هدف کاستن رنج بشر است

«کنگره ۶۰ تنها یک مسیر درمانی نیست؛ بلکه مدرسه‌ای است برای شناخت خویشتن، اصلاح نگرش و رسیدن به تعادل در ابعاد مختلف زندگی. در این مسیر، هر فرد با پذیرش آموزش و خدمت، نقشی مؤثر در رشد خود و دیگران ایفا می‌کند. گفت‌وگویی که پیش رو دارید، مصاحبه