دیدهبانان، آن سایههای روشن در تاریکیهای مسیرند، چشمانی بیدار که به پاسداری از حقیقت، در دل شبهای پررمزوراز، آرام نمیگیرند. آنها ستونهایی استوارند در بادهای سرد، که نهتنها راه را میجویند؛ بلکه چراغی روشن برای دیگران میافروزند. بادلی آکنده از عشق به خدمت و دستی پرتوان برای ساختن فرداهای بهتر.
دیدهبان مسافر احمد با آنتیایکس مصرفی شیره و تریاک وارد کنگره شدند. به روش DST با داروی اپیوم نزدیک ۱۰ ماه به راهنمای مهندس دژاکام سفر کردند. نزدیک به ۲۴ سال هست که با دستان پرمهر آقای مهندس آزاد و رها هستند. رشته ورزشی ایشان تیراندازی باکمان میباشد.
گفتگویی پربار و آموزنده جهت آموزش گرفتن از تجربیات و آموختههای ایشان انجام دادهایم که ایشان از تجربیات خویش سخن بگویند، شما را به خواندن این مصاحبه زیبا و آموزنده دعوت میکنیم.
بهعنوان دیدهبان با چه نوع مواردی مربوط به معرکهگیری بیشتر مواجه شدهاید؟
خب افرادی که درواقع دست به این حرکت و این کار میزنند افرادی هستند که عموماً از کارهایی که انجام میدهند نتیجه مطلوبی نمیگیرند یا کارهایی انجام میدهند که این کارها بهزعم دیگران نادرست است و شروع به معرکهگیری میکنند و تقصیر را به گردن دیگران میاندازند و خودشان را بیگناه جلوه میدهند، از دیگران خرج میکنند که کار خودشان را توجیه کنند و حتی قیاس هم میکنند و به همه این موارد هر جایی که انسان از عقل خارج شود مسئله معرکهگیری آغاز میشود.

نقش راهنما در روشن کردن رهجو در مورد معرکهگیری چهقدر است؟
بسیار زیاد، راهنماست که اصلاً یاد میدهد که از طریق مطالب کنگره، آن فرد از این قضایا بیرون بیاید، راهنما مثال میزند، توضیح میدهد، میشکافد موارد بسیار زیادی که در این موضوع دخیل هستند را مطرح میکند و آن فرد قطعاً یاد میگیرد؛ چون همه انسانها هر کار اشتباهی انجام میدهند از ندانستن است نه اینکه نخواهند، نمیدانند، فکر میکنند کار درست است؛ بنابراین وقتی متوجه میشوند که کار نادرستی است انجام نمیدهند.
نقش سیدی نوشتن در جلوگیری از معرکه چیست؟
بسیار زیاد، همانطوری که یک راهنما نقش خیلی زیادی دارد، سیدی نوشتن بسیار تأثیر شگفتانگیزی دارد. اینقدر آموزشهای متنوع و گوناگونی هست که انسان وقتی به آنها میپردازد و یاد میگیرد که مسئولیتپذیر باشد و اگر اشتباه کرد، اشتباهش را بپذیرد، دیگر نیازی به معرکه گرفتن نیست.
چه تفاوتی میان معرکهگیری و مشارکت احساسی و انتقاد سازنده وجود دارد؟
وقتی صحبت از انتقاد میشود، فردی که میخواهد انتقاد کند؛ باید صاحب یک جایگاهی باشد، هر کسی نمیتواند انتقاد کند، مخصوصاً در کنگره. کسی میتواند اگر نقصانی هست و وجود دارد بگوید؛ البته منظور از انتقاد، انتقاد از نوع عملکرد کنگره منظورتان است یا انتقاد از قوانین حرمت یا هر چه که هست؛ آن فرد موقعی میتواند انتقاد بدهد که خودش یک پیشنهاد بهتری داشته باشد و خودش صاحب یک جایگاه باشد. هر فردی نمیتواند انتقاد کند، خود این معرکهگیری میشود.
چگونه اعضاء را آموزش دهیم که قبل از بروز معرکهگیری، خودشان متوجه رفتارشان شوند؟
این آرامآرام اتفاق میافتد. وقتی ما ملکه ذهنمان شود و آموزش لازم را داشته باشیم؛ شاید یکی دو مرتبه از دستمان در برود این کار را انجام بدهیم، ولی در دفعه سوم، چهارم و پنجم ما به یاد میآوریم که این کار ما معرکهگیری است یا حتی معرکهگیری را انجام میدهیم، از آن عبور میکنیم، بعد برمیگردیم به آن نگاه میکنیم، فکر میکنیم، میگوییم ما معرکهگیری انجام دادیم. پس آن وقت دوباره که میخواهد تکرار کند، دیگر حواسش هست. این آرامآرام با تمرین مداوم ممکن میشود و وقتی دوباره این اتفاق میافتد، دیگر معرکهگیری را انجام نمیدهد.
از اینکه وقت ارزشمند خود را در اختیار ما گذاشتید کمال تشکر را داریم و امیدواریم این گفتگویی مفید و الهامبخش برای اعضاء کنگره باشد.
مصاحبهکننده: همسفر معصومه
طراح سؤالات: راهنما همسفر اکرم (لژیون ششم)
عکاس: همسفر الهه رهجوی راهنما همسفر اکرم (لژیون ششم)
ویرایش و ارسال: همسفر اعظم دبیر سایت
همسفران نمایندگی پروین اعتصامی اراک
- تعداد بازدید از این مطلب :
775