هدف اصلی از ورزش، رسیدن به سلامتی، تعادل و حال خوش است

به نام خدایی که جان آفرید                             سخن گفتن اندر زبان آفرید
برای درمان اعتیاد در کنگره۶۰، در کنار روش DST و داروی شفابخش OT، از ابزارهای دیگری جهت رسیدن به تعادل در درمان اعتیاد استفاده می‌شود. یکی از مهم‌ترین آن‌ها ورزش و فعالیت بدنی است. در کنگره۶۰، اعتقاد بر این است که درمان، فوق ترک و تعادل، فوق درمان است. بنابراین، همه اعضا، همزمان با درمان و حتی پس از آن، برای رسیدن به حداکثر تعادل جسمی، روانی و جهان‌بینی، ورزش را در سطح وسیعی در دستور کار خود قرار داده‌اند.

باید بدانیم هدف اصلی از ورزش، رسیدن به سلامتی، تعادل و حال خوش است. هدف بعدی، کمک به پیشبرد اهداف کنگره ۶۰ و رساندن این پیام به جهانیان است که اعتیاد درمان دارد و درمان آن قطعی است. حتی در کشور خودمان نیز بسیاری از افراد از وجود این سازمان آگاهی ندارند. با حضور ورزشکاران کنگره ۶۰ در میادین ومسابقات ورزشی، این پیام به اقصی نقاط کشور می‌رسد.

هدف از ورزش کردن در درجه اول، برد و باخت نیست. البته اهمیت لذت بردن از پیروزی در یک مسابقه را هم انکار نمی‌کنیم، اما مسئله مهم، بهای برنده شدن است. برنده شدن به هر قیمتی هدف ما نیست. در کنگره ۶۰، ارزش برد و باخت را می‌دانیم و بر همین اساس ورزش می‌کنیم.

من ۲۶ سال مربی ورزش بودم و در میادین و مسابقات ورزشی متعددی حضور داشتم. شاهد رفتارهای غیراخلاقی و ناجوانمردانه از سوی برخی ورزشکاران و مربیان و ناداوری برخی داوران بودم. همیشه خلأ بزرگی را در این افراد و محیط‌های ورزشی احساس می‌کردم و آن، نبود جهان‌بینی ورزش بود. آن‌ها به دلیل فقدان جهان‌بینی، برای برنده شدن به هر قیمتی دست به هر کاری می‌زدند. گاهی برخی ورزشکاران، پس از باخت یا حتی برد، حرمت‌ها را زیر پا می‌گذاشتند و الفاظ رکیک و زشت به کار می‌بردند. در چنین فضایی، نه‌تنها نشاط، شادابی و حال خوش از ورزش کردن حاصل نمی‌شد، بلکه این افراد، هم حال خود و هم حال دیگران را خراب می‌کردند و هدف اصلی ورزش، یعنی رسیدن به سلامتی، تعادل و حال خوش، محقق نمی‌شد.

همیشه به دنبال جایی بودم که پس از ورزش کردن به آرامش و حال خوب برسم. تا اینکه پس از ورود به کنگره ۶۰ و انتخاب رشته تیر و کمان، به ورزشگاه تختی رفتم. در اولین جلسه تمرینی، ادب، احترام، عشق و محبتی که بین اعضای باشگاه حاکم بود، توجهم را جلب کرد. با خود گفتم: «اینجا همان جایی است که سال‌ها آرزویش را داشتم.» همیشه فکر می‌کردم چنین مکانی یک مدینه فاضله است و وجود خارجی ندارد، اما واقعاً به این مکان مقدس و امن وارد شدم و پس از هر جلسه تمرینی، با حال خوش آنجا را ترک می‌کنم.

من متوجه شدم در میادین ورزشی کنگره ۶۰، برای برنده شدن دست به هر کاری نمی‌زنند. اصول، قوانین، حرمت‌ها و ادب و احترام را برای پیروزی زیر پا نمی‌گذارند. میدان ورزشی برای اعضای کنگره ۶۰، میدانی برای به نمایش گذاشتن تعادل، معرفت و عمل سالم است؛ همچنین میدانی برای نشان دادن ادب، احترام و حفظ حرمت‌ها است، نه خودنمایی و به رخ کشیدن قدرت بدنی و توانایی به دیگران.

اگر زمین مسابقه تبدیل به میدان دعوا، درگیری و بی‌احترامی به داوران، مربیان و ورزشکاران شود، این نشان‌دهنده عدم تعادل افراد و پیامد آن، رسیدن به حال خراب است. جهان‌بینی ورزش در کنگره ۶۰ این‌گونه است که ما برای رسیدن به سلامتی و تعادل، برای قدردانی از خداوند که بدن سالم به ما عطا کرده و برای تلاش در حفظ این سلامتی ورزش می‌کنیم. همچنین، این پیام را به جهانیان می‌رسانیم که اعتیاد درمان قطعی دارد و ثابت می‌کنیم که می‌توان در تمام رشته‌های ورزشی، با نهایت ادب و احترام بازی و نه فقط برای برد یا باخت بازی کرد.

پیشرفت ما در ادب، احترام و تعادل است. در هر دو حالت بردن و باختن در مسابقات ورزشی، می‌آموزیم و آموزش می‌گیریم. خداوند را سپاسگزارم که اذن ورودم را به کنگره ۶۰ که یک مکان ورزشی سالم که همیشه آرزویش را داشتم، صادر کرد امیدوارم من هم بتوانم در این مسیر خدمت کنم.

نویسنده: همسفر منیر رهجوی راهنما همسفر هانیه (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر هانیه (لژیون سوم)
ویرایش و ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر الهام دبیر سایت
همسفران نمایندگی یوسف تهران