همه چیز در درون و برون ماست

جلسه ششم از دوره سی‌‌ و‌ چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی صائب تبریزی به استادی همسفر لعیا، نگهبانی همسفر مهناز و دبیری همسفر هانیه با دستور جلسه «وادی دوم (هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ‌ کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.) و تأثیر آن روی من» روز دوشنبه ۸ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

از نگهبان، ایجنت، مرزبانان و راهنمای خودم تشکر می‌کنم که به من اجازه دادند در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیریم. دستور جلسه این هفته در مورد وادی دوم و تأثیر آن روی من است که هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به این حیات نمی‌نهد؛ هیچ یک از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. ما باید بدانیم حتی اگر خودمان تصور کنیم که بی‌هدف خلق شده‌ایم این‌گونه نیست و همه انسان‌ها دارای مسئولیت و وظایفی هستند. خداوند با یک تفکر و برنامه حساب شده انسان را خلق کرده پس بی معنی است که فکر کنیم ما بیهوده پا به این کره خاکی نهاده‌ایم.

وادی دوم، وادی امید است. من در اوایل ورود به کنگره فردی بسیار ناامید و افسرده بودم با خود می‌اندیشیدم که برای چه به این دنیا آمده‌ام، اصلاً خداوند چرا مرا خلق کرده و با این همه مشکلات به زمین خاکی فرستاده است؟ زمانی‌که خود را با هم‌ سن و سال‌هایم مقایسه می‌کردم، احساس پوچی و بیهودگی در من بیدار می‌شد و اعتماد به نفسم روز به روز کمتر می‌شد. مسافرم به کنگره آمده و درمان شده بود؛ اما من هنوز احساس ناراحتی و ناامیدی داشتم. وقتی ۳ سال بعد از مسافرم وارد کنگره شدم و در راستای آموزش‌های کنگره قرار گرفتم، جهان‌بینی خود را افزایش داده و حس ناامیدی در من ذره‌ذره کم‌ رنگ‌تر شد.

به نظر من کنگره۶۰ مانند یک دانشگاه است که هر یک از این وادی‌ها و سی‌دی‌ها مثل ترم‌های کلاسی هستند که باید هر ترم را پاس کنیم تا وارد مرحله دیگری شده و ارتقاء پیدا کنیم. من از زمانی‌که به کنگره آمدم، زندگی‌ام هدفمند شد سعی کردم از دید و نگرش مثبتی به هستی نگاه کنم تا از آرامش نسبی برخوردار باشم. در این وادی آقای مهندس می‌فرمایند: همه چیز در درون و برون ماست به مانند قله‌های آتشفشان، اما آرام و بی‌‌صدا‌‌، پس باید در زندگی همیشه در حال حرکت باشیم؛ چرا که هستی به حالت متناوب پیوسته و جاری است.

زمانی فکر می‌کردم شاید مشکلاتم با خودکشی از بین خواهند رفت؛ اما در کنگره فهمیدم که انسان هر چه در این دنیا کاشته با خود به جهان‌های دیگر خواهد برد و این مشکلات توشه راه او بوده و در بعد‌های دیگر نیز ادامه‌دار هستند. قدرت مطلق انسان‌ها را آفرید و به این جهان فرستاد تا بیایند و آموزش‌ها را فرا بگیرند و نفس خود را تزکیه و پالایش کنند تا به فرمان عقل نزدیک شوند. من از وادی دوم درس‌های زیادی آموختم.

قبل از ورود به کنگره روزی از طرف مشاور به مدرسه فرزندم دعوت شده بودم، وقتی وارد کلاس شدم صندلی‌های جلویی خالی بودند؛ اما چون من به خود باور نداشتم و از اعتماد به‌ نفس پایینی برخوردار بودم، تصمیم گرفتم خود را پشت صندلی‌های آخر کلاس قایم کنم و این موضوع باعث سرشکستگی و ناامیدی من شده بود که چه‌قدر خود را دست‌کم گرفته بودم و از توانایی‌های درون خود ناآگاه بودم؛ ولی با ورود به کنگره و فراگیری آموزش‌های ناب این مکان مقدس به خود ایمان آورده و دانستم که هر کاری را اگر بخواهم و خواست قوی داشته باشم می‌توانم انجام دهم.

رهایی ۳۰ سی‌دی همسفر معصومه و همسفر حنانه رهجویان راهنما همسفر پریا از لژیون سوم

مرزبانان کشیک: همسفر مهسا و مسافر عزیز
تایپیست: همسفر حنانه رهجوی راهنما همسفر پریا (لژیون سوم)
عکاس: همسفر ساناز رهجوی راهنما همسفر پریا ( لژیون سوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی صائب تبریزی