پایان شب سیه سپید است

عنوان وادی دوم به ما می‌گوید؛ هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد. هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم، ما اگر در این اندیشه باشیم که به این دنیا آمده‌ایم، فقط بخوریم، بخوابیم و لذّت ببریم، این فکر اشتباهی است، اگر  چنین باشد، پس فرق ما با بقیه موجودات هستی چیست؟ نقش ما، در خلقت هستی با سایر موجودات فرق می‌کند. خداوند به انسان قدرت اختیار، حق انتخاب و قدرت تشخیص  داده است. ما به این جهان آمده‌ایم، تا آموزش دیده و بتوانیم مشکلاتمان را خودمان حل کنیم. هدف خداوند از خلقت انسان‌ها، برخورداری از زندگی و رسیدن به آرامش است . هر موجودی که به این دنیا قدم می‌گذارد، تصادفی نیست و هر کدام برای هدفی آفریده شده است، برای مثال ما اگر به یک کرم با دید کلی نگاه کنیم، در خواهیم یافت‌، یک فلسفه عظیم وجودی، در آن نهفته است و ما یک انسان و عظیم‌تر از یک کرم هستیم.

انسان وقتی پا به هستی گذاشت، نیروی مافوق یعنی خداوند، او را به یک دوراهی هدایت کرد که یکی تاریکی‌ها و دیگری روشنایی‌هاست. همه مطالب در درون و برون ماست که مانند قله‌های بلند آتشفشان هستند، اما آرام و بی صدا و اگر به آن‌ها توان حرکت بدهیم، می‌دانید چه می‌شود، خلاصه درجهت ارزش‌ها و یا راه مستقیم باشد. می‌دانید تصاویر تولید و یا ظهور می‌یابند، از درک به‌ دورند. اما چشمه‌ای هستند که به بحری مانند، حال ممکن است بعضی از ما در اثر ایجاد مشکلات و مسائل مختلف تصور کنیم که همه چیز تمام شده و دیگر زندگی برای ما اهمیتی ندارد و یا ما، رقمی نیستیم و بی‌خودی به دنیا آمده‌ایم.

نکته حائز اهمیت در اینجاست که ما در جهان هستی، تنها و بدون پشتیبان نیستیم و نیروی عظیم و شگفت‌انگیزی به نام قدرت مطلق و نیروی برتر وجود دارد که می‌تواند یاری‌رسان ما باشد، ولی شرایطی را لازم دارد، شرط اول آن، دوری از ضد ارزش‌ها و پرداختن به ارزش‌ها و راه رفتن در صراط مستقیم است، پس بهتر است به جای این‌که به چیزهای بیهوده فکر کنیم، بتوانیم با تفکر درست به فلسفه وجودی خود و دیگران ارزش و احترام بگذاریم و بدانیم که ما هم جهت بیهودگی پا به حیات نگذاشته‌ایم. باید امیدوار باشیم که پایان شب سیاه، سفید است، بر کشور وجودی خود، یعنی جسم خود حکمرانی کنیم. بایستی به آرامی، سازندگی‌ را در قسمت جسم و روان و جهان‌بینی خود به‌ وجود آوریم و بدانیم که هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.

همه موجودات در طول تکامل، مسافر هستند و خود آگاهی ندارند، هر موجودی برای انجام عمل خاصی، پا به حیات می‌نهد، اما هر انسانی موقعی احساس آرامش و خوشحالی می‌نماید که به هدف تعیین شده خود نزدیک می‌شود و هرچه از آن هدف دورتر می‌شود؛ متأثر، ناراحت و نگران خواهد بود، ولی چون برای زندگی، هیچ آغاز و پایانی، مشخص نیست، به هر حال به این موضوع خواهد رسید. ولی گاهی برای فهم این موضوع، ناگزیر هستید بهای سنگینی پرداخت نمایید. شما به دلایلی که خودتان خوب می‌دانید، جهت را سال‌ها گم کرده بودید، برای یافتن همه این‌ها، راه بسیار مهم در پیش دارید. فکر کنید و در انجام آن، کوشش نمائید. ما در عالم هست و نیست، همه مطالب را به جهت هست می‌دانیم و شما در دادن بهای آن‌ها، دقت کافی را داشته باشید.

نویسنده: همسفر شهلا رهجوی راهنما همسفر لیلا  (لژیون هفتم)
رابط خبری لژیون :  همسفر آیلار  رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون هفتم)
ویراستاری و ارسال: همسفر رباب رهجوی راهنما همسفر مریم(لژیون اول) دبیر سایت
نمایندگی همسفران صائب تبریزی