1404/10/01
بیل عزیز؛
امیدوارم شما و خانم ریتا در سلامتی کامل باشید، من هم خوب هستم و به کارهای روزانه میپردازم. قبل از هر سخن فرا رسیدن کریسمس و سال نو را به شما و کلیه عزیزان تبریک میگویم و سال بسیار خوشی را برای شما از خداوند بزرگ خواستارم.
همانطوری که قبلاً گفته بودم تحقیقات کاملاً پایهای و یا ریشهای را روی ۵ ماده مخدر که شامل: تریاک، آمفتامین، فنتانیل، الکل و هروئین بود را به اجرا درآوردیم که خوشبختانه آزمایش روی موشهای صحرایی (۷۲ موش برای تریاک و ۷۲ موش برای آمفتامین و ۷۲ موش برای فنتانیل) به انجام رسید و مقاله تریاک و آمفتامین برای چاپ در مجله علمی پذیرش شده و منتظر چاپ هستیم و مقاله فنتانیل نیز برای مجله ارسال گردیده است که هم اکنون دو بار داوران مطالبی را از ما خواستند که برایشان فرستادیم و امیدوارم که به زودی این مقاله نیز اکسپت شود.
و در مورد آزمایش هروئین روی ۷۲ موش صحرایی در حال تهیه مقدمات آن هستیم و از کمیته اخلاق نیز مجوز گرفتهایم.
و اما موضوع بررسی الکل و آزمایش روی ۷۲ موش، قبل از اجرا به مشکلاتی برخورد کردیم و آن مشکل این بود که گفتند مقدار زیادی موش در زمان الکلی کردن آنها خواهند مرد و من پس از بررسی متوجه شدم که پروتکل معتاد کردن موشها به الکل کاملاً غلط و نادرست است، چون یک مرتبه با دوز بسیار بالایی اقدام به الکلی کردن موشها میکردند و اکثر موشها در اثر این حرکت تحمل دریافت الکل بالا را نداشتند و این موضوع کبد آنها را از کار میانداخت و منجر به مرگ آنها میشد که البته در این مورد قبلاً نیز با یکدیگر از طریق نامه صحبت کرده بودیم.
من به این علت از دکتر آروین خواستم قبل از اجرای تحقیقات روی موشها، در قدم اول یک مقاله ارائه بدهیم تحت عنوان روش یا پروتکل معتاد کردن موشها به الکل با استفاده از روش DST، چون وقتی که با روش DST یعنی الکل را از میزان خیلی کمی به موشها بدهیم و به آرامی اضافه کنیم تا در یک فرصت زمانی معینی علائم الکلی شدن موشها در آنها ظاهر شود؛ و من مطمئن هستم با استفاده از روش DST از مرگ موشهای زیادی در آزمایشگاههای تحقیقاتی جلوگیری میکنیم.
دوست عزیز همانطور که قبلاً هم اشاره کرده بودم، در جهان علمی ما در مورد اعتیاد متخصصین و دانشمندان این حوزه نه تنها درمان کردن یک معتاد را به صورت قطعی نمیدانند بلکه حتی معتاد کردن موشها را نیز نمیدانند زیرا موضوع سازگاری و نقطه تحمل را در نظر نمیگیرند.
و اما هدف من همانطوری که قبلاً نیز گفتهام مشخص شدن نقاط تخریب در جسم از نظر فیزیولوژی در حد سلولی و مولکولی در مصرف مواد مخدر و الکل است و همچنین پیدا کردن نقاط مشترک آنها و همینطور اثرات متفاوت آنها روی ژنها با بررسی حدود ۲۰ هزار ژن و بیان آنها در معتادین و همینطور بررسی حدود ۲۰ هزار ژن پس از درمان آنها.
البته با این حرکت و جمع آوری و جمعبندی کلی اطلاعات و دادهها ما میتوانیم کلیه روشهای درمان اعتیاد را مورد مطالعه قرار بدهیم و هر گروه و هر متخصص و هر دانشمندی و هر مرکز تحقیقاتی در مورد درمان اعتیاد نظریه داد، ما آنها را در ترازوی خود که از قبل آن را ساخته و ارائه دادهایم (البته به صورت مقاله معتبر) قرار خواهیم داد و وزن آن را مشخص خواهیم کرد زیرا در هنگام غرش توپها و مسلسلها و موشکها هیچکس صدای ارکستر سمفونی را که در حال اجرا است تشخیص نخواهد داد حتی در شرایطی که تمامی سازها غلط بنوازند و رهبر ارکستر هم مست مست باشد.
میخواهم بگویم ما بایستی از نظر پزشکی و یا فیزیولوژی یک ترازو داشته باشیم تا قادر به وزن کردن هر نوع روش و متد باشیم، البته این ترازو برای سایر بیماریها نیز صادق است. و در حال ساختن آن با تحقیقات گوناگون هستیم. البته باور این موضوع سخت به نظر میرسد، ولی من مطمئن هستم سنگ بنای این بنای عظیم را به کمک شما بنا خواهم نهاد. البته هم اکنون ما با یک مشکل دیگر مواجه هستیم، چون هرچه مقاله از کشور من برای مجلات ارسال میشود، بایستی مورد راست آزمایی قرار بگیرد که این موضوع وقت زیادی را میگیرد، البته چون من از نظر مجلات علمی کمی شناخته شده هستم کمتر مورد سختگیری قرار میگیرم و این در حالی است که مقاله درمان آمفتامین و تریاک بیش از چندین ماه است که اکسپت شده ولی هنوز به چاپ نرسیده است و همینطور مقاله نمونه انسانی و مقایسه درمان در گروه NA و سایر روشها با درمان DST در کنگره ۶۰ از نظر بررسی کلیه ژنهای انسان و بیان آنها که پس از بررسیها و راست آزماییهای بسیار اکسپت شده ولی هنوز به چاپ نرسیده است، امیدوارم در سال جدید در ماه ژانویه چندین مقاله ما به چاپ برسد.
