چشمههای جوشان و رودهای خروشان همه به بحر اقیانوس میرسند. سالهای زیادی فکر میکردم که چطور ممکن است با آن همه تاریکی ومشکلاتی که با آمدن سایه اعتیاد در زندگی من ایجاد شده بود، میتوانم به اقیانوس ارامش برسم .
این وادی فقط یک جمله زیبا نیست، بلکه نقشه مسیر درونی ما است. من در کنگره یاد گرفتم که هر چشمهای از دل یک تاریکی میجوشد، نه جایی دیگر. من هم روزی در دل کوههای ناامیدی گم شده و راهی پیدا نمیکردم؛ اما با ورودم به کنگره وقتی در مسیر آموزشهای کنگره قرار گرفتم، به این نتیجه رسیدم که حتی اگر یک قطره باشم، میتوانم حرکت کنم و روان شوم.
حرکت دراین مسیر برای من زندگی دوباره بود. زیرا راهی بود که بعد از سختیهای فراوان پیدا کردم. در وادی یازدهم فهمیدم که خدا هیچوقت من را رها نکرده است و هر خروش، تلاش و هر اشک شبانهام، پلهای به سوی اقیانوس بود.
خدا را شکر میکنم که دیگر از سختیهای راه نمیترسم؛ زیرا یقین دارم مقصد دریا است. در وادی یازدهم یاد گرفتم که رسیدن، حتی اگر آرام ، تنها در ادامه دادن است، مهم این است که در جوشش باشیم، نه یک جا بمانیم .
مهم حرکت درست در مسیر زندگی است .این وادی به من یاد داد که باید در مسیر زندگی جوشش داشته باشم، ذره ذره آگاهی پیدا کنم تا بتوانم روزی به اقیانوس آرام زندگی برگردم . من همسفر، دراین مسیر یاد گرفتم که نباید افسوس روزهای گذشته را بخورم؛ زیرا روزهای رفته دیگر بر نمیگردند. در مسیر زندگی همه انسانها، مشکلاتی وجود دارد و اگر انسان دانا باشد، میتواند از این موانع به راحتی عبور کند.
مثل یک چشمه جوشان که در مسیرش سنگلاخ و قلوه سنگهای زیادی وجود دارد که جلوی جاری بودن آن را میگیرد ولی چون چشمه جوشش دارد ار آن موانع عبور می کند و به راه خود ادامه میدهد. خدا را شکر میکنم که در مسیر کنگره قرار گرفتم، این مسیر همان رود خروشانی میباشد که میتوانم با آموزشهایی که در آنجا وجود دارد روزی به دریای روشنایی برسم.
نویسنده و رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر هانیه (لژِیون سوم)
ویرایش و ارسال: راهنمای تازهواردین همسفر الهام دبیر سایت
همسفران نمایندگی یوسف تهران
- تعداد بازدید از این مطلب :
57