چهارده وادی مثل زنجیر به‌هم متصل هستند

اولین جلسه از دوره سی‌‌وپنجم کارگاه‌های آموزش خصوصی کنگره۶۰، همسفران نمایندگی وحید با استادی همسفر آذر، رهجوی راهنما همسفر ناهید، نگهبانی همسفر سکینه و دبیری همسفر طاهره با دستور جلسه «وادی دوم (هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.) و تأثیر آن روی من»روز سه‌شنبه 09 اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

وادی دوم ‌می‌گوید: «هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ‌ کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.» وقتی به این جمله‌‌ها توجه می‌کنیم وادی اول برای ما تداعی می‌شود که تفکر و خواسته‌ها را به یاد ما می‌آورد. ما یاد می‌گیریم که تفکر کنیم و راه درست را انتخاب کنیم. چهارده وادی مانند زنجیر به هم متصل هستند. اگر ما آموزش بگیریم، یاد می‌گیریم که در زندگی کاربردی کنیم و اگر به تلاش خودمان ادامه بدهیم به موفقیت و ارزش‌های بالا می‌رسیم. اگر به جهان هستی و دنیای بیکران توجه کنیم، متوجه می‌شویم که هیچ موجودی بیهوده پا به این عرصه و این دنیا نگذاشته است و تمام موجودات دارای خواسته هستند. ما انسان‌ها اشرف مخلوقات هستیم.

زمانی‌که خداوند انسان را آفرید فرمود: «انسان اشرف مخلوقات است؛ چه از نظر دانایی و چه از نظر آگاهی» خداوند به ما این توانایی و اختیار را داده است که خوبی‌ها را از بدی‌ها تشخیص دهیم و در مسیر ارزش‌ها و دوری از ضدارزش‌ها قدم برداریم و راه صحیح و درست را پیدا کنیم؛ بنابراین ما باید برای حیات خود احترام و ارزش قائل باشیم و تا زمانی‌که زنده هستیم سعی کنیم که فردی لایق باشیم و بتوانیم در صراط مستقیم قدم برداریم؛ هم‌چنین نگذاریم که حس‌های منفی، مانند ناامیدی، پوچی و بیهودگی سراغ ما بیایند؛ زیرا این حس‌ها خیلی خطرناک هستند. حس‌های منفی که ناامیدی هم جزء آن است، انسان را ذره‌ذره به تباهی و نابودی می‌کشد.

حس‌های منفی را شیطان به ما انسان‌ها القاء می‌کند که بایستی سعی کنیم تسلیم آن نشویم. وادی دوم با پیامش به ما می‌آموزد که با قدرتی که نیروی مطلق به ما داده است و با تفکر درست می‌توانیم تغییر کنیم و احساس مفید بودن، خدمت کردن و آموزش دیدن را داشته باشیم و پوچی و ناامیدی را از زندگی حذف کنیم. خداوند به ما این توانایی را داده است که با باورهای مثبت بتوانیم به ارزش‌های بالا برسیم. من زمانی‌که وارد کنگره شدم، خیلی حس‌های ‌منفی داشتم، از حس‌های خیلی بدی تغذیه می‌کردم؛ چون فکر می‌کردم که من مشکل داشتم که نتوانستم فرزندم را درست تربیت کنم و مسافرم همیشه ناراحت و عصبی بود و همیشه حالت بیمار گونه‌ای داشت و با همین افکار و عدم آگاهی باعث اعتیاد او شدم.

اما وقتی به کنگره آمدم و در مسیر آموزش و صراط مستقیم کنگره قرار گرفتم متوجه شدم که شاید اعتیاد فرزندم خود، علت و حکمتی داشته است که ما را در مسیر کنگره قرار داده تا بتوانیم در این‌جا زندگی و افکار خود را اصلاح کنیم و بتوانیم آن را تغییر دهیم. در آخر نتیجه می‌گیریم هیچ یک از ما بیهوده زندگی نمی‌کنیم و می‌توانیم به هم‌نوعان خودمان خدمت کنیم و بایستی دین خود را در کنگره، در زندگی به خالق و خلق اطراف خود ادا کنیم. چه خوش گفت حکیم حافظ بزرگ: «مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم، هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم.»

 رهایی ویلیام وایت راهنما همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر شهره

تقدیر از اعضاء قبلی خدمتگزاران اتاق سبز

تقدیر از دبیر قبلی توسط دبیر جدید کارگاه

مرزبان کشیک: همسفر سلیمه و مسافر حامد
تایپ: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر ناهید (لژیون دوازدهم)
عکاس: همسفر شهزاد رهجوی راهنما همسفر ناهید (لژیون دوازدهم)
ویراستاری: همسفر منصوره رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دهم)
ارسال: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دهم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی وحید