جنگ پیاپی درون محصول قضاوت می‌باشد

دوازدهمین جلسه‌ از دوره چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی صفادشت با استادی همسفر الهه، نگهبانی همسفر الهام و دبیری همسفر فاطمه با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» روز سه‌شنبه ۱۷ تیرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۵:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد: 

خیلی خوشحال هستم که در جمع خوب و صمیمی شما عزیزان قرار دارم. از نگهبان جلسه همچنین از ایجنت همسفر ژیلا که این فرصت را در اختیار من قرار دادند که بتوانم از آموزش‌های شما عزیزان استفاده کنم بسیار سپاسگزارم. همان‌طور که می‌دانید امروز دستور جلسه در رابطه با قضاوت و جهالت است. این دستور جلسه‌ بسیار مهم است؛ از یک جهت که در واقع من را به عمق درونی خودم می‌برد و خیلی از صفات را برای من نمایان می‌کند؛ درواقع ذات تمام دستور جلسات به این‌صورت هست که مثل کاتالیزور عمل می‌کند و باعث می‌شود که تفکرات و احساسات ما در یک زمان مشخص به‌واسطه تلاش‌ها و کوشش‌هایی که هر شخصی دارد و می‌تواند قابل تغییر باشد. این شرایط را ایجاب می‌کند که شخص به تعادل و درمان برسد و بتواند یک حس خوب و خوشایندی را تجربه کند.

در رابطه با جهالت آقای مهندس همیشه در سی‌دی‌های خود عنوان می‌کنند که هر صفتی در درون انسان یک پیش نیازی دارد. قضاوت درواقع چیزی است که از روز ازل در درون انسان نهادینه شده است و جزء فطرت هر انسانی است و خداوند به این سبب این را در درون انسان نهاده که شخص بتواند قضاوت را در مورد خودش انجام بدهد و با توجه به اختیاری که دارد در راه تقوا و راه فجور قرار بگیرد و بتواند مسیر را طی کند؛ قطعاً این قضاوتی که در مورد خود شخص می‌تواند انجام بدهد باعث رشد و تکامل آن شخص می‌شود.

قضاوت ما به دو صورت است؛ قضاوت سالم و قضاوت ناسالم. چیزی که در این دستور جلسه تعبیه شده است در جهت قضاوت ناسالم است و چیزی که در رابطه با پیش نیاز عنوان می‌شود صفت منفی در درون انسان است که شامل قضاوت می‌شود؛ ولی شامل جهالت نمی‌شود؛ چون جهل از عدم می‌آید. شاید ما در درون خود احساس کنیم مثلاً حس‌های منفی و نیروهای منفی باعث می‌شود که ما در این جهت حرکت کنیم و تبدیل به یک انسان جاهل شویم؛ ولی به این صورت نیست. انسان باید در قعر تاریکی فرو رفته باشد تا بتواند یک‌سری صفات را با خودش به همراه بیاورد. یکی از صفاتی که انسان وقتی در جهالت و تاریکی قرار گرفت قضاوت است و قطعاً قضاوت ناسالم می‌باشد.

اگر بخواهم کمی عمیق‌تر راجع به آن صحبت کنم و این قضاوت را ریشه‌یابی کنیم به این‌صورت که انسان باید در تاریکی‌هایی قرار گرفته باشد و قبل از این انسان در یک میدان نیرو قرار می‌گیرد. هر شخصی در اطراف خودش  یک میدان جاذبه دارد که با توجه به این نیروها باعث می‌شود حسی در درون ما ایجاد شود؛ اگر حس نباشد هیچ حرکتی انجام نمی‌شود و باید حسی باشد که به دنبال آن یک‌سری حرکات پدیدار می‌شود و حس می‌تواند در جهت منفی و هم در جهت مثبت باشد؛ ولی انسانی که یک میدان جاذبه در اطراف خودش پدیدار می‌کند اگر خودش را آنالیز کند در درون خودش متوجه می‌شود که این میدان جاذبه در جهت مثبت است یا در جهت منفی.

اگر ما در یک محیطی قرار می‌گیریم که از شخصی یا اشخاصی ناراحت می‌شویم یا حرص می‌خوریم به هر دلیلی ما در میدان جاذبه آن شخص قرار گرفته‌ایم و صفتی را از آن شخص در درون خود داریم، شدت این حس‌ها در درون هر انسان می‌تواند متفاوت باشد. قضاوت ما فقط باید در رابطه با خود ما باشد. جنگ پیاپی درون، محصول قضاوت است که شخص در درون خودش ایجاد می‌کند و در دریایی از تلاطم و امواج قرار می‌گیرد و در این جنگ هیچ بردی وجود ندارد. ناخالصی‌ها کم‌کم در درون انسان با توجه به این‌که انسان مصمم می‌شود در این جنگ قضاوت می‌کند و دائماً انسان‌ها را سرزنش می‌کند و این ناخالصی‌ها در درونش تقویت می‌شود و به مراتب صفات دیگری هم به همراه دارد.

اهداء تقدیرنامه به اعضاء سردار

مرزبانان کشیک: همسفر فاطمه و مسافر بهمن
تایپیست: همسفر زهرا رجوی راهنما همسفر ژیلا (لژیون اول) نگهبان سایت
عکاس: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر ژیلا (لژیون اول)
ارسال: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر ژیلا (لژیون اول) دبیر اول
همسفران نمایندگی صفادشت