English Version
This Site Is Available In English

قاضی خودمان باشیم

قاضی خودمان باشیم

اولین جلسه از دوره یکم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی ارم  به استادی اسیسانت لژیون سردار همسفر شیما، نگهبانی همسفر زهرا و دبیری همسفر طاهره با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» روز دوشنبه ۱۶ تیرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

بخش همسفر نمایندگی ارم از امروز ان‌شاءالله کار خودش را آغاز می‌کند امیدوارم که بخش همسفران مثل بخش مسافران بسیار قوی و پرقدرت حرکت کند. اگرچه ما تابه‌حال روزهای پنجشنبه جلسه در قسمت همسفران داشتیم؛ ولی از این به بعد دوشنبه‌ها و پنجشنبه‌ها جلساتمان را خواهیم داشت. ان‌شاءالله این مکان پر از رهایی، پر از حس و حال خوب و پر از خدمتگزاران خوب باشد. بسیار خوشحالم که در خدمت شما عزیزان هستم. امروز دلم می‌خواهد به عزیزانی که از روز اول که این نمایندگی کار خودش را شروع کرد همسفران عزیزی که به‌عنوان خدمتگزار به این نمایندگی آمدند و به‌صورت داوطلبانه از نمایندگی‌های دیگر حاضر به خدمت شده‌اند یک خداقوت بگویم.

راهنمایان عزیز، راهنمایان تازه‌واردین و همسفران سفر دومی که آمدن و خدمت گرفتند مخصوصاً خانم ناهید عزیز در این مدت مسئول نمایندگی بودند بسیار زحمت کشیدند خانم طاهره و خانم طیبه عزیز به این عزیزان خداقوت می‌گویم و به نوبه خودم قدردانی می‌کنم. برای اینکه واقعاً خالصانه در این مدت خدمت کردند؛ به‌هرحال راه‌انداختن یک نمایندگی که از نقطه صفر آغاز به کار می‌کند کار آسانی نیست نمی‌گویم کار سختی؛ چون اگر عشق و محبت داشته باشیم و حس خوب که باشد همه چیز خودبه‌خود درست می‌شود؛ ولی کار راحتی هم نیست ان‌شاءالله همین‌طور در استان البرز شاهد احداث نمایندگی‌های بیشتری باشیم.

دو کلمهٔ قضاوت و جهالت کنار هم آمدن، یعنی وقتی قضاوتی در کار است، از سر جهالت و وقتی جهالتی وجود دارد، در کنارش قضاوت هم هست. استاد امین در سی‌دی قضاوت در مورد این موضوع صحبت می‌کنند. ایشان می‌گویند قضاوت‌کردن کار هر کسی نیست؛ مخصوص افرادی است که دانش آن کار را دارند. کسی که می‌خواهد قضاوت کند، باید آگاه باشد و با نیت خیر، فعلی را انجام بدهد. مثل کسی که قاضی‌ است؛ البته یک قاضی هم به‌تنهایی رأی نمی‌دهد و گاهی جلسات دادگاه چند بار تکرار می‌شوند. در نهایت، چون قاضی علم این کار رو دارد، می‌تواند رأی بدهد، در زمینه‌های دیگر، هیچ انسانی اجازهٔ قضاوت دربارهٔ انسان دیگری رو ندارد.

چرا؟ چون انسان با اختیار آفریده شده است. این اختیار را خداوند به ما داد است. به قول آقای مهندس، انسان مختار‌الخطا است؛ یعنی حتی اگر صددرصد مسیر اشتباهی را برود، با اختیار خودش انتخابش کرد است و هیچ‌کس حق ندارد آن را قضاوت کند؛ اما چرا این اتفاق می‌افتد؟ چون ما انسان‌ها معمولاً دنبال راه‌های کوتاه‌تر هستیم، می‌خواهیم با کمترین انرژی به نتایج بزرگ برسیم. درحالی‌که این نوع انرژی، کاذب و بی‌دوام است؛ مثلاً یکی رو می‌بینیم، تجسس می‌کنیم، قضاوتش می‌کنیم، چطور خانه خریده؟ حتماً یک کار خلاف کرد است! بعد هم این حرف‌ها رو برای بقیه تعریف می‌کنیم و از این بازگوکردن، به‌ظاهر انرژی می‌گیریم.

یکی از راه‌های کسب این انرژی کاذب، تخریب خودمان و دیگران است و یکی از ابزارهای این تخریب، قضاوت‌کردن است. اما ماهیت این انرژی منفی است و بعد از ۱۰ دقیقه از بین می‌رود. انسان دانا می‌داند هر کاری بهایی دارد. استاد امین یک مثال قشنگ می‌زنند: فرض کنید به کسی سیلی بزنید؛ می‌گویند باید ۵۰ میلیون دیه بدهی. اما قضاوت‌کردن، در صور پنهان انسان، تخریب خیلی عمیق‌تری ایجاد می‌کند. ایشان می‌گویند: اگر انسان بدون قضاوت چه تأثیری روی حس‌هایش و روی صور پنهانش دارد، هیچ‌وقت این کار رو نمی‌کند. حتی ترجیح می‌دهد بزند زیر گوش یک نفر و جریمه‌اش را بدهد، ولی قضاوت نکند.

تابه‌حال دقت کردید بعضی جاها که می‌روید، حس خوبی نمی‌گیرید؟ به‌خاطر این که آنجا افعال منفی زیاد انجام می‌شود؛ ولی وقتی وارد کنگره می‌شوید، حالتان خوب می‌شود؛ حتی اگر خسته باشید یا مثل من امروز از سفر برگشته باشید. چرا این‌طور است؟ چون در کنگره افعال مثبت زیادی انجام می‌شود. یکی نگهبان، یکی دبیر، یکی در قسمت صوتی خدمت می‌کند، یکی سالن را تی می‌کشد، همه دارند برای دیگران کاری انجام می‌دهند. این فضا پر از انسان‌های داناست و فعل مثبت، انرژی فضا را پر می‌کند؛ حتی اگر من در پایین‌ترین سطح انرژی باشم، وقتی وارد می‌شوم، انرژی می‌گیرم و حالم خوب می‌شود.

دلیلش این است وقتی انسانی قضاوت می‌کند حس خودش را خراب می‌کند. وقتی حس خراب بشود، دریافت‌ها هم خراب می‌شود و به این شکل وارد یک‌چرخهٔ معیوب می‌شویم. بعد هم می‌پرسیم چرا حالمان بده است؟ من این دستور جلسه را خیلی دوست دارم، چون من را برمی‌گرداند به خودم و می‌گوید  اگر از شرایطت ناراضی‌ای، اگر احساس می‌کنی کارت راه نمی‌افتد، اول باید به درون خودت برگردی. ببین آیا آدم قضاوت‌گری هستی؟ اگر هستی، سعی کن اصلاحش کنی. از همین امروز تصمیم بگیر قضاوت نکنی یا حداقل کمتر قضاوت کنی. 

بازدید دفاتر سی‌دی خدمتگزاران 

مرزبانان کشیک: همسفر طیبه و مسافر حسن
عکاس و تایپیست: همسفر طاهره مرزبان 
ویرایش و ارسال: همسفر مونا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی البرز کرج

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .