خدمت و بخشش به عنوان راه‌های رسیدن به عدالت

جلسه دهم از دوره چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران لژیون سردار کنگره‌۶۰ شعبه دنا به استادی راهنما تازه‌واردین همسفر نرگس، نگهبانی راهنما همسفر زهره و دبیری همسفر سمیه با دستور‌جلسه «عدالت، آیا همه افراد در کنگره ۶۰ باهم برابرند؟» یکشنبه ۱۹ مردادماه ماه ۱۴۰۴، ساعت ۱۵:۳۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
موضوع جلسه این هفته، «عدالت» است. آیا تمامی افراد در کنگره از جایگاهی برابر برخوردارند؟ در کنگره، اجرای عدالت هم در بُعد درونی و هم در بُعد بیرونی اهمیت دارد؛ بدین معنا که بتوانیم در جایگاه‌های خدمتی متفاوت، با رعایت عدالت رفتار کنیم و از قوانین و اصول کنگره پیروی نماییم. معمولاً واژه‌های “عدل” و “داد” با یکدیگر همراه می‌شوند؛ زیرا هرگاه عدالت رعایت نگردد، اعتراض‌ها و فریادها بلند می‌شود، این امر به دلیل بیزاری فطری اکثر انسان‌ها از بی‌عدالتی است.

در کنگره، همان‌گونه که مشهود است، همواره تلاش شده تا عدالت رعایت شود. این مهم در نماد کنگره‌۶۰ نیز منعکس شده است: عدالت، معرفت و عمل سالم. بدین معنا که هر کس بخواهد در مسیر عدالت که در رأس مثلث قرار دارد گام بردارد، باید با معرفت، شناخت و آگاهی به دنبال عمل سالم باشد تا بتواند عدالت را به معنای واقعی آن به اجرا درآورد.

در زندگی خارج از کنگره نیز وضعیت مشابه است. اگر افراد یک جامعه تلاشی نکنند و تنها گروهی خاص به فعالیت بپردازند، کسانی که تلاش نمی‌کنند، در نهایت زیان خواهند دید؛ زیرا هر کس برای داشتن زندگی بهتر، ملزم به تلاش بیشتر، آن هم در راستای عمل سالم است. بنده پانزده سال است که شاغل هستم، مقایسه ده سال پیش از ورود به کنگره با پنج سال حضورم در آن، تفاوت فاحشی را آشکار می‌سازد. در گذشته، با وجود تلاش جسمی فراوان و ساعات کاری بالا، نتیجه مطلوبی حاصل نمی‌شد و همواره درگیر چالش بودم. دلیل آن، فقدان علم و دانش در زمینه پس‌انداز، کمک به دیگران و بخشش بود؛ اما از زمان ورودم به کنگره، همه چیز هم برای مسافرم و هم برای خودم متحول شد. آموزش‌های اصولی و صحیح، حرکت در مسیر مستقیم و پیروی از فرامین الهی، ما را از تاریکی‌ها بیرون آورد. این تحولات نه‌تنها باعث بازگشت جایگاه از‌دست‌رفته‌مان در جامعه شد؛ بلکه موجب گشت تلاش‌های جسمی ما نیز بی‌ثمر نماند.

اکنون، اگر به کنگره بازگردیم و جایگاه کنونی‌ام را با زمان ورودم مقایسه کنم، طبق آموزش‌ها درمی‌یابیم که هر کس در هر جایگاهی قرار دارد، عین عدالت است. قطعاً این جایگاه، با توجه به تلاش‌ها و خواسته‌اش، به‌دست آمده است؛ اما آیا می‌توان گفت که چون تلاش کرده‌ام، شال سبز دریافت کرده‌ام و اجازه خدمت در این جایگاه به من داده شده، همین یک خدمت کافی است و نیازی به فعالیت در بخش‌های دیگر نیست؟ قطع به یقین، پاسخ منفی است.

توقف در یک جایگاه، ما را به سمت حاشیه و بیراهه سوق می‌دهد؛ اما با حرکت صحیح، خدمت در سایت، تلاش برای جایگاه راهنمایی، مرزبانی، خدمت در پارک و یا خدمت مالی با عضویت در لژیون سردار، می‌توانیم جایگاه‌های خدمتی دیگری را تجربه کنیم و ابتدا خود از حال خوش آن جایگاه لذت ببریم و آموزش‌های لازم را کسب نماییم. هر یک از ما که در این لژیون حضور داریم، با گام‌های کوچک؛ اما حرکت‌های عظیم خود، قطعاً روزی می‌توانیم جایگاه “نشان در بی‌نشانی” را نیز لمس کنیم. این امر تنها به خواسته و حرکت خودمان بستگی دارد. در آن زمان است که درمی‌یابیم برای رسیدن به خالق خود، باید بیشتر حرکت کنیم و هر قدم و جایگاهی که داریم، عین عدالت بوده و به جهت متعادل ساختن ماست.

اگر بتوانم از بهترین دارایی خود؛ یعنی پول و ثروتم، بگذرم و در لژیون سردار به همان اندازه‌ای که آموزش گرفته‌ام، بخشش داشته باشم، تزکیه و پالایش خواهم شد. اگر بخواهم این ثروت را در ابعاد دیگر زندگی نیز حفظ کنم؛ باید ببخشم تا مالک حقیقی آن شوم؛ یعنی بر مادیات سوار گردم. من آگاه هستم که پولی که در لژیون سردار بخشیده می‌شود، صرف درمان بیماری‌ها و تحقیقات در مورد بیماری‌های ناشناخته می‌گردد؛ پس برای اجرای عدالت، باید در عمل و در راستای آموزش‌های دریافتی خود، سهمی در لژیون سردار داشته باشیم.

تایپیست: همسفر نسرین رهجو راهنما همسفر زهره (لژیون سوم)
عکاس: همسفر سیما مرزبان خبری
ویرایش و ارسال: همسفر مهناز رهجو راهنما همسفر اعظم (لژیون هشتم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی دنا