ما هر کاری بخواهیم بکنیم باید با مرور زمان انجام شود. خروج از تاریکی در یک‌لحظه امکان‌پذیر نیست و این خروج بستگی به این دارد که چقدر در اعماق تاریکی فرو رفته‌ایم.
تخریب ما معادل است با میزان جهل و نادانی ما انسان‌ها با همین جهل و ناآگاهی بندهای جورواجور به خود زده‌ایم که هیچ معجزه‌ای آن‌ها را یک‌شبه از بین نمی‌برد.
همه‌چیز ذره‌ذره پیشرفت می‌کند و بایستی با علم، دانش و معرفت لازم برسیم تا بتوانیم آن‌ها را یکی‌یکی بازکنیم.آقای مهندس در مورد انتقام صحبت کردند و گفتند: انتقام گرفتنی نیست، انتقام یک بازی ادامه‌دار و خیلی خطرناک است و بعضی انسان‌ها تمام عمرشان را صرف این بازی ادامه‌دار می‌کنند.
انسان اگر بخواهد به یک آرامش و آسایش نسبی برسد باید از یک سری چیزها بگذرد تا بتواند به عروج برسد. باید علم زندگی را یاد بگیرد تا از زندگی خوب برخوردار باشد وگرنه سقوط می‌کند و دچار یاس و ناامیدی می‌شود. راه زندگی بی‌انتهاست و پایانی ندارد. شخصیت انسان اول انس است بعد انسان می‌شود.
انس مثل گل خام است و باید پخته شود تا به انسان آگاه تبدیل شود و بایستی سختی‌های زیادی را تحمل کند. هرچقدر سختی بیشتر باشد، پخته‌تر و آگاه‌تر می‌شود.
انسان همان چیزی است که به آن فکر می‌کند. این فکر انسان است که همه‌چیز را مشخص می‌کند، بعضی از انسان‌ها تمام عمرشان را درگذشته هستند و در رنج، بعضی‌ها در آینده،
تنها چیزی که ندارند زمان حال است.ما باید در زمان حال زندگی کنیم از گذشته‌ها نتیجه بگیریم و برای آینده برنامه‌ریزی کنیم و وقتمان را صرف مسائلی کنیم که ارزش دارد.
منبع: سی دی نردبان از جناب آقای مهندس
نویسنده: همسفر معصومه راهنمای تازه واردین
ویرایش: رابط خبری همسفر طاهره رهجوی راهنما همسفر فیروزه (لژیون اول)
ارسال: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر سکینه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی الوند قزوین
- تعداد بازدید از این مطلب :
14