درمان مسیر پرفراز و نشیبی دارد

جلسه پنجم از دوره سی و دوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی خواجو به استادی همسفر اعظم، نگهبانی همسفر راضیه و دبیری همسفر زهرا با دستور جلسه «تخریب‌های شیشه و مخدرهای جدید و درمان آن با متد DST» روز دوشنبه ۲۳ تیر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۵:۰۰ آغاز به کارکرد

خلاصه سخنان استاد:

خدا را شکر می‌کنم که اذن ورود به کنگره برایم فراهم شد. 
از آقای مهندس و خانواده محترم ایشان، از نگهبان جلسه، ایجنت، مرزبانان عزیز و شما دوستان مهربان که من را یاری می‌کنید، صمیمانه سپاسگزارم و بسیار خوشحالم که در جمع شما حضور دارم.

دستور جلسه امروز «تخریب‌های شیشه، مخدرهای جدید و درمان با متد DST» است. روز رهایی من و مسافرم نیز با همین دستور جلسه بود. جالب این است که مسافر من با تخریب ناشی از مصرف شیشه وارد کنگره شد و ۲۱ تیر برای ما روزی فراموش نشدنی است. خدا را شکر امروز سومین سال رهایی‌مان است و از صمیم قلب مایل بودم، این مناسبت را در همین جایگاه اعلام کنم.
از همین‌جا به مسافرم ادای احترام می‌کنم، این روز را به او تبریک می‌گویم و یاد و خاطره‌اش را گرامی می‌دارم؛ زیرا نه ماه پیش، مسافرم به دلیل بیماری سرطان، به جهان دیگر سفر کرد. امیدوارم آن سفر، آغازی برای حیاتی تازه، آرام و سرشار از آسایش و محبت خداوند باشد. نبودن مسافرم در کنارم، یادآور این واقعیت است که سفر درمان، مسیر پر فراز و نشیبی دارد، هرکس راه خاص خود را طی می‌کند و آن‌چه اهمیت دارد، درسی است که از این مسیر می‌گیرد و تجربه‌هایی که به دست می‌آورد.

اما شیشه چیست؟ آمفتامین، ماده‌ای مخدر بسیار قوی و اعتیادآور است که توانایی پردازش، دریافت و درک انسان را مختل می‌کند و به سیستم عصبی مرکزی آسیب جدی می‌زند، مصرف آن باعث تخریب تدریجی سلامت جسم و روان فرد می‌شود.
شیشه یکی از خطرناک‌ترین مواد مخدر است که از سال ۱۳۸۳ وارد ایران شد. ظاهر آن شفاف و سفید، شبیه کریستال‌های خرد شده است. روش‌های مصرف شیشه شامل دودکردن، تزریق و استنشاق که رایج‌ترین شکل آن دودکردن است. سابقه مصرف شیشه به جنگ جهانی دوم بازمی‌گردد، زمانی که به صورت قرص در اختیار سربازان قرار می‌گرفت تا خوابشان نگیرد. آمفتامین باعث ترشح دوپامین در مغز می‌شود و احساساتی عجیب و غیرواقعی به فرد منتقل می‌کند. همین مسئله سبب جذب بیشتر افراد به مصرف آن می‌شود. فرد انرژی مضاعف و موقتی کسب می‌کند؛ اما چون این انرژی پایدار نیست، مجدداً به مصرف ماده روی می‌آورد.

به یاد دارم روزی که اسباب‌کشی داشتیم، کاری که باید در نصف روز انجام می‌شد، تنها در دو ساعت تمام شد. آن انرژی واقعی نبود، بلکه انرژی ذخیره بدن بود که ناگهانی آزاد شده بود. در واقع ماده مخدر انرژی خلق نمی‌کند، بلکه انرژی ذخیره شده بدن را به یک‌باره تخلیه می‌کند. 
انرژی‌ای که می‌بایست طی چند شبانه روز مصرف می‌شد، یک‌شبه تمام می‌شود و پس از آن، فرد دچار خستگی شدید شده و برای بازگشت به حالت اولیه، مجبور به تکرار مصرف است. از جمله عوارض جسمی و روانی شیشه می‌توان به بی‌خوابی طولانی، توهم، پرخاشگری، بی‌اشتهایی، لاغری شدید، پوسیدگی دندان‌ها، زخم‌های پوستی و آسیب‌های کبدی اشاره کرد، برای مثال مسافر من گاهی یک روز کامل را با خوردن تنقلات و شکلات می‌گذراند و اشتهایی برای غذا نداشت، گاهی فراموش می‌کرد، به نظافت شخصی خود رسیدگی کند؛ زیرا ماده مخدر اختیار را از او گرفته و تمام فرماندهی را در دست داشت. 
همچنین نیروهای منفی او را تسخیر کرده بودند و توهم دیداری و شنیداری، اضطراب شدید، احساس تحت نظر بودن و شک‌ به اطرافیان، همه در رفتارهایش ظاهر شده بود. ساعات طولانی با خود صحبت می‌کرد، به نقطه‌ای خیره می‌ماند و هذیان می‌گفت، برای من آن رفتارها غیرواقعی بودند؛ ولی برای خودش، عین واقعیت.

آقای مهندس در یکی از سی‌دی‌ها بیان کردند: «اگر با چنین صحنه‌ای روبه‌رو شدید، مقابله نکنید و مخالفت نداشته باشید؛ چراکه آن‌چه فرد می‌بیند و می‌شنود، برای خودش حقیقت دارد». این تغییرات، نتیجه مستقیم مصرف شیشه است، ماده‌ای که جایگاه حواس را متزلزل می‌کند و فرد را از واقعیت دور می‌سازد. فرد مصرف‌کننده شیشه، نه تنها به خود، بلکه به خانواده و اطرافیان نیز آسیب وارد می‌کند. 
من هنگام خروج مسافرم از خانه، با خواندن آیت‌الکرسی بدرقه‌اش می‌کردم؛ چراکه می‌ترسیدم به خود یا دیگران صدمه‌ای وارد کند. روزی به دفتر پیشخوان مراجعه کرده بود و قصد ورود داشت با سر به شیشه در برخورد کرد، شیشه شکست و این حادثه حاصل از عدم تعادل ناشی از مصرف بود. گاهی پوست بدنش را زخمی می‌کرد، تا حدی که خونریزی اتفاق می‌افتاد، این رفتارها توهمی بود که کنترلش را سلب می‌کرد.
از دیگر پیامدها می‌توان به از دست دادن شغل، خانواده، دوستان، آبرو، سلامت جسم، آرزوها و امیدها اشاره کرد. من نیز سختی‌های بسیاری را در مسیر اعتیاد تجربه کردم، با آن کنار آمدم و تمام تلاشم را برای درمان به کار گرفتم. تلاش برای درمان، فشارهای روانی، نگرانی‌ها، ترس و شرمندگی در جامعه، احساس گناه و تأثیری که این مشکلات بر فرزندان‌شان گذاشته بود، بسیار سنگین و غیرقابل چشم‌پوشی است.
در پایان آقای مهندس بیان کردند: «شیشه یکی از مخرب‌ترین و وحشتناک‌ترین مواد اعتیادآور است». هشدار وقوع یک سونامی در اثر گسترش مصرف این ماده را مطرح نمودند و مصرف‌کنندگان شیشه را به سبب شدت آسیب‌ها «دیوانگان شاخ‌دار» خواندند. در ادامه درباره مخدرهای جدید و روش درمان DST توضیح دادند. ایشان تأکید داشتند که همه مواد مخدر، از جمله شیشه و حتی بیماری‌های روانی، قابل درمان هستند، به شرط آن‌که ما زبان بدن، سمفونی ژنتیکی یا همان زبان اعتیاد را بشناسیم.
آقای مهندس صورت‌مسئله اعتیاد را با متد DST ابداع کرده و موفق به حل آن شدند؛ چراکه زبان بدن و اعتیاد را درک نمودند. 
با همین شناخت، درمان اعتیاد به موادمخدر امکان‌پذیر شد.
از خداوند بزرگ می‌خواهم که این راه برای تمام کسانی که هنوز در مسیر آن قرار نگرفته‌اند، گشوده شود تا به حال خوش و درمان واقعی برسند.

مرزبانان کشیک: همسفر مریم و مسافر فرهاد
تایپ: همسفر کبری رهجوی راهنما همسفر الهه (لژیون بیست و یکم)
عکس: همسفر مهری رهجوی راهنما همسفر صدیقه (لژیون هفتم)
ویرایش: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر طیبه (لژیون چهارم) دبیر سایت
ارسال: همسفر منصوره رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی خواجو