جلسه یازدهم از دور هفتم سری کارگاههای آموزشی عمومی کنگره۶۰؛ نمایندگی یوسفآباد، ویژه مسافران و همسفران، با استادی کمک راهنمای محترم آقای امیر، نگهبانی مسافر کامران و دبیری مسافر نوروز با دستور جلسه ظرفیت ، مسئولیت (قبله گم کردن،نق زدن،حاشیه) در روز شنبه مورخ ۲۵ فروردین ۱۴۰۲ راس ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد
دستور جلسات کنگره ۶۰ تماماً جدی و تلنگری است برای من و در دستور جلسه این هفته، صحبت از مسئولیت، ظرفیت ،حاشیه و در نهایت قبله گم کردن است، این موضوع بسیار مهم و حیاتی است. چراکه باید بدانیم مسئولیت و ظرفیت به چه معنایی است.
ظرفیت به معنی گنجایش و اندازه است، من بایستی ظرفیت و گنجایش خود و نقش انسانی و اندازهام را نیز بدانم. در بدو ورود به کنگره ۶۰، در مرحله اول بایستی بپذیرم که دچار بیماری اعتیاد شدهام و مسئولیت درمان اعتیاد و درمان انسانیتم را بر عهده بگیرم. طبق گفتههای چهارشنبهٔ جناب مهندس، در سرتا سر دنیا یک نفر را هم نمیتوان پیدا کرد که مانند راهنمایان کنگره ۶۰ علم درمان اعتیاد را داشته باشند و این کار را به نحو احسنت انجام دهند. اینها همگی به واسطۀ آموزشهای ناب جناب مهندس اتفاق افتاده است.
راهنمایان کنگره ۶۰ پروتکل درمان اعتیاد را ۹۹/۹ درصد به خوبی بلد هستند، مقولۀ درمان اعتیاد کاری بسیار جدی و مهمی است، زمانی که من وارد این جمعیت میشوم، نباید آن را به شوخی بگیرم. اگر جدیت و مسئولیتپذیری در من نباشد، کار درمان اعتیاد برای من بسیار سخت و دشوار میشود. حاشیه رفتن، نق زدن و مسئولیت قبول نکردن باعث میشود ما جمعیت خوبی نداشته باشیم! البته به لطف خدا ما اکنون بهترین NGO کشور هستیم و حاشیهها در اینجا بسیار کم است و کسی در کار دیگری دخالت نمیکند. من نیازمند راهنمایی و کمک فرد دیگری هستم تا بتوانم از تاریکیهای اعتیاد خارج شوم و شرط آن چشم گفتن و فرمانبرداری از کسی است که به عنوان راهنما انتخاب کردهام.
این حرکت، حرکتی بسیار عظیم است. قبل از اینکه وارد کنگره شوم هیچ کسی باور نداشت که درمان شوم و سالها از آن بگذرد و دیگر میل و برگشتی به سمت اعتیاد نداشته باشم. شرط اصلی درمان، خواست قلبی خود ماست و اگر بخواهیم که درمان شویم باید هدف گذاری کنیم تا صد در صد به درمان قطعی برسیم. علاوه بر اینها باید مسئولیت انسان بودن خود را نیز بپذیرم و سعی کنم به نحوی برخورد کنم که شایستۀ نام انسانیت باشد. مواردی مثل سیگار کشیدن، الکل خوردن، مصرف مواد مخدر و… شایستۀ نام انسانیت نیست. بایستی مسئولیت پذیرش این مسئله را بر عهده بگیرم و وظیفۀ انسانی خودم را انجام دهم، باید سعی کنم که قبلۀ خودم را گم نکنم چرا که انسان بودن، خیلی زیباست. خیلی ممنونم از اینکه به صحبت هایم گوش کردید.
تهیه گزارش مسافر وحید لژیون سوم
- تعداد بازدید از این مطلب :
144