وادی دوم میگوید: «هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمینهد. هیچکدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر به هیچ فکر کنیم.» این وادی به من نوید مؤثر بودن و ارزشمندی وجود خودم را داد؛ اینکه حضور من بیهوده و بیهدف نیست و برای کار و هدفی مشخص آفریده شدهام. از طرفی مرا به فکر فرو برد که تا امروز چهقدر از این وجود را در مسیر درست و مطابق با ارزشها به کار گرفتهام؟ آقای مهندس بیان کردند که حتی وجود یک کرم هم مفید است، چه برسد به ما انسانها و این نکته مسئولیت من را در مسیر زندگی سنگینتر میکند. ایشان همچنین فرمودند که انسانها تاریکیها را تجربه میکنند تا به عظمت روشنایی پیببرند. از گذرگاههای سخت عبور میکنند و اگر موفق شوند، درنهایت پخته و آزموده میشوند.
وقتی در خود جستوجو کردم، دریافتم که من نیز بارها در تاریکی بودهام و گذرگاههای بسیار سختی را پشت سر گذاشتهام، اما همیشه دستی الهی مرا گرفته، هرچند که گاهی من حمایتهایش را فراموش کردهام. اگر لطف و یاری او نبود، شاید امروز هنوز در چاه تاریکی گرفتار بودم. خدا را شاکرم برای نور و روشناییاش و برای وجود انسانهایی مانند آقای مهندس دژاکام، کنگره۶۰ و اعضای این نهاد انسانی؛ نهادی که حقیقتاً آدمی را دوباره احیاء میکند و به کسانی که امیدشان را از دست دادهاند جان دوباره میبخشد و راه را به جویندگان عشق و محبت نشان میدهد. امید دارم بتوانم تفکر صحیح، آموزشهای کنگره، تجربههای راهنمایان، اساتید کنگره۶۰ و اقدامات درست را در این مسیر بهکار بگیرم و محصول سفرم معرفت و عشق بلاعوض باشد.
منبع: سیدی وادی دوم
نویسنده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون اول)
ویرایش و ارسال: همسفر حنانه رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون اول)
همسفران نمایندگی اسلامآباد غرب
- تعداد بازدید از این مطلب :
33