ناامیدی سدی است در مقابل تفکر سالم

جلسه دوازدهم از دور هفتم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره۶۰؛ نمایندگی یوسف‌آباد، ویژه مسافران و همسفران، با استادی دستیار دیده‌بان محترم مسافر فرهاد، نگهبانی مسافر کامران و دبیری مسافر نوروز با دستور جلسه «وادی دوم و تأثیر آن روی من» در روز شنبه مورخ ۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ راس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان فرهاد هستم یک مسافر، خدا رو شکر می‌کنم که امروز در شعبه خوب یوسف آباد در خدمت شما هستم.
در مورد وادی دوم، در یک زمان کوتاه صحبت کردن خیلی سخت است. در وادی اول موضوع تفکر بود و اینکه چگونه تفکر کنیم، تفکر چطور بوجود می‌آید و یا به چه مسائلی نباید فکر کنیم. در وادی‌های بعدی در مورد مسائلی که جلوی تفکر کردن را می‌گیرد صحبت می‌کند. یکی از همین مسائلی که جلوی تفکر کردن را می‌گیرد، پوچی است. یعنی انسانی که به پوچی می‌رسد، عملکردش با انسانی که به آینده امید دارد و زندگی را فقط در همین چند روز دنیا نمی‌بیند، کاملا متفاوت است. 

چیزی که در کنگره می‌آموزیم این است که متوجه بشویم برای چه، پا به این دنیا گذاشته‌ایم!
همانطور که در یک فیلم سینمایی، تمام نقش‌ها تعیین شده هستند و حتی سیاهی لشکرها هم دارای یک نقش تعریف شده هستند، در زندگی هم همینطور است، با این تفاوت که در فیلم سینمایی نقش بازیگرها از قبل نوشته شده است و همه چیز از قبل مشخص شده است، ولی در زندگی، خداوند اختیاری به انسان داده است که خودش می‌تواند هم نویسنده، هم تهیه‌کننده و هم کارگردان نقش خودش باشد و سرنوشت خودش را خودش رقم بزند.
برای مثال اگر زندگی را مانند یک بازی تصور کنیم برای اینکه بتوانیم این بازی را به بهترین شکل شروع کنیم و ادامه بدهیم و در نهایت به نتیجه برسانیم، باید در ابتدا برای انجام بازی، آموزش ببینیم تا بتوانیم نقش درست خود را پیدا کنیم و در ادامه به بهترین شکل ممکن بازی کنیم. در این وادی در واقع همین مسئله گفته می‌شود که ای انسان، تو به این دنیا نیامده‌ای که فقط مصرف کننده شیشه باشی یا مصرف کننده تریاک و ... بلکه باید از این مرحله از زندگی عبور کنی و مشکلات را پشت سر بگذاری و از حل آن‌ها آموزش کسب کنی.
اگر من امروز در رنج هستم دلیلش این نیست که به پوچی رسیده‌ام و همه چیز تمام شده و باید خودم را از بین ببرم، بلکه در پشت این سختی‌ها آموزش‌هایی است که برای من وجود دارد و تا زمانی که من این مشکلات را حل نکنم و پشت سر نگذارم به آن نخواهم رسید و راه و نقش درست خودم را پیدا نخواهم کرد.

از توجه شما به صحبت‌های من متشکرم.