یازدهمین جلسه از دوره چهاردهم سری کارگاههای آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی دکتر علیرضا (مبارکه)، با استادی مسافر کمال و نگهبانی مسافر قاسم و دبیری مسافر مجتبی با دستور جلسه (وادی دوم و تاثیر آن روی من)در روز سه شنه 9 ادیبهشت ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کارنمود.
خلاصه سخنان استاد
سلام دوستان کمال هستم یک مسافر، از ایجنت محترم شعبه، نگهبان جلسه و گروه مرزبانی که به من اجازه خدمت در این جایگاه را دادند تشکر میکنم. هر انسانی که قدم به این هستی میگذارد حتما برای ایفای نقشی آمده است و مطمئنأ یک سری وظایفی را دارند مثل کسانی که به کنگره وارد میشوند و در جلسه هستند یک وظیفهای دارند. هیچ کدام از ما به هیچ نیستم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم هیچ کدام از ما بیهوده قدم به حیات نگذاشتهایم اگر خودمان هم فکر کنیم که بیهوده آفریده شدهایم. ما باید همیشه سپاسگزار تفکرات آقای مهندس باشیم که هر چه تفکر مسموم، افیونی و ناسالم بود را از ما گرفتند. به قول آقای حکیمی کنگره برای خودش یک دنیای دیگر است. هر کدام از ما که به شعبه وارد میشویم یک وظیفهای داریم و در یک جایگاهی قرار داریم و فرقی هم نمیکند در چه جایگاهی باشیم فقط انرژی که به ما میرسد فرق میکند.

اگر یک خدمتی که به ما میدهند توان خودت را بگذاری و کار سالم و درست را انجام دهیم انرژی لازم به ما میرسد. در کنگره، ما بعداز فهمیدن و به کار بستن وادی اول که وادی تفکر است به وادی دوم میرسیم که به ما میگوید «هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمیگذارد و هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم». اصولاً حرکت در مسیر ضد ارزشها و روی آوردن به مسائل منفی و خارج شدن از صراط مستقیم، حس منفی در انسان ایجاد میکند مانند ناامیدی و پوچی که من خودم قبل از ورود به کنگره بارها دچار ناامیدی و پوچی شده بودم و همیشه طلبکار خدا بودم که چرا مرا به دنیا آورده و حتی گاهی اوقات با خودم هم سر جنگ داشتم اما در کنگره با خواندن وادی دوم و آموزش گرفتن از آن فهمیدم که نه تنها من بلکه هیچ موجودی بیهوده خلق نشده است.

این وادی ما را از پوچی و ناامیدی نجات میدهد و میگوید ای انسان تو موجود قدرتمندی هستی و خداوند نیروهای عظیمی به تو داده، تو با وجود این نیروها شکست ناپذیر هستی. ما انسانها اگر بخواهیم میتوانیم همه چیز را عوض کنیم و با استفاده از وادی دوم و آموزشهایی که در کنگره به دست میآوریم خودمان را از پایینترین نقاط به بالاترین مکان برسانیم. ما در جهان هستی تنها نیستیم بلکه نیروی عظیم و شگفت انگیزی به نام قدرت مطلق پشت ماست و برای اینکه بتوانیم به مکانی برسیم که از آنجا انشعاب یافتهایم، باید سازندگی را در قسمت جسم، روان و جهانبینی خود شروع کنیم.
تایپ: مسافر محمد
عکس: مسافر حمید
تنظیم و ارسال: مسافر مهرداد
- تعداد بازدید از این مطلب :
134