هیچ‌کدام از ما بیهوده پا به حیات نگذاشته‌ایم

به مناسبت دستور جلسه «وادی دوم و تأثیر آن روی من» در خدمت راهنما همسفر زینب از نمایندگی رودکی هستیم. آخرین آنتی ایکس مصرفی مسافر ایشان تریاک بود، به روش DST سفر کردند، با شربت OT ، با کمک راهنمایان محترم، آقا مجید و خانم ظریفه، رشته ورزشی مسافر فوتبال، رشته ورزشی همسفر بدمينتون، مدت سفر اول ۱۲ ماه و ۲۵ روز و الان هم به لطف خداوند و دستان پر توان آقای مهندس ۴ سال و ۸ ماه است که آزاد و رها هستند.

پیام وادی دوم برای ما چیست و این وادی چه تاثیری روی زندگی شما داشته است؟

وادی دوم این پیام را به من می دهد اگر من درست تفکر کنم و افکار و اندیشه مخرب در ذهن خود راه ندهم هیچ موقع در من احساس ناامیدی به وجود نمی‌آید؛ اگر در من احساس پوچی و ناامیدی به وجود می‌آید علت این است که اعتماد به نفس خود را در اثر تفکرات غلط و حرکت در مسیر ضد ارزش‌ها از دست داده‌ام و اگر در مسیر درست حر کت کنیم دیدگاه ما عوض می‌شود و اعتماد به نفس ما بالا می‌رود و دیگر احساس ناامیدی نمی‌کنیم. تاثیری که این وادی بر روی زندگی من داشته این بود که من قبل از ورود به کنگره در ناامیدی مطلق و پوچی به سر می‌بردم، بارها با خود می‌گفتم من توانایی این را ندارم که مسافرم را خوب کنم، اصلا به چه دلیل در این دنیا زندگی می‌کنم؟ حق من نیست که این زندگی را داشته باشم، مگر فرق من با بقیه در چیست که دیگران این همه در آرامش هستند و من در رنج و عذاب؟ خدایا اگر مرا دوست نداری چرا به من عمر زندگی کردن دادی؟ تمام ذهن من درگیر این چیزها بود؛ ولی بعد از ورودم به کنگره وقتی برای اولین بار وادی دوم را خواندم و سی‌دی وادی دوم را نوشتم فهمیدم که من در زندگی فقط نیمه خالی لیوان را می‌دیدم و به نیمه پر آن اصلا توجهی نداشتم، در این وادی می‌گوید: هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به این حیات نمی‌نهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم، این تلنگر به من وارد شد که من یک مادر هستم و سه فرزند دارم و این بچه‌ها به من نیاز دارند؛ پس من رسالتی بزرگ همانند مادر بودن را دارم, اینجا بود که آبی روی آتش درون من ریخته شد با وجود اینکه کامل نبود، ولی به طور نسبی شروع به تغییرات در درون خودم کردم، واقعا تصویر سازی ذهنی مثبت خیلی به من کمک کرد.

نکته حائز اهمیت در وادی دوم چیست؟

حس ناامیدی را از خود دور کنیم که ناامیدی باعث می‌شود از همه و حتی از خداوند هم گله‌مند باشیم در واقع حس ناامیدی موتورهای تولید کننده نیروهای انسان را خاموش می‌کند و شکست انسان توسط خود انسان تکنیکی است که نیروهای منفی به کار می‌برند؛ ولی پیام وادی دوم ما را در مقابل این تکنیک نیروهای منفی هوشیار می‌کند و به انسان گوشزد می‌کند که همه در این هستی از ریز و درشت در حال خدمت کردن هستند و هر کدام از ما نسخه منحصر به فردی هستیم در سیستم خداوند و هیچ کدام از ما بیهوده پا به این حیات نگذاشته‌ایم.

چه تکنیک‌هایی در کنگره ۶۰ یاد گرفته‌اید که شما را در خدمت به دیگران کمک می‌کند؟

اولین تکنیکی که یاد گرفتم بخشش بود و همین بخشیدن؛ آرامشی در من ایجاد کرد که راحت‌تر بتوانم به دیگران کمک کنم و دوم خود باوری بود، چون واقعا من خودم را باور نداشتم و نیروهای خودم را قبول نداشتم و فکر می کردم این کارها در توان من نیست، سوم در لحظه زندگی کردن بود، چون قبل از کنگره یک موضوعی پیش می‌آمد، آنقدر ذهن خودم را درگیر آن می‌کردم که همیشه بی‌حوصله بودم و از کارهای دیگر هم غافل می‌شدم؛ ولی الان اصلا برایم مهم نیست و خیلی راحت از آن‌ها می‌گذرم. کنگره به من یادآور شد که هدف از آفرینش انسان آموزش و خدمت کردن است که من این موضوع را کلا فراموش کرده بودم.

اولین تصور شما از کنگره ۶۰ چه بود؟

در بدو ورودم به کنگره ۶۰، یک مرکز علمی پژوهشی در مورد اعتیاد دیدم که افرادی معتاد هستند که برای ترک به اینجا مراجعه می‌کنند؛ چون تا قبل از ورودم به کنگره چیزی به اسم درمان نشنیده بودم و اینجا پذیرش می‌شوند و از اینجا به جایی که مثل کمپ است منتقل می‌کنند، چون همه این افراد با پوشش سفید و کاملاً تمیز و آراسته بودند و به همه چیز شبیه بودند به جز مصرف کننده؛ چون این نظم و دقت و این پوشش سفید به نظر من همانند یک دانشکده علمی بود؛ وقتی به من گفتند این‌ها مصرف کننده بودند اصلا باورم نشد و همین هم باعث شد که ما در کنگره بمانیم.

اگر قرار باشد یک پیام به همه کسانی که درگیر اعتیاد هستند بدهید آن چیست؟

 کنگره ۶۰ اولین مرکز علمی برای درمان اعتیاد نه تنها در ایران بلکه در سراسر جهان می‌باشد و این نوید را به همه مصرف کنندگان خواستار رهایی از اعتیاد می‌دهد که به بهترین روش و بدون درد و بدون هیچ عارضه‌ای می‌توانند اعتیاد خود را درمان کنند و به زندگی برگردند، به امید روزی که همه مصرف کنندگان درمان شوند و این معضل اعتیاد از جهان برچیده شود.

کلام پایانی؟

در پایان این را بدانیمکه انسان همیشه پشتیبان دارد و خداوند هیچ وقت انسان را تنها نمی‌گذارد انسان جایی مقام انسانی خود را جا گذاشته و خود بر آن واقف نیست که همان گنج درون خودش است، وقتی انسان در مسیر درست قرار بگیرد نیروهای خفته به فرمان الهی بیدار می‌شوند و به انسان کمک می‌کنند بزرگ‌ترین دشمن انسان خود ما هستیم. حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند: بزرگ‌ترین گناه ناامیدی و ترس از آینده است.

مصاحبه‌گر: همسفر حدیثه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون پنجم)

ویرایش، تنظیم و ارسال مطلب: نگهبان سایت همسفر نگین

همسفران نمایندگی رودکی