کارگاه های آموزشی مجازی نمایندگی آکادمی

«وادی سیزدهم و تأثیران روی من»

عنوان وادی سیزدهم می گوید : پایان هر نقطه سر اغاز خط دیگری است .این جمله و یا این وادی بیانگر این مطلب می باشد که هر پایانی ،اغازی دارد و هر اغازی ،پایانی دارد .پس اساساً چیزی به نام نقطه پایان در زندگی انسان مفهومی ندارد .چرا که هر پایانی خود استارتی می باشد برای اغاز دیگر .تاثیر این وادی روی من بدین گونه می باشد که رسیدن به هر هدفی و مقصدی خود می تواند ابزاری باشد برای رسیدن به هدفهای بعدی که انها نیز در ادامه تبدیل به ابزار خواهند شد .

بطور مثال ، شخصی که وارد کنگره می شود در ابتدا و شاید تا مدتی تنها هدف او رهائی از مصرف مواد مخدر باشد و نقطه پایان کارش را فرمان قطع مصرف می داند ولی همین شخص وقتی در مسیر اموزشها ،تعالیم و تفکرات کنگره 60 قرار می گیرد ،وقتی به قطع مصرف می رسد که در اغاز هدف او بوده است ، می بیند هدفی را که فتح کرده ،حالا تبدیل به ابزاری شده که می تواند با این ابزار جایگاههای خدمتی بالاتر را تجربه کند ، تا بتواند با خویشتن خویش اشناتر شود .با رسیدن به هر جایگاهی ، در واقع اموزشهایی که در ان جایگاه می بینیم ( مانند جایگاه سفر اول ،دوم ،دبیر ، نگهبان و مرزبان و ...) توشه ای می شود برای حرکت بهتر و بیشتر و نزدیک تر شدن به صراط مستقیم .مصرف کننده ای که وارد کنگره می شود و خود را مسافر می خواند در واقع خطوط بسیاری را باید با سلیقه و زیبا ترسیم نماید تا اولاً مجبور نشود دوباره بنویسد که در نهایت بتواند به صلح و ارامش برسد و این بستر در کنگره 60 کاملاً مهیاست.

در واقع هر انسانی در قالب مسافر باید مسیر های فراوانی را طی کند تا بتواند هر لحظه خود را به تکامل نزدیک تر کند .به نظر من رسیدن به نقاط پایان که باید شروع تازه ای را در پیش داشته باشد و یا مسیر تازه ای را روبروی انسان بگشاید می توانند در هر دو جهت خیر و شر و یا الهی و شیطانی باشند و خطوطی را که هر انسانی با دستان خود رسم می کند می تواند باعث تکامل و یا سقوط او بشود .هر انسانی می تواند با حرکت در مسیر ارزشها به صلح و ارامش برسد و هم می تواند خطوطی را ترسیم نماید که او را به قعر جهنم هدایت کند.

لازم به توضیح است که : در واقع انتهایی برای بهشت و جهنم هم نمی توان متصور شد ،چون پایان هر نقطه سر اغاز خط دیگری است .لازم به یاد اوری است که هر انسانی قادر است مسیر حرکت و خطوط زشت و نازیبایی را که تا بحال ترسیم نموده ،رها کند و راه رستگاری و صراط مستقیم را در پیش بگیرد و بر عکس .زندگی ما مانند دفتری است که خط به خط ان را با عملکرد و اموزش خودمان ،در حال نوشتن ان هستیم .گاهی این دفتر زیبا و منظم و دل انگیز است . گاهی بد خط و عجولانه نوشته ایم  که ما را به قهر و عذاب و عصیان رسانده است .اما راه رهائی همیشه باز است و بر عکس ضرب المثل خود کرده را تدبیر نیست ، ما در کنگره می اموزیم و تجربه می کنیم که خود کرده را تدبیر است ولی طبق شرایط و قوانین خاص ان !

در این وادی صحبت از انسان تک بعدی شده است که به نظر من بارزترین انسان تک بعدی ،یک مصرف کننده می تواند باشد زیرا اولویت او ،تنها مصرف مواد مخدر است و تنها یک خط را دنبال می کنند و خطوط دیگر را یا رها نموده یا اصلاً نتوانسته است بنویسد و یا دنبال کند ،چون حس او الوده است غالباً نمی تواند خطوطی زیبا و هنرمندانه ترسیم کند و همیشه مشقهایش نا تمام مانده است .چون تحت تاثیر تفکر افیونی می باشد. تفکر افیونی به نظر من خلاصه می شود در "همه چیز یا هیچ چیز " ، "سیاه یا سفید" و اساساً مفهومی به نام تعادل در رفتار و تفکرات و جهانبینی یک مصرف کننده تقریباً به نسبت کم رنگ شده است ، ولی مسافران در کنگره 60 با مفهوم به نام تعادل اشنا می شوند و می اموزند که پایان هر نقطه می تواند سر اغاز خط دیگری باشد؛ اما اگر پایان این نقطه ،سر اغازی را در پی نداشته است ، یا ان نقطه ، نقطه پایان و ترخیص نبوده است و یا اساساً خطی رسم نشده است که پایانی داشته باشد و این یعنی سکون ، سقوط و سرگردانی .زندگی بدون تحرک و تفکر که خود یک حرکت درونی است ، یعنی سقوط و فنا و در جا زدن .

انشاالله که به هدفهای عالی خود برسید و بدانید که این هدفها ابزاری می شوند برای رسیدن به اهداف بعدی و بالاتر و این راه را پایانی نیست، چون همیشه و در همه حال پایان هر نقطه سر اغاز خط دیگری است .

مسافر بیژن رجائی

منبع کنگره60: وبلاگ نمایندگی آکادمی