جهان‌بيني يعنی اینکه در صراط مستقیم حرکت کنیم

جلسه اول از دوره نهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ در نمایندگی شهباز به استادی راهنمای تازه واردین مسافر رحمان نگهبانی مسافر مهدی  و دبیری مسافر مصطفی با دستور جلسه (جهان‌بيني۱و۲) روز سه‌شنبه ۱۴۰۴/۲/۱۶ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد
سلام دوستان رحمان هستم یک مسافر
خدا را شکر می‌کنم که یک بار دیگر سعادت نصیب شد تا در جمع خدمتگزاران عزیز باشم و تجربیات خود را با هم به اشتراک بگذاریم. در ابتدا، جایگاه خدمتی مهدی عزیز و مصطفی عزیز را به ایشان تبریک می‌گویم و امیدوارم جلسه خوب و پرباری را با هم داشته باشیم.
دستور جلسه این هفته، “جهان‌بینی ۱ و ۲” است. در کنگره ۶۰، هدف اصلی ما درمان اعتیاد و رسیدن به تعادل است و هیچ هدف دیگری را دنبال نمی‌کنیم. شاید برای فردی که تازه وارد کنگره می‌شود، این سوال پیش بیاید که چه ارتباطی بین قطع مصرف مواد و جهان‌بینی وجود دارد.
باید بدانیم که جهان‌بینی، در واقع، نگاه، ادراک، احساس و برداشت ما نسبت به خود، دنیای درون و دنیای اطراف‌مان است. جهان‌بینی به دو نوع درونی و بیرونی تقسیم می‌شود.
رشد جهان‌بینی نیازمند ابزارهایی است. جهان‌بینی به ما قوانین بازی زندگی را می‌آموزد. زندگی نیز یک بازی است و هر کس قوانین آن را بهتر بداند، هم خودش لذت می‌برد و هم به دیگران لذت می‌بخشد. اما اگر کسی از این قوانین تخطی کند، نه تنها خودش آسیب می‌بیند، بلکه باعث آزار دیگران نیز می‌شود.
تجربه، تفکر و آموزش، مهم‌ترین ابزارهای رشد جهان‌بینی هستند. جهان‌بینی یک فرد مصرف‌کننده، “جهان‌بینی افیونی” است؛ یعنی همه چیز را از دریچه مواد مخدر می‌بیند. برای مثال، اگر در خانه برادرش که مصرف‌کننده نیست مهمان باشد، بهانه‌ای می‌آورد تا نرود، اما اگر پسرعمویش مصرف‌کننده باشد، مشتاقانه و زودتر از موعد به مهمانی می‌رود. این، نوعی از تفکر و جهان‌بینی است. چگونه ممکن است فردی که مصرف کرده و حالش خوب نیست، یک ساعت بعد دوباره مصرف کند؟ این نشان می‌دهد که آن فرد نیازی به اصلاح خود نمی‌بیند.
وقتی فردی پس از گذراندن دوران زندان، کمپ یا بازداشت، دوباره به مصرف مواد روی می‌آورد، سوالاتی مطرح می‌شود که با مطالعه و تفکر می‌توان به آن‌ها پاسخ داد.
همانطور که گفتم، جهان‌بینی نیازمند ابزارهایی است و مهم‌ترین مسئله، تبدیل دانش به عمل است؛ یعنی “دانایی موثر”. همه می‌دانند که مصرف مواد کار خوبی نیست، اما چه کسانی می‌توانند این دانایی را به عمل تبدیل کنند؟ کسانی که دانایی خود را به “دانایی موثر” تبدیل کرده‌اند. دانایی موثر شرایط خاص خود را دارد و آموزش، تجربه و تفکر، مهم‌ترین عوامل آن هستند. جهان‌بینی، منِ رحمان را با خودم آشنا می‌کند و به من نشان می‌دهد که برای چه هدفی آفریده شده‌ام. عقل، نفس اماره، نفس مطمئنه و نفس لوامه چیست؟ تمام این موارد در جهان‌بینی بررسی می‌شوند و ما باید تلاش کنیم تا آن‌ها را یاد بگیریم و به کار ببندیم. جهان‌بینی به منِ رحمان یاد می‌دهد که برای داشتن یک زندگی درست، از حاشیه‌ها دوری کنم و فقط به مسیر خود و حرف راهنمایم توجه کنم.
حاشیه، یکی از مهم‌ترین موانع پیشرفت است. بنابراین، تکرار می‌کنم که جهان‌بینی ابزاری است که به من کمک می‌کند تا پیشرفت کنم و قوانین زندگی را یاد بگیرم. اگر این قوانین را بدانم، قطعا حالم بهتر می‌شود. در کنگره ۶۰ می‌دانیم که درمان فوق ترک و تعادل فوق درمان است. برای رسیدن به تعادل، ابتدا باید به درمان برسیم و این تنها با جهان‌بینی ممکن است. دلیل این موضوع آن است که عزیزانی که درست سفر نمی‌کنند و فقط به قطع مصرف می‌پردازند، پس از مدتی یا نیستند یا با مشکل مواجه می‌شوند. علت اصلی این مسئله، ضعف در جهان‌بینی است. باید بدانیم که چرا مصرف کردیم و چرا نباید مصرف کنیم. تا زمانی که به این دانایی و بینش نرسیم، با مشکل مواجه خواهیم شد. بنابراین، تنها جهان‌بینی است که می‌تواند دیدگاه ما را نسبت به مواد تغییر دهد.

ممکن است فردی در کمپ یا جای دیگری مصرف مواد را به صورت اجباری قطع کند، اما چون جهان‌بینی درستی ندارد، دوباره به مصرف روی می‌آورد. به نظر من، جهان‌بینی از جسم مهم‌تر است. وقتی فردی را بازداشت می‌کنند و به زندان می‌برند، او عواقب آشکار مصرف را تحمل می‌کند، اما عواقب پنهانی مانند افسردگی، ناامیدی، گوشه‌گیری و انزوا نیز وجود دارند که او را به چالش می‌کشند.
همانطور که آقا مسعود عزیز در جلسه قبل فرمودند، باید ساعت‌ها و هفته‌ها درباره جهان‌بینی صحبت کنیم، زیرا تمام بحث ما حول محور آن است. در جلسات مشارکت نیز از تجربیات عزیزان استفاده می‌کنیم و امیدوارم با رشد جهان‌بینی تک تک ما، بتوانیم به تعادل لازم در زندگی خود دست یابیم.
ممنون از توجه شما.

تایپ: لژیون دوم
تهیه و تنظیم: مسافر احمد کاربر سایت