هیچ چیز درهستی بیهوده خلق نشده است

سلام دوستان، سودابه هستم همسفر
وادی دوم به ما می‌گوید: تمام هستی از
ریز و درشت، اول تا آخر، همه دارای نقش و عملکرد خاصی هستند و هیچ چیز نمی‌تواند جای چیز دیگر را بگیرد. هر یک از ما انسان‌ها، دارای شکل و خصوصیات خاصی هستیم که نظیر آن وجود ندارد و همه‌ی مخلوقات خداوند، نشان دهنده‌ی عظمت پروردگار هستند. اگر ما به تمام هستی نگاه کنیم، امکان ندارد چیزی پیدا کنیم که بیهوده باشد. اگر هم چیزی از نظر ما بیهوده باشد، حتماً ما اشتباه‌ کرده‌ایم.

سلام دوستان، لیلا هستم همسفر
وادی دوم به ما می‌گوید: هیچ چیز در هستی بیهوده خلق نشده است. بعضی اوقات، ما انسان‌ها می‌گوییم که ما به هیچ دردی نمی‌خوریم. خداوند ما را بیهوده خلق کرده و ما هیچ ارزشی نداریم. وقتی خداوند ما را آفرید، از روح خودش در ما دمید و به ما لقبِ اشرف مخلوقات را داد؛ پس وقتی خالقِ ما، بهترین نام را برای ما انسان‌ها انتخاب کرد، ما هم باید به ارزش خودمان پی ببریم و بفهمیم که ما هم یک موجود ارزشمند هستیم. وقتی این مسئله را درک کنیم، می‌توانیم از مشکلات عبور کرده و به صلح و آرامش برسیم.

سلام دوستان الهه هستم همسفر.
وادی دوم به ما می گوید: ناامید نباش. دلیل این‌که فکر می‌کنیم بیهوده پا به دنیا گذاشته‌ایم، فلسفه وجودی خود ما است. ناامیدی باعث توقف در حرکت و نبود انگیزه می‌شود. باید توانایی‌های خود را پیدا کرده، به آن‌ها بها دهیم و تلاش کنیم مشکلات را از سر راه برداریم تا تغییر در ما ایجاد شود. زمانی که انسان آفریده شد، خداوند او را بر سر دو راهی قرار داد که همان ارزش‌ها و ضد ارزش‌ها می‌باشند. من با افکار منفی وارد تاریکی‌ها شده بودم و احساس ناامیدی داشتم؛ ولی با ورود به کنگره‌۶۰ و آموزش گرفتن، متوجه شدم که امیدوار باشم؛ زیرا پایان شب سیه، سپید است.

سلام دوستان، مهناز هستم همسفر
در این وادی، ما متوجه می‌شویم که هر کدام از ما برای هدفی خلق شده‌ایم. آیا هدف از خلقت من، مادر بودن و نگهداری از فرزندانم بوده است؟ اگر ما به عمق خلقت خود پی ببریم، متوجه خواهیم شد که خداوند چه نعمت بزرگی به ما داده است و جایی برای گله و شکایت نداریم. انسان‌هایی هستند که در زندگی احساس کمبود و ناتوانی می‌کنند همچنین خود را هیچ می‌دانند و از خداوند گله دارند که چرا من را خلق نمودی؟ هدفت از خلقت من چه بوده است؟ قبلاً من هم چنین بودم؛ اما با وجود کنگره۶۰ و سی‌دی‌های جناب مهندس، مقداری آگاه گشته و به هستی پی بردم و متوجه شدم هدف من از زندگی، فقط نقش مادر بودن نبوده؛ چون زندگی زیبایی‌های بسیاری دارد که ما آن‌ها را نمی‌بینیم، پس ما به هیچ نیستیم.

سلام دوستان اسما هستم همسفر
وادی دوم در مورد امید و ناامیدی صحبت می‌کند. مسافر و همسفر با ورود به کنگره‌۶۰، با وادی اول آشنا می‌شوند و تفکرشان شکل می‌گیرد. متوجه می‌شوند که چه بلا و تخریب‌هایی برای خودشان به وجود آورده‌اند و از طرفی، پروسه‌ی درمان که آرام‌آرام طی می‌شود، ناامیدی به سراغشان می‌آید. زمانی که متوجه شدم طول سفر مسافرم ۱۱ ماه است و باید داروی OT مصرف کند، با خودم گفتم: باز هم سرکارم؛ اما وادی دوم این امید را به ما می‌دهد که اگر تخریب‌هایی داشتیم، خودمان می‌توانیم آن را درست کنیم. آقای مهندس در سی‌دی "لحظه‌دشواری" فرمودند: امیدواری کم‌ترین فایده‌ای که دارد این است که حالت را خوب می‌کند، حتی اگر تهی باشد. من به عنوان همسفر، می‌توانم این امید را به مسافرم بدهم. مسافری که می‌گوید: در مورد اعتیادش هیچ مسئولیتی ندارد و دیگران را مقصر می‌داند؛ ولی باید در برابر درمانش، احساس مسئولیت کند و امید داشته باشد.

رابط خبری:همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر فاطمه(لژیون دوم)
ویراستاری: مرزبان خبری همسفر ندا 

ارسال:نگهبان سایت همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون اول)

همسفران نمایندگی بروجرد