می‌خورد لذت می‌بریم. خودتان هم لذت می‌برید. باغی است که دارد رشد می‌کند، دارد سبز و آباد می‌شود. باید مواظب این باغ باشیم. بر همه ما واجب است، وظیفه و مسئولیت داریم که برای حفظش بکوشیم.

خیلی خوشحالم، امیدوارم که این پیمان مبارک برای سعید عزیز مبارک باشد. چرخش‌هایی که در کنگره در جایگاه‌ها هست، یک جنبه‌اش بحث تعامل و همکاری شما عزیزان با این مسئولیت‌ها است و بخش دیگرش هم برمی‌گردد به خود شخصی که در آن جایگاه قرار می‌گیرد؛ اینکه چقدر می‌تواند در این جایگاه باعث رشد و تعالی سیستم بشود و آن اثر زیبا را بگذارد و این برمی‌گردد به خود اشخاص و استعداد و توانایی و ذوقی که به خرج می‌دهند، اما همکاری شما را لازم دارد. انشاالله همین‌طور که تا الان خیلی خوب با مسئولین شعب همکاری کردید و در شعب خیلی قوی عمل کردید تا به این نقطه برسیم، برای حفظش هم باید تلاش بکنیم و این همت همه شما است. مسائل مالی، مسائل جهانبینی، مسائل رشد شعب، همه این‌ها در گرو این است که تک تک ما خیلی قوی و منسجم و هماهنگ با دیگر اعضا و مسئولین باشیم. به هر حال ممکن است تصمیماتی گرفته بشود که در ظاهر، شما بگویید اجرا کردنش سخت است، ولی مطمئن باشید که در ادامه باعث رشد و قدرتمند شدن تک تک شما می‌شود. امیدواریم که انشاالله کم‌کم کرونا هم کمرنگ بشود و مسابقات جام سردار و عقاب طلایی دوباره شروع شود و همان شور و حال همیشگی را دوباره در بچه‌ها ببینیم.  همه شما را به خدا می‌سپارم. خیلی ممنون متشکرم

بسم الله الرحمن الرحیم

پیمان:

من مسافر سعید طائبی در پیشگاه قدرت مطلق و در حضور دیده‌بانان، مرزبانان، مسافران، همسفران و نگهبان کنگره 60 پیمان می‌بندم به مدت 14 ماه از تاریخ پیمان، به عنوان ایجنت، همواره حافظ حرمت، اصول و قوانین کنگره 60 باشم و با اعضای کنگره با مهربانی و احترام برخورد نمایم. من پیمان می‌بندم که خود به عنوان الگو سعی نمایم بدون نقص عمل کنم و همیشه خود را خدمتگزار اعضا و دردمندان بدانم، نه سرور و آقای آنها. امیدوارم خداوند خدمت مرا بپذیرد. آمین

نگهبان کنگره 60

مهرماه 1400

تایپ و تنظیم: مسافر محمد لژیون 5

عکاس: مسافر حجت لژیون 8