به جای داوری، عشق و درک را جایگزین کنیم

با به‌کارگیری نیروی بدن، فکر و غیره به مکانهای ناشناختۀ دیگری دست بیابید؛ آغازِ حیات و از نو ساختن؛ تا حیات ادامه دارد ساختن هم ادامه دارد؛ زیرا حیات را پایانی نیست. اگر دیر به ایستگاه برسید، اتوبوس را نخواهید دید.
سیلور، کتاب عبور از منطقه ۶۰درجه زیرصفر

سلام دوستان علی هستم مسافر، آنتی‌ایکس مصرفی شیره خوراکی، مدت سفر 80 روز، ورزش در کنگره شنا و والیبال، راهنمای درمان مسافر عباس لژیون دوم نمایندگی شفا.

دل‌نوشته در باب قضاوت:

قضاوت کردن یعنی دیدن و ارزیابی رفتار یا زندگی دیگران، بدون آن‌که همه‌ی حقیقت را درباره‌شان بدانیم. ما معمولاً از روی ظاهر، از روی شنیده‌ها یا احساسات لحظه‌ای، درباره‌ی انسان‌ها تصمیم‌گیری می‌کنیم و این همان قضاوت عجولانه است.
اما چرا دیگران را قضاوت می‌کنیم؟ گاهی از حسادت، گاهی از احساس سرخوردگی یا ضعف درونی، گاهی از عادت کردن به نقد و داوری، از درک نکردن شرایط دیگران، یا از احساس خودبرتر بینی. همه‌ی این‌ها عواملی هستند که ذهن ما را به سمت قضاوت نادرست سوق می‌دهند. نکته‌ی مهم این است که باید از قضاوت عجولانه کاملاً پرهیز کنیم. به جای تمرکز بر ضعف‌های دیگران، نقاط قوتشان را ببینیم. وقتی خوبی‌ها و توانایی‌های افراد را بشناسیم، دیگر به‌سختی می‌توانیم آن‌ها را قضاوت کنیم.
قبل از داوری کردن، با خودمان گفت‌وگو کنیم:
- آیا من تمام حقیقت را می‌دانم؟
- آیا مطمئنم برداشت من درست است؟
- آیا از شرایط زندگی او آگاه هستم؟ اگر پاسخ این پرسش‌ها «نه» باشد، پس وقت آن است که سکوت کنیم و به جای قضاوت، درک و همدلی را تمرین کنیم. قضاوت کردن، همان‌طور که قدیمی‌ها می‌گفتند، نوعی «خاله‌زنک‌ بازی» است؛ رفتاری که در جمع‌های سطحی و بی‌هدف دیده می‌شود. بهتر است از چنین جمع‌هایی که به راحتی قضاوت می‌کنند دوری کنیم، چون در آن محیط‌ها آرامش و رشد معنوی از بین می‌رود.
قضاوت‌های بیجا ممکن است دلِ بسیاری را بشکند. ما از زندگی دیگران خبر نداریم؛ نمی‌دانیم در پشت ظاهر آرام، چه رنجی پنهان است. حتی قضاوت‌های کوچک و بی‌اساس می‌توانند آسیب‌های روانی و احساسی جدی وارد کنند. گاهی وقت‌ها فکر کنیم اگر خودمان جای فردی بودیم که مورد قضاوت قرار گرفته، چه حسی داشتیم؟
من خودم وقتی کسی قضاوتم می‌کند، و آن حرف‌ها هیچ ربطی به من ندارد، احساس بدی پیدا می‌کنم، ناراحت می‌شوم و سعی می‌کنم آن برچسب‌های اشتباه را از روی خودم بردارم. بسیاری از آدم‌ها دقیقاً همین احساس را تجربه می‌کنند؛ شاید این قضاوت‌های اشتباه برای آن‌ها حتی آسیب‌زننده‌تر باشد.
و سخن آخر اینکه:
بیایید قدر همدیگر را بدانیم، به جای داوری، عشق و درک را جایگزین کنیم، و از قضاوت کردن بی‌جا دست بکشیم.

مرزبان خبری: مسافر علی‌اصغر
ارسال: مسافر محمدرضا ل7