تغییر ساختار خودمان و رسیدن به درجه انسانی

وادی دوم می‌گوید؛ هیچ مخلوقی جهت بیهودگی، قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. منظور وادی دوم این است که همه مطالب در درون و برون ماست، که مانند قله‌های بلند آتشفشان هستند؛ اما آرام و بی‌صدا و اگر در وادی اول و یا همان وادی تفکر به اندازه کافی و درست فکر کرده‌ باشیم، ممکن است برایمان روشن شده باشد که خیلی چیزها را از دست داده‌ایم و یا در حال از دست دادن آن‌ها هستیم؛ هرکدام از این از دست دادن‌ها ممکن است جسمی یا روانی، مادی و یا معنوی باشد. چیزی که مهم است، این است که ما در اثر تفکر غلط و یا حرکت در مسیر ضدارزش‌ها برای خود مشکلاتی به‌وجود آورده‌ایم و نکته‌ مهم این است که تفکرات غلط و یا حرکت در مسیر ضدارزش‌ها، می‌تواند بر روی ساختار جسم تخریب‌هایی ایجاد کند و خود را به صورت انواع بیماری‌های جسمی و روانی نشان بدهد.

اصولاً انسان تاریکی‌ها را تجربه می‌کند، برای پی بردن به عظمت روشنایی‌ها؛ اما وقتی در تاریکی‌ها فرو رفت؛ باید از گذرگاه‌های بسیاری عبور کند؛ اگر توانست، از این گذرگاه‌ها جان سالم به‌در ببرد، آن‌‌‌وقت انسانی کارآزموده و رها خواهد شد. ممکن است بارها راهی را برای حل موضوعی برویم؛ اما به نتیجه درست نرسیده باشیم؛ ولی نباید ناامید شویم، درعوض باید آن‌قدر کلیدها را بیابیم و آزمایش کنیم تا سرانجام مسئله را حل نماییم؛ اگر امیدمان را از دست بدهیم؛ درواقع کوشا و پویا بودن هم در ما از بین می‌رود و این همان شرایطی است که نیروهای بازدارنده به دنبال آن هستند و بزرگ‌ترین سلاح آن‌ها است که انسان را از حرکت بازمی‌دارند. ما باید بعد از گذراندن وادی اول و عملی کردن آن به وادی دوم برسیم و آموزش بگیریم؛ بنابراین بعد از آموزش گرفتن است که می‌توانیم مسیر درست را پیش بگیریم و این موضوع به ما کمک می‌کند که توانایی خودمان را شکل بدهیم و ساختار خودمان را تغییر دهیم و به درجه انسانی برسیم و بدانیم همه ما دارای خصوصیات و توانایی‌های خاص خودمان هستیم که مانند آن وجود ندارد.

هر یک از ما نسخه‌ای منحصربه‌فرد از قدرت‌ها و توانایی‌هایی هستیم که خداوند به ما عطا کرده است و ما باید در این سیستم هستی آموزش بگیریم و قدردان نعمت‌هایی که خداوند به ما داده است باشیم؛ حتی قدردان صحبتی که ما را از راه کج و ضد‌ارزشی به راه راست هدایت می‌کند، باشیم. وجود انسان ارزشمند است و نباید آن را دست کم بگیریم؛ اگر در پایین‌ترین نقطه‌ سیاهی هم باشیم، می‌توانیم حرکت کنیم و به روشنایی برسیم. نکته مهم دیگر این است که ما در جهان هستی تنها و بدون پشتیبان نیستیم و نیروی عظیم و شگفت‌انگیزی به نام قدرت‌مطلق یا خداوند وجود دارد که یاری‌رسان ما است و ما را حمایت می‌کند. فلسفه وجود ما و خلقت آن‌قدر عظیم است که حتی به ذره‌ای از شناخت آن پی نبرده‌ایم؛ ولی این امیدواری را باید داشته باشیم که یوسف گم‌گشته باز آید به کنعان غم مخور، پایان شب سیه سپید است و بعد از سیاهی شب خورشید عالم تاب طلوع خواهد کرد؛ پس مهم‌ترین کلید بعد از تفکر، امید است.

نویسنده: راهنما همسفر زهرا (لژیون یازدهم)
رابط خبری: همسفر زهرا (ب) رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون یازدهم)
ویرایش: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون دهم) دبیر سایت
ویراستاری و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون دهم)
همسفران نمایندگی پاکدشت