مرزبان عزیز! شما نگهبان چراغ راه بهبودی هستید. به مناسبت هفته مرزبانی، خدمات ارزنده و خالصانه مرزبانان محترم کنگره۶۰، گفت‌و‌گویی در این باب با همسفر لیلا مرزبان اکسل ترتیب داده‌ایم که تقدیم نگاه شما عزیزان می‌کنیم.
مرزبان همسفر لیلا و مسافرشان با آنتی‌ایکس تریاک و شیره به مدت ۱۱ ماه با آموزش و راهنمایی آقای ابوالفضل خرقانی و خانم فاطمه سفر کردند، رشته ورزشی؛ بدمینتون، تیروکمان و تنیس روی‌میز بوده اکنون هم به مدت ۱ سال است که آزاد و رها هستند. در سفر سیگار هم با داروی آدامس نیکوتین با راهنمای آقای عزیز اسماعیلی به مدت ۱۱ ماه و ۱۸ روز سفر کردند و رهایی ایشان ۵ ماه و ۱۵ روز است.
وقتی به همسفران کمک می‌کنید تا مسیرشان را پیدا کنند یا گره‌ای از کارشان باز می‌شود، در درون خود چه حسی را تجربه می‌کنید؟ این حس چه تأثیری بر شما می‌گذارد؟
به وادی دوم از کتاب عشق ایمان آوردم که «هیچ مخلوقی جهت بیهودگی ،قدم به حیات نمی‌نهد. هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکرکنیم.» احساسی شبیه آرامش و شکرگزاری مثل این‌که بخشی از رسالت من انجام شده، این حس باعث می‌شود خودم هم انگیزه بیشتری برای ادامه مسیر و خدمت به هم‌نوع خود داشته باشم.
آیا شده است که از یکی از همسفران، حتی یک تازه‌وارد، درسی بگیرید که مسیر زندگی یا نگاه شما را تغییر دهد؟
بله، یادم می‌آید تازه‌واردی که با تمام سختی‌ها و مشکلات آمده بود گفت: «من به امید شما این‌جا آمدم.» آن لحظه فهمیدم چقدر رفتار و نگاه من می‌تواند در سرنوشت دیگران مؤثر باشد.
اگر بخواهید مهم‌ترین دغدغه یک مرزبان همسفر را در یک کلمه خلاصه کنید، آن کلمه چیست و چرا؟
مسئولیت و مسئولیت‌پذیری است؛ چرا‌که هر تصمیم و هر برخورد کوچک من می‌تواند مسیر یک همسفر یا حتی یک خانواده را تغییر دهد. به امید روزهای بهتر.
از دیدگاه شما، راز موفقیت یک همسفر در مسیر درمان و رسیدن به تعادل چیست؟
راز موفقیت در صبر و ایمان به مسیر است. این‌که همسفر بداند درمان تدریجی است و با استمرار و پشت‌کار، می‌تواند تغییرات عمیق و پایدار ایجاد کند.
.jpg)
اگر قرار باشد یک پیام کوتاه و از صمیم قلب به همسفران تازه‌وارد بدهید، آن پیام چه خواهد بود؟
شما بال پرواز مسافر خود هستید «این‌جا خانه امید است؛ فقط کافی است بمانی و ایمان داشته باشی، خواستن به تنهایی کافی نیست؛ بلکه باید حرکت کنید تا به مقصد نهایی، یعنی همان رهایی و حال خوش برسید به امید خدا.»
اگر قرار باشد مهم‌ترین «میراث معنوی» شما به عنوان یک مرزبان همسفر برای نسل‌های آینده کنگره باشد، آن میراث چه خواهد بود و چرا آن را انتخاب می‌کنید؟
عشق بی‌قید و شرط به خدمت خلق است؛ چرا‌که این عشق است که چراغ کنگره را همیشه روشن نگه می‌دارد.
در لحظاتی که تصمیم‌گیری دشوار است یا با یک موقعیت پیچیده روبه‌رو می‌شوید، «ندای درون» شما چه می‌گوید و چگونه به آن اعتماد می‌کنید؟ آیا آموزه‌های کنگره به شما در شنیدن این صدا کمک کرده است؟
ندای درونم می‌گوید: «به عدالت و محبت وفادار باش.» بله! کنگره به من یاد داده است که صدای عقل درونم را از هیاهوی نفس و احساسات جدا کنم.
اگر مطلبی هست که دوست دارید با تمام اعضاء کنگره۶۰ (چه سفر اولی و چه سفر دومی) در میان بگذارید، بفرمایید.
«قدر لحظه‌ها را بدانید؛ سفر اول برای ساختن است و سفر دوم برای زندگی کردن. هر دو مرحله گنجینه‌اند، اگر درست برداشت کنیم.»
دستمریزاد به مرزبانان ایستاده‌ای که پاسداری از آرامش این شعبه، دغدغه همیشگی‌شان است. قدردان زحمات بی‌وقفه‌تان هستیم. سپاسگزاریم که وقت ارزشمند خود را در اختیار ما قرار دادید.
عکاس: همسفر شهزاد رهجوی راهنما همسفر ناهید (لژیون دوازدهم)
طراح سؤالات و مصاحبه‌کننده: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دهم) نگهبان سایت
ویرایش و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر ندا (لژیون پنجم) دبیر دوم سایت
همسفران نمایندگی وحید
- تعداد بازدید از این مطلب :
400