حرکت باید هدفمند باشد

وادی هشتم مانند نگین درخشان در مجموعه وادی‌های کنگره ۶۰ است که پیام ساده اما عمیقی را با خود به همراه دارد "با حرکت، راه نمایان می‌شود." این جمله نه تنها یک شعار، بلکه یک قانونی از هستی است قانونی که با درک و زندگی کردن با آن کلیدی برای گشودن قفل بسیاری از مشکلات و رسیدن به خواسته‌هایمان خواهد بود. پیش از ورود به کنگره در زندگی خود به حالت سکون و رکود به سر می‌بردم، مشکلات و بیماری اعتیادِ مسافرم باعث شد در چاهی از ناامیدی و ترس فرو بروم و دائماً درحال فکر کردن به مشکلات بودم، اما هیچ اقدامی برای تغییر آن انجام نمی‌دادم. این دقیقاً نقطه مقابل وادی هشتم است که من در "سکون" قرار داشته که در سکون نیز هیچ زایش و آفرینشی رخ نمی‌دهد.

زمانی‌که پا به کنگره گذاشتم و با این وادی آشنا شدم، دریافتم که برای رهایی از این وضعیت باید حرکت خود را آغاز کنم و این حرکت، همان عمل کردن به دانسته‌ها و فرامین کنگره بود از جمله شرکت در جلسات، نوشتن سی دی و ارتباط با راهنما. در ابتدای مسیر، همه چیز برای من مبهم بود. مانند کسی که در ابتدای یک جاده ناشناخته ایستاده است و هیچ تصوری از پیچ‌وخم‌های پیش‌رو ندارد، اما با یادآوری وادی هشتم ندای درونی در من گفت:"نترس، حرکت کن." با شروع حرکت و طی‌کردن قدم‌ها با وجود تجربیات دیدم که مسیر برای من باز شده و راهنما مانند چراغی در تاریکی، مسیر را به من نشان می‌داد. مشکلاتی که قبلاً غیرقابل حل به نظر می‌رسیدند، یکی پس از دیگری رفع می‌شدند در اینجاست که زیبایی شعر عطار را درک می‌کنیم:"تو پای به راه دَرنِْه و هیچ مپرس / خود راه بگویدت که چون باید رفت"

وادی هشتم به ما می‌آموزد که حرکت، باید هدفمند باشد. یکی از مطالب در وادی هشتم اجرای مراسم پیمان بوده که به این‌صورت انجام می‌شود، با اجازه راهنما مراسم پیمان را انجام می‌دهیم، ابتدا غسل کرده و لباسی پاکیزه می‌پوشیم و در کنار رودخانه، سیاهه اشتباهات خود را می‌نویسیم و آن را می‌سوزانیم. این کار نماد "جبران خسارت از خود" است که به خودمان قول می‌دهیم تا از این پس مراقب جسم و روان خود باشیم. سپس نوبت به جبران خسارت از خانواده و جامعه می‌رسد. با حرکت در مسیر صحیح، می‌توانیم اعتماد از دست رفته خانواده را بازگردانیم. من امروز سعی می‌کنم نه تنها آسیبی به جامعه نزنم، بلکه با خدمت به دیگر هم‌نوعان در جبران گذشته قدم بردارم.

وادی هشتم به من آموخت که؛ ۱)برای حل مشکل، باید از "سکون" خارج شد و "حرکت" کرد. ۲)نیازی نیست همه جزئیات مسیر را از قبل بدانیم؛ با شروع حرکت، راه خودش را نشان می‌دهد. ۳) این حرکت باید با هدف، خواسته قلبی و در "صراط مستقیم" باشد.۴) برای حرکت سالم و پایدار، باید "پیمان" بست و "خسارت‌ها" را جبران کرد. امروز با سپاس از قدرت مطلق و راهنمایی‌های کنگره در مسیر حرکت هستم و می‌بینم که چگونه درب‌های جدیدی به رویم گشوده می‌شود. به جرات می‌گویم که اگر در همان سکون اولیه مانده بودم، هرگز طعم آزادی، آرامش و لذت زندگی را نمی‌چشیدم. با حرکت نه تنها راه، که زندگی دوباره نمایان می‌شود.

نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم) رشته ورزشی دارت
رابط خبری: همسفر مینا مرزبان خبری پارک ملت دلیجان
ویرایش و ارسال: همسفر ریحانه رهجوی راهنما همسفر محدثه (لژیون بیست‌وپنجم) از نمایندگی سلمان فارسی (رشته ورزشی بدمینتون) دبیر سایت
ورزش همسفران کنگره۶۰