قضاوت‌کردن ذهن را منفی می‌کند

جلسه دوازدهم از دور نهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی خیام با استادی راهنما همسفر فاطمه، نگهبانی همسفر زهرا و دبیری همسفر سمیه با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» روز دوشنبه ۱۶ تیرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خوشحالم که در جمع گرم شما هستم و فرصتی پیش‌آمده تا درباره یکی از دردناک‌ترین و درعین‌حال مهم‌ترین رفتارهای انسانی؛ یعنی قضاوت و جهالت صحبت کنم. اجازه دهید با یک سؤال شروع کنم، چند بار در زندگی دیگران را قضاوت کرده‌ایم؟ بدون شناخت، بدون آگاهی، فقط با چند جمله، چند تصویر یا رفتار کوتاه. قضاوت رفتاری است که نیازمند ایمان، صبر، گذشت، علم، تجربه و فرمان عقل است؛ اما جهالت، هیچ پیش‌نیازی ندارد و تنها حاصل نادانی است.

وقتی جهالت باشد ترس، ناامیدی و منیت هم پیدا می‌شود. صفات منفی مثل: بخل، حرص، حسادت و خرافات، میوه‌های همین جهالت هستند. انسان خودخواه، ثمره نادانی است، نتیجه نادانی هم چیزی نیست جز نبود امنیت مثلاً فردی که به سمت مصرف مواد مخدر کشیده می‌شود، اغلب قربانی نادانی است؛ اما با آموزش و رسیدن به دانایی می‌تواند از مواد و دیگر ضد ارزش‌ها فاصله بگیرد.

 جهالت؛ یعنی نادانی، نه از نوع بی‌سوادی؛ بلکه از نوع خطرناک‌تر ندانستن حقیقت و باورداشتن به دانسته‌های غلط. مثلاً شخصی را می‌بینیم که بی‌حوصله و خسته است، سریع قضاوتش می‌کنیم، بدون اینکه بدانیم شاید شب خوبی نداشته یا دل‌خراش‌ترین اتفاق زندگی‌اش را تجربه کرده است. قضاوت شبیه تیراندازی در تاریکی است؛ شاید بی‌هدف؛ ولی با زخمی عمیق.

انسان‌ها ترکیبی از گذشته‌ها، انتخاب‌ها و آرزوهایشان هستند، نمی‌توان کسی را تنها با یک رفتار سطحی شناخت. حتی خودمان را هم کامل نمی‌شناسیم. اگر چیزی را نمی‌دانیم یا داستان زندگی کسی را نشنیده‌ایم، سکوت زیباترین واکنش است. سکوت یعنی احترام به حقیقتی که هنوز برای ما آشکار نشده است. بیایید اجازه دهیم که دیگران خودشان را تعریف کنند، نه اینکه ما برایشان داستان بسازیم و حکم صادر کنیم.

 بیایید از جهالت فاصله بگیریم و این فاصله‌گرفتن، با آموزش‌هایی که در کنگره دریافت می‌کنیم ممکن است آموزش‌هایی که سطح آگاهی و جهان‌بینی‌مان را ارتقا می‌دهد. ما به این دنیا نیامده‌ایم که داور زندگی دیگران باشیم. آمده‌ایم که انسان باشیم. انسان بودن؛ یعنی خوب دیدن، خوب شنیدن و خوب فهمیدن نه قضاوت و صدور حکم. در کنگره یاد گرفتیم اگر بنا است در دیگران چیزی ببینیم، بهتر است زیبایی‌ها و خوبی‌هایشان باشد.

قضاوت‌کردن ذهن را بسته و منفی می‌کند، نقاط ضعف خودمان را نادیده می‌گیریم و رشد شخصی‌مان متوقف می‌شود. فقط کافی است انسان درونش منیت داشته باشد؛ آن وقت بخل، کینه، نفرت و دیگر صفات منفی ظاهر می‌شوند و روان دچار آشوب می‌شود. در کتاب ۱۴ وادی عشق جناب مهندس فرمودند: «وقتی ضد ارزش‌ها روان ما را بی‌قرار می‌کنند سطح انرژی‌مان کاهش می‌یابد.» چطور انتظار داریم با دروغ، غیبت، تجسس و قضاوت، آرامش داشته باشیم؟ این امکان ندارد.

ضد ارزش‌ها حس ما را آلوده می‌کنند، وقتی حس آلوده شد، زیبایی‌ها دیگر دیده نمی‌شوند، تمرکز فقط روی نقاط منفی اطرافیان می‌ماند. استاد امین می‌فرمایند: «اگر دل آدم صاف شود، خداوند همه چیز را به او عطا می‌کند.» هنگامی‌که دل از کینه، حسادت، حرص، طمع و تمامی ضد ارزش‌ها پاک شود، خداوند عشق، ثروت و محبت می‌بخشد. پس بیایید منیت را کنار بگذاریم تا ما شویم. وقتی ما باشیم، زندگی‌مان در کنار هم شیرین و پر از شادی خواهد شد.

مرزبانان کشیک: همسفر مرضیه و مسافر حسین

تایپ: همسفر مریم  رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون ششم)

ویرایش: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم)

عکاس: مرزبان خبری همسفر مرضیه

ویراستاری و ارسال: همسفر مهین رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم)

همسفران نمایندگی خیام نیشابوری