از آغاز بهار امسال تا همین چند روز قبل بارندگی در کشور ما به نزدیک صفر رسید و حدود ۹ ماه از سال بارندگی نداشتیم که خوشبختانه در چند روز قبل برف و باران خیلی خوبی آمد و همه را خوشحال کرد.
در خاتمه، این بارندگی را که رحمت خداوند است به فال نیک میگیرم و برای شما سال پربرکتی را آرزومندم و بسیار تا بسیار از خداوند سپاسگزارم که دوست و برادری چون شما را به من هدیه کرد که از همکاری با او همیشه شاد هستم و در راه تحقیقات علمی و پیشبرد اهداف انسان دوستانه کنگره ۶۰ همیشه یار و یاور من بوده است و من به دوستی شما همیشه افتخار میکنم.
شادزی مهر افزون
دوست و برادر همیشگی شما در زمین و آسمان
حسین
December 22, ۲۰۲۵
Dear Bill,
I hope that you and Mrs. Rita are in complete health. I am doing well too and keeping busy with my daily work.
First of all, I would like to congratulate you and all your loved ones on the arrival of Christmas and the New Year, and I ask God Almighty to grant you a very joyful and blessed year ahead.
As I mentioned previously, we have carried out fully fundamental (basic, root-level) research on five substances: opium, amphetamine, fentanyl, alcohol, and heroin. Fortunately, the experiments on laboratory rats have been completed as follows: 72 rats for opium, 72 rats for amphetamine, and 72 rats for fentanyl. The papers on opium and amphetamine have been accepted for publication in scientific journals and we are now awaiting their publication. The fentanyl paper has also been submitted to a journal. The reviewers requested revisions twice, which we addressed, and we hope this article will be accepted soon as well.
We are currently preparing the preliminary steps for the heroin experiment on 72 laboratory rats, and we have already obtained approval from the ethics committee.
Regarding the study of alcohol and the experiment on 72 rats, we encountered a problem before implementation. The concern raised was that a large number of rats would die during the alcohol induction process. After reviewing the issue, I realized that the protocol used for inducing alcohol dependence in rats was completely incorrect and flawed. They were administering a very high dose of alcohol all at once, and most rats could not tolerate it. This caused liver failure and led to their death. As we had previously discussed in correspondence, this was a serious methodological issue.
For this reason, I asked Dr. Arvin to first prepare and submit a paper before conducting the animal experiments, titled something along the lines of “A Method or Protocol for Inducing Alcohol Dependence in Rats Using the DST Method.” The reason is that, in the DST method, alcohol is administered starting from a very low dose and gradually increased, allowing dependence symptoms to emerge over a defined period of time. I am confident that using this method will prevent the death of many rats in research laboratories.
My dear friend,
As I have mentioned before, in the global scientific community, specialists and researchers in the field of addiction not only do not consider addiction to be definitively curable, but they also do not truly know how to induce addiction even in rats—because they fail to consider the concepts of adaptation and tolerance.
My goal, as stated previously, is to identify the points of damage in the body—at the physiological, cellular, and molecular levels—caused by the use of drugs and alcohol. Additionally, we aim to identify their common points as well as their differing effects on genes, by examining approximately 20,000 genes and their expression in addicted individuals, and then examining the same ~20,000 genes after treatment.
Through this approach, and by collecting and synthesizing all the data and information, we can study all existing addiction treatment methods. Any group, specialist, scientist, or research center that claims a theory about addiction—we will place it on the scale we have already built and presented (in the form of validated scientific articles), and we will determine its weight and value. If there is the sound of cannon fire and machine guns, we will not be able to hear the sound of a symphony orchestra performing, nor will we understand whether all the instruments are playing correctly or incorrectly.
What I mean is that, from a medical or physiological perspective, we must have a scale—a benchmark—by which we can weigh and evaluate any method or approach. This principle also applies to other diseases, and we are building such benchmarks for them through various studies as well. Although this may be difficult to believe, I am confident that, with your help, I will lay the foundation stone of this great structure.
At present, however, we are facing another challenge: any paper submitted to journals from my country must undergo extensive verification, which takes a great deal of time. Fortunately, because I am somewhat known within the scientific journal community, they are less strict with me. Even so, the papers on the treatment of amphetamine and opium have been accepted for several months but have not yet been published. Likewise, the paper on the human sample—comparing NA and other treatment methods with the DST treatment in Congress 60, based on whole-genome analysis and gene expression—has been accepted after review and verification, but it too has not yet been published. I hope that in the new year, and particularly in January, several of our papers will finally be published.
From the beginning of spring this year until just a few days ago, rainfall in our country was almost zero, and we experienced nearly nine months without rain. Thankfully, in recent days, very good snow and rain have fallen, bringing joy to everyone.
In closing, I take this rainfall—which is a mercy from God—as a good omen, and I wish you a year full of blessings. I am deeply grateful to God for gifting me a friend and brother like you. I am always happy to collaborate with you. On the path of scientific research and the advancement of the humanitarian goals of Congress 60, you have always been my supporter and companion.
I am always proud of my friendship with you.
Joyful be, with ever-increasing love.
Your friend and eternal brother on earth and in heaven,
Hossein
مترجم: احسان رنجبر
تایپ: مسافر محمدحسین
تنظیم: مسافر ابراهیم
- تعداد بازدید از این مطلب :
78