در جایگاه مرزبانی متوجه موضوع ظرفیت و مسئولیت شدم

ظرفیت، مسئولیت و قبله گم‌کردن، یکی از دستورجلسات کنگره۶۰ است که آقای مهندس حسین دژاکام به خوبی این کلمات را در کنار هم قرار داده‌اند تا بدانیم آنچه را که نمی‌دانیم. ظرفیت؛ یعنی هر ظرف تا چه اندازه گنجایش دارد. مسئولیت؛ یعنی پذیرفتن یک خدمت و یا به معنای سوال پرسیدن از یک جایگاه خدمتی است.

این دستورجلسه را می‌توان به وادی نهم، وقتی نیرویی از کم شروع شود و به درجه بالا و بالاتری برسد، نقطه تحمل پیدا می‌‌شود، ربط داد. زمانی‌ که من هنوز کنگره۶۰ را نمی‌شناختم، شاید ظرفیت پذیرفتن بسیاری از مسائل را نداشتم و با هر سوال و جوابی از کوره در می‌رفتم، به نقطه‌ آشوب می‌رسیدم و بخاطر سوال و جوابی که از من می‌شد، آن کار را انجام نمی‌دادم و راه و قبله خود را به دست فراموشی می‌سپردم، در نتیجه تمام هدف‌های من نیمه‌کاره رها می‌شد، مسئولیت هیچ چیزی را بر عهده نمی‌گرفتم و از آن شانه خالی می‌کردم؛ زیرا ظرفیت آن را نداشتم.

زمانی که وارد کنگره۶۰ شدم و آموزش گرفتم، دانستم، ای دل غافل، من کجا هستم، دنیای اطراف من کجاست. زمانی که وارد کنگره۶۰ شدم، با خود گفتم، اگر مسافرم به رهایی رسید و از یکسری کارهایش سر درآورم، به دنبال زندگی خود می‌روم و دیگر در کنگره کاری ندارم؛ اما ذره‌ذره آموزش گرفتم، ماندم و رشد کردم، تفکر کردم و تا حدودی مسئولیت‌پذیر شدم. زمانی که سفر اولم تمام شد، راهنمای خوبم به من گفت، در دوره مرزبانی شرکت کن و من اطاعت کردم.

وقتی مرزبان شدم، تازه متوجه شدم در کجا هستم و مسئولیت و ظرفیت در چه مرتبه و رتبه‌ای قرار دارد و من به عنوان یک رهجوی کنگره۶۰ باید چه کار کنم تا قبله خود را گم نکنم؛ بنابراین ایستادم، آموزش گرفتم و به این نتیجه رسیدم که اگر ما در هر چیزی افراط و تفریط داشته باشیم، قطعاً به نتیجه دلخواه دست نمی‌یابیم، حال خود را خراب می‌کنیم و نتیجه مطلوبی نخواهیم گرفت. در کنگره۶۰ آموختم که باید روی خود کار کنم و ظرفیت خود را در مسائل مثبت تقویت کنم، مسئولیت کارهایم را بر عهده بگیرم و هیچ‌گاه قبله خود را گم نکم، زیرا اگر این اتفاق بیفتد، دوباره به دل تاریکی‌ها رفته و باید از نو شروع کنم.

بسیار خوب است که در این امور با آرامش، به قدرت تفکر، دست یابیم و وسواس بیهوده به خرج ندهیم تا در اعماق جهنمی که خود ساخته‌ایم فرو نرویم، با قدرت تفکر و ذهن روشن، به طرف نور و آموزش برگردیم و خود را از تاریکی‌ها به روشنایی‌ها برسانیم، راه خود را که راهی جز رسیدن به فرمان عقل، آموزش و آرامش نیست بیابیم؛ زیرا هدف، رسیدن به آرامش است و ساختن آرامش در دستان خود من است که این آرامش را مهیا کنم تا در آن سعادتمند و شاد زندگی کنم و این شادی سهم زندگی خودم، خانواده و اطرافیان من باشد. در نهایت همه ما با پیداکردن قبله، به فرمان عقل می‌رسیم.

نویسنده: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر منیژه (لژیون دوم)
ویرایش: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون هفتم)
ارسال: همسفر فرشته، راهنما همسفر فاطیما (لژیون هشتم)
همسفران نمایندگی گیلان