ایمان بسیار زیبا و آرام‌بخش است

همسفر سکینه در برداشت از سی‌دی «ایمان» بیان کرد:

ایمان یعنی تجلی نور خداوند در انسان. انسان تنها موجودی در هستی است که خداوند از روح خود در او دمیده و تمام صفات الهی را بر او خوانده است. خداوند نور است. این نور در تمام هستی به همه ذرات عالم می‌تابد و تمام هستی از این نور جان می‌گیرد: «اللّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» ایمان در مفهوم ساده‌تر یعنی باور به چیزی که دیده نمی‌شود؛ اما حضورش یقیناً احساس می‌شود. مثل جریان برق در سیم‌ها که اگرچه قابل‌رؤیت نیست، اما از وجود آن مطمئن هستیم. در سوره بقره آمده است: «الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ» یعنی مؤمنان کسانی‌ هستند که به عالم غیب ایمان دارند.

ایمان یعنی دیدن حضور خداوند در تمام ذرات هستی. این، آغاز راه معرفت است. فرد باایمان که اسماء الهی بر او خوانده شده، تلاش می‌کند تا این صفات را در درون و بیرون خود متجلی سازد. خداوند دارای صفات و نام‌های عظیم است و انسان، به‌عنوان اشرف مخلوقات، باید این صفات را در رفتار، گفتار و کردار خود نمایان کند. اگر خداوند رئوف و مهربان است، من نیز باید مهربان باشم. اگر لطیف و بصیر است، من نیز باید لطیف و بصیر باشم. اگر بخشنده است، من هم باید بخشنده باشم. این‌گونه، صفات الهی را در وجود خویش پرورش می‌دهم.

خداوند کل است و من جزء. من به‌اندازه جزء بودنم و خداوند به‌اندازه عظمت و کمالش بی‌نهایت است. سیستم خلقت خداوند به‌گونه‌ای است که همه چیز در لحظه و حرکت دائمی است. اگر لحظه‌ای سکون باشد، قوانین هستی دچار اختلال می‌شوند. خورشید همواره در حال نورافشانی است. اکسیژن لحظه‌ای در زمین قطع نمی‌شود، چشمه‌ها در حال جوشیدن‌ هستند و درختان سایه می‌بخشند. اگر یکی از این نظام‌ها دچار وقفه شود، ناهماهنگی ایجاد می‌شود.

پس من به‌عنوان یک مؤمن، باید به قوانین هستی احترام بگذارم و در هر لحظه، برای بهتر بودن تلاش کنم. شخصی که به خداوند ایمان دارد، از انرژی الهی درونی‌اش تشعشعاتی از هاله وجودی‌اش به بیرون مرتعش می‌شود؛ این ارتعاش، باعث آرامش و حس خوب برای اطرافیانش خواهد بود. فرد مؤمن، تلاش می‌کند خیر مطلق برای دیگران باشد و از عصاره جانش بهره ببخشد. هنگامی‌که مؤمن به مرحله شناخت واقعی خداوند می‌رسد و صفات الهی را در وجود خود متجلی می‌سازد، تمام رفتار، گفتار، افکار و اندیشه‌هایش الهی می‌شود.

او در همه امور زندگی، اراده خداوند را لحاظ می‌کند و هیچ‌گاه فراموش نمی‌کند که نیرویی در جهان هست که مافوق تمام نیروها، قدرت‌ها و دولت‌هاست. پس به آن نیروی مطلق توکل می‌کند و فقط از او یاری و مدد می‌جوید. فرد باایمان هرگز ناامید، غمگین یا نگران نمی‌شود. این مرحله، بسیار زیبا و آرام‌بخش است. اگر انسان به این مرتبه از ایمان برسد، هیچ رخدادی ظاهراً تلخ او را مضطرب نخواهد کرد؛ زیرا به این آیه شریفه باور دارد: «لَا تَخَفْ وَلَا تَحْزَنْ.» نترس و اندوهگین مباش. انسان باایمان، کلامش کلام خداست؛ افکار، اندیشه، رفتار و کردارش الهی است.

منبع: سی‌دی «ایمان» آقای مهندس

نویسنده: همسفر سکینه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)

رابط خبری: همسفر سمانه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)

ویراستاری و ارسال: همسفر مهین رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم)

همسفران نمایندگی خیام نیشابوری