نتیجه مقایسه خود با دیگران قضاوت بر پایه جهالت است

سلام دوستان مریم هستم همسفر مصطفی

وقتی نیروی برتر انسان را خلق کرد، اعلام نمود که موجودی خلق شده است و تمام ساکنین آسمان‌ها را گرد هم آورد تا خبر دهد که این موجود ویژگی‌های خاصی دارد. او فرمود: «از خاک آفریدم». این بدان معناست که تمام ذراتی که در خاک وجود دارند، در کالبد فیزیکی انسان نیز به کار رفته‌اند. ما انسان‌ها دائماً در حال قضاوت هستیم؛ زیرا سرنوشتمان در اختیار خودمان است و به ما «اختیار» داده شده. مثلاً اختیار داریم که مواد مخدر مصرف کنیم یا نه درمان را بپذیریم یا نپذیریم. این اختیار فقط مختص مواد نیست، بلکه شامل همه ضدارزش‌ها می‌شود. این ما هستیم که انتخاب می‌کنیم آن‌ها را انجام بدهیم یا از آن‌ها دوری کنیم.

وقتی انسان می‌خواهد قضاوت کند، گویی با دو مسیر مواجه است:۱- گلستان و آب ۲- آتش. اگر قدم در گلستان بگذارد، ممکن است از دوزخ و کویر سر درآورد. اگر وارد کویر شود، شاید به گلستان برسد. یعنی در مسیر زندگی، دوراه وجود دارد: یکی راهی آسان که به‌سختی ختم می‌شود و دیگری سخت که به‌آسانی منتهی می‌شود. قضاوت کار هر کسی نیست؛ پس برای دیگران داور نباشیم. برای قضاوت، به منابع اطلاعاتی فراوانی نیاز داریم. نباید بر اساس ظن و گمان در مورد دیگران حکم صادر کنیم.

سلام دوستان سمیه هستم همسفر رضا

برداشت من از سی‌دی «قضاوت و جهالت» این است که تمام قضاوت‌ها و مقایسه‌های ما ناشی از آن است که زندگی درونی خودمان را با ظاهر زندگی دیگران مقایسه می‌کنیم. ما از تمام مشکلات خودمان باخبر هستیم؛ ولی چون از مشکلات و شرایط دیگران اطلاعی نداریم، دائم در حال قضاوت و مقایسه‌ای ناآگاهانه هستیم. می‌گویند: اگر می‌خواهی از راه‌رفتن کسی ایراد بگیری، ابتدا چندقدمی با کفش او راه برو. وقتی آگاهی پیدا کنیم، دیگر خودمان را با دیگران مقایسه نمی‌کنیم و دست از قضاوت برمی‌داریم. در کنگره آموخته‌ایم که در مسیر ارزش‌ها و صراط مستقیم حرکت کنیم، مسیری که از قضاوت‌کردن دور است. هرچه آگاهی‌ بیشتر شود، جهالت کمتر خواهد شد.

سلام دوستان رحیمه هستم یک همسفر

قضاوت به معنای حکم دادن و قاضی بودن است و جهالت به معنای نادانی و ندانستن. قراردادن این دو مفهوم کنار هم یعنی از قضاوت‌هایی که بر پایه جهل و ناآگاهی هستند، دوری کنیم. وقتی دیگران را قضاوت می‌کنیم، در واقع در حال تجسس در امور آن‌ها هستیم. ابتدا ظن و گمان بد پیدا می‌کنیم، سپس شروع به جمع‌آوری اطلاعات ناقص می‌کنیم و نهایتاً با همین اطلاعات اشتباه، غیبت کرده و قضاوت می‌کنیم. ممکن است کسی که در مورد دیگران قضاوت می‌کند، تحت‌تأثیر ترس، منیت یا ناامیدی باشد؛ اما چون از واقعیت زندگی افراد بی‌خبر هستیم، نباید قضاوت کنیم. ظاهر را می‌بینیم و از باطن بی‌اطلاع هستیم. برای دوری از قضاوت، باید دانایی‌ خود را به‌تدریج بالا ببریم.

سلام دوستان نرگس هستم همسفر علیرضا

ما انسان‌ها چه بخواهیم و چه نخواهیم، در حال قضاوت یکدیگر هستیم و حکم صادر می‌کنیم. انسان باید افکار منفی را از ذهن خود دور کند و پایه زندگی‌اش را بر اندیشه‌های مثبت بنا نهد. این افکار منفی هستند که انسان را آشفته و پریشان می‌سازند. من بارها در مورد همسر و اطرافیانم، بدون تفکر و آگاهی، قضاوت کرده‌ام. ذهن ما همیشه مشغول فکرکردن است. وقتی با دوستان یا اعضای خانواده درد دل می‌کنیم، ممکن است بحث به نقطه‌ای برسد که قضاوت کنیم، غیبت کنیم، گمان بد ببریم. این نشان‌دهنده نادانی است. به‌عنوان عضوی از کنگره باید بیاموزم که چنین خطاهایی نکنم. خدا را شکر می‌کنم که با کنگره آشنا شدم و در این محیط امن در مسیر حرکت از نادانی به دانایی آموزش می‌بینم.

سلام دوستان طوبی هستم همسفر ابراهیم

آقای مهندس در سی‌دی «قضاوت و جهالت» می‌فرمایند: «انسان برای‌ آنکه بتواند کسی را درست قضاوت کند؛ باید دارای عقل، ایمان، آگاهی، بی‌طرفی و عمل سالم باشد؛ اما جهالت نیازی به هیچ پیش‌شرطی ندارد. کسی که بدون آگاهی در مورد چیزی نظر می‌دهد، نادان است.» برای مثال، وقتی در امور دیگران تجسس می‌کنیم و نظر می‌دهیم، یعنی دچار جهالت شده‌ایم. ما پرکاهی را در چشم دیگران می‌بینیم؛ ولی بیلی را در چشم خود نمی‌بینیم. به‌طورکلی باید از دخالت در چیزهایی که به ما مربوط نیست، پرهیز کنیم و اندیشه‌مان را بر پایه افکار مثبت قرار دهیم.

اگر بیل‌زدن بلدیم، باغچه خودمان را بیل بزنیم. برای قضاوت نیازمند منابع اطلاعاتی دقیق هستیم و نباید با پیش‌داوری در مورد دیگران قضاوت کنیم.

رابط خبری: همسفر طاهره رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون ششم)

ویرایش و ارسال: همسفر مهین رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم)

همسفران نمایندگی خیام نیشابوری