قضاوت فقط مختص قدرت مطلق می‌باشد

سایت همسفران دکتر علیرضا گفت‌وگویی را با همسفر مهتاب رهجوی راهنما همسفر فاطمه از لژیون دوازدهم ترتیب داده و از صحبت‌هایشان بسیار آموزش گرفتیم. در ادامه، نگاه زیبای شما را به خواندن آن دعوت می‌کنیم؛ امیدواریم که مورد توجه قرار گیرد.

همسفر مهتاب و مسافرشان با هجده‌ سال تخریب و آنتی‌ایکس مصرفی شیره و تریاک وارد کنگره شدند. یک‌ سال و چهار ماه سفر کردند به روش DST همراه با داروی OT، با راهنمایی مسافر حسین و همسفر فاطمه. در حال حاضر چهار ماه است که با دستان پر مهر و محبت جناب مهندس آزاد و رها هستند. رشته ورزشی مسافر فوتبال و شنا و رشته ورزشی همسفر شطرنج است.

همان‌گونه که می‌دانید آقای مهندس می‌فرمایند: قضاوت و جهالت پیش‌نیاز احتیاج دارد. لطفاً در این‌باره توضیح دهید؟
طبق فرمایش جناب مهندس ما برای قضاوت کردن به دانایی مؤثر، آگاهی، معرفت و عمل سالم نیازمندیم. قضاوت به معنای حکم کردن می‌باشد و این حکم کردن در مورد یک سیستم یا فرد خاص کار هر کس نیست. قضاوت کردن بهای بسیار زیادی در بر دارد و شخص قضاوت‌کننده بایستی آگاهی، دانایی، خودشناسی و ایمان داشته باشد. وقتی کسی فاقد آگاهی است، جاهل است و به خودش اجازه می‌دهد که دیگران را قضاوت کند. آقای مهندس فرمودند: پیش‌نیاز جهالت عدم نور و تاریکی است و آن موقع است که ظلمت همه جا را در بر می‌گیرد. میوه‌های جهالت همه مسائل ضدارزشی می‌باشند؛ مانند خودخواه بودن، دروغ گفتن و قضاوت کردن. برای قضاوت کردن دیگران ما فقط به عدم آگاهی، جهل، نادانی، ترس، ناامیدی و منیت نیازمندیم. امیدوارم توانسته باشم از آموزش‌های کنگره و سخنان آقای مهندس بیشترین بهره را ببرم و از بزرگترین دشمن خود که جهل و نادانی خودم است رها شوم و هیچ‌گاه هیچ‌کس و هیچ مجموعه‌ای را مورد قضاوت قرار ندهم.

قضاوت و جهالت دو مقوله جداگانه هستند، چگونه در کنار هم قرار می‌گیرند؟ لطفاً در مورد آن شرح دهید.
با توجه به سخنان جناب مهندس قضاوت و جهالت یکدیگر را تکمیل می‌کنند. زمانی که جاهل باشیم بستری مناسب برای قضاوت دیگران فراهم می‌کنیم و جهل، نادانی و قضاوت کردن دیگران بسیاری از مسائل ضدارزشی را به همراه دارد. وقتی کسی را مورد قضاوت قرار‌ می‌دهیم به جهالت ما افزوده می‌شود، تاریکی مطلق ما را فرا می‌گیرد و هیچ نوری برای مسیری که در آن هستیم وجود نخواهد داشت. در قضاوت ممکن است نور کمی باشد؛ اما در جهالت تاریکی مطلق است؛ بنابراین قضاوت با خودش جهالت را به همراه دارد و این دو همیشه در کنار هم قرار دارند. قضاوت‌های بی‌مورد نشان‌دهنده نادانی و عدم آگاهی ما می‌باشد.

بزرگی می‌فرماید: اگر می‌خواهید در مورد راه رفتن کسی قضاوت کنید، ابتدا کمی با کفش‌های او راه بروید. برداشت شما از این جمله چیست؟
مفهوم این جمله این است تا زمانی که در جای کسی قرار نگرفته‌ایم، دردهایش را تجربه نکرده‌ایم و راه او را نرفته‌ایم، حق نداریم قضاوتش کنیم. به دیگر سخن این مفهوم را می‌رساند که دیگران و شرایطی که در آن قرار دارند را درک کنیم، با آن‌ها همدل باشیم و سعی نماییم خودمان را به جای آن‌ها بگذاریم. من همیشه سعی کرده‌ام کسی را مورد قضاوت قرار ندهم و او را درک کنم؛ زیرا زمانی که کسی را قضاوت می‌کنیم مانند تیری است که به سمت دیگران پرتاب کرده‌ایم که هم حس خودمان خراب می‌شود و هم حال دیگران را خراب می‌کنیم. این پیامدها بار سنگینی را برای ما تحمیل می‌کند و این اتفاق در صور پنهان می‌افتد؛ پس بهتر است هیچ‌گاه هیچ‌کس را مورد قضاوت قرار ندهیم؛ زیرا قضاوت فقط مختص قدرت مطلق می‌باشد.

به نظر شما قضاوت در صورپنهان است یا در صورآشکار؟ لطفاً در این مورد توضیح دهید.
قضاوت در صورپنهان یا درون انسان به صورت فکر و اندیشه و در صورآشکار یا ظاهر او به صورت عملی می‌باشد. وقتی کسی را قضاوت می‌کنیم آن ویژگی به صورت پنهان می‌تواند مانند یک بذر درون ما وجود داشته باشد و دیر یا زود آن بذر که همان ویژگی می‌باشد در ظاهر ما آشکار می‌شود و فقط به زمان نیاز دارد تا خودش را نشان بدهد. استاد امین می‌فرمایند: اگر صفت خوب یا بدی را درون کسی مشاهده کردیم و در ما احساسی به‌وجود آمد؛ پس حتماً آن ویژگی درونمان به صورت پنهان وجود دارد. همه این‌ها به زمان نیاز دارد تا پدیدار شود؛ بنابراین سعی کنیم هیچ موقع حتی در افکار خودمان هم کسی را مورد قضاوت قرار ندهیم. قضاوت می‌تواند در رفتار، گفتار و عمل پدیدار شود که همان صورآشکار است؛ مانند زمانی که با کلام خودمان دیگران را مورد رنجش و تمسخر قرار می‌دهیم. ما باید دانا باشیم و دانایی خودمان را گسترش بدهیم تا از قضاوت‌های نادرست که در افکار و اندیشه‌مان هستند پرهیز کنیم و خودمان و رفتارمان را اصلاح نماییم.

آیا برای شما تاکنون پیش آمده است کسی را مورد قضاوت قرار بدهید؟ چه حسی داشته‌اید؟
بله، قبل از این‌که به کنگره بیایم بسیار دیگران را مورد قضاوت قرار می‌دادم و همیشه احساس بدی پیدا می‌کردم؛ اما اکنون با دانش و آگاهی که از علم کنگره دریافت کرده‌ام متوجه شدم قضاوت کردن فقط مختص قدرت مطلق می‌باشد. اگر کسی به دانایی مؤثر نرسیده باشد و دیگران را قضاوت کند با این کار خود را تعریف خواهد کرد و به‌عبارتی شخصیت خودش زیر سؤال خواهد رفت. قضاوت حتی در اسلام هم ناپسند است و بایستی سعی کنیم علم و آگاهی خودمان را در این زمینه بالاتر ببریم تا از قضاوت‌های بی‌مورد دوری کنیم و احساس آرامش بیشتری داشته باشیم؛ زیرا هر کسی غیبت و قضاوت دیگران را انجام بدهد قطعاً در آرامش نیست و احساس خوبی نخواهد داشت. امیدوارم بتوانم معرفت و عمل سالم را سرلوحه زندگی‌ام قرار دهم تا چراغ دانایی و نوری باشد در جهت حرکت در مسیر ارزش‌ها.

در سی‌دی قضاوت استاد امین می‌فرمایند: به جای قضاوت کردن اوضاع و احوال را بپذیریم. شما تا چه اندازه توانسته‌اید این آموزش را اجرایی کنید؟
استاد امین می‌فرمایند: ما باید فرآیند قضاوت را متوقف کنیم و تلاش کنیم تا بتوانیم در مرحله پالایش و تزکیه خودمان صفت تاریک و ناخالص پنهانمان را پیدا کنیم و به مرحله پالایش و تزکیه برسیم. آن زمان می‌توانیم وضعیت فعلی را بپذیریم، از قضاوت کردن نابجا دست برداریم و در مسیر ارزش‌ها حرکت کنیم؛ زیرا نفس امرکننده همه تلاشش این است که قسمت پنهان تاریکی وجود ما قابل رویت نباشد؛ ولی اگر شرایط پالایش و تزکیه را فراهم کنیم و بیشتر تمرکزمان روی زندگی و مسائل مربوط به خودمان باشد؛ همچنین در زمینه‌هایی که علمی نداریم قضاوت و نظری ندهیم و وارد حریم خصوصی دیگران نشویم، هم آرامش بیشتری داریم و هم در مقابل خداوند سربلند هستیم. من هم سعی و تلاش خود را کرده‌ام تا انرژی و نیرویم را صرف قضاوت کردن  دیگران نکنم و وارد حریم خصوصی انسان‌ها نشوم. هر کس بتواند دیگران را قضاوت نکند، مانند علما و دانشمندان می‌شود. امیدوارم من نیز بتوانم این انسان‌ها را مانند الگویی نمونه برای خود داشته باشم و از قضاوت دوری کنم.

کلام آخر؛
خداوند قادر و منان را شاکر و سپاسگزارم که در این مسیر پرنور مرا هدایت نمود تا این فرصت را داشته باشم که خدمت کنم و آموزش بگیرم؛ همچنین از آقای مهندس، خانواده محترمشان و راهنمای خوبم بی‌نهایت تشکر می‌کنم که مرا در این مسیر یاری رساندند تا بتوانم در مسیر صراط مستقیم حرکت کنم. امیدوارم رهجوی فرمانبرداری برای کنگره‌۶۰ باشم. از تمام خدمتگزاران سایت نیز کمال تشکر را دارم.

مصاحبه‌کننده: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر نجمه (لژیون پانزدهم)
عکاس: همسفر نرگس رهجوی راهنما همسفر الهه (لژیون یازدهم)
ویراستار و ارسال: همسفر مریم نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دکتر علیرضا