قدردانی راهی برای حفظ حال خوش کنگره

منِ معصومه باید ببینم قبل از ورود به کنگره چه حالی داشتم و زندگی‌ام چگونه سپری می‌شد و اکنون چه چیزهایی دارم. قبل از کنگره آرامش و حال خوب نداشتم؛ ولی خدا را شکر با ورود به کنگره حال خوب و آرامش را به دست آوردم. همیشه فکر می‌کردم برای قدردانی باید کادوهای خوب داد؛ اما در کنگره آموختم که با یک پیام محبت‌آمیز هم می‌شود قدردانی کرد. همچنین می‌توانیم آن حال خوشی را که در کنگره نصیبمان شده است، با دیگران تقسیم کنیم. از خدای خودم ممنونم که مرا با کنگره ۶۰ آشنا کرد. از آقای مهندس دژاکام که این بستر و محیط امن را برای ما فراهم کردند، سپاسگزارم. خدا را شکر می‌کنم که مسافرم در کنگره درمان شد و خودم نیز راه درست زندگی کردن و دوری از ضد ارزش‌ها را یاد گرفتم. همچنین با تغییر نگرش و دادن آگاهی، ما را به سمت بهتر زندگی کردن رهنمون کردند.

هر چقدر بخواهم قدردانی کنم، کم است و کمترین کار من برای کنگره، خدمت کردن است. امیدوارم بتوانم روزی در چنین جایگاهی قرار بگیرم و در حد توانم خدمت کنم.

در زمینه قدردانی معنوی، می‌توان به احترام گذاشتن به خدمتگزاران، اعم از راهنما، مرزبانان و همه کسانی که به هر نحوی در کنگره به ما خدمت می‌کنند، اشاره کرد. امیدوارم بتوانیم در وهله اول شاکر و قدردان همه کسانی باشیم که به نوعی در حال خدمت به انسان و هستی هستند.

شاید بهتر است به خودمان یادآوری کنیم که چه داشته‌های ارزشمندی داریم و نباید اعتمادمان را به خداوند از دست بدهیم. ما برای قدردانی در کنگره ۶۰ باید ابتدا در افکار، اندیشه و پندار، قدردان و ممنون تمامی کسانی باشیم که در کنگره ۶۰ تلاش می‌کنند تا ما به حال خوش برسیم.

پس از آن باید با زبان از این عزیزان تشکر کنیم؛ می‌توان در مشارکت‌ها از آنان قدردانی کرد یا به‌صورت رو‌در‌رو تشکر نمود. در نهایت، باید در عمل تشکر کنیم؛ مانند عضو شدن در لژیون مالی (سردار)، حمایت از سبد قانون یازدهم، مشارکت در پرداخت اجاره و خرید زمین، یا دادن پاکتی که داخل آن مبلغی پول و یک دل‌نوشته قرار می‌دهیم و از کسانی که برای ما زحمت کشیده‌اند تا آموزش ببینیم و به آرامش و آسایش در زندگی برسیم، قدردانی می‌کنیم.

به فرموده آقای مهندس: «کنگره ۶۰ بر مبنای قدردانی افراد استوار است.» این نظم، احترام و اجرای قوانینِ ذهن، زبان و عملِ اعضای کنگره ۶۰ است که باعث پابرجا بودن کنگره شده است. علاوه بر این، کنگره ۶۰ با قرار دادن این دستور جلسه در هر سال، این موضوع را به ما یادآوری می‌کند که از پدر و مادر، فرزندان و دیگر عزیزانی که در طول زندگی برای ما زحمت کشیده‌اند، تشکر کنیم.

وظیفه من است که هر از گاهی به خودم یادآوری کنم که کجا و در چه وضعیتی بوده‌ام و اکنون کجا هستم، و به یاد بیاورم که اعضای کنگره چه زحماتی برای من کشیده‌اند. حال چگونه می‌توانم قدردان این همه لطف و زحمت باشم؟ فقط به زبان آوردن نیست، بلکه در عمل است.

من با بخشش، مهربانی و رعایت قوانین (هرچند نتوانسته‌ام به‌طور شایسته به کنگره کمک کنم)، اما همیشه سعی کرده‌ام با سروقت حاضر شدن، رعایت قوانین کنگره و کمک در حد توانم به کنگره خدمت کنم. گرچه هر کمک و خدمتی در کنگره، ده برابرش به خودم بازمی‌گردد. امیدوارم بتوانم در این مسیر به‌خوبی حرکت کنم و فرمانبردار لایقی باشم.

نویسنده: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون دوم)
ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر مهدیه (لژیون اول)
همسفران نمایندگی زاهدان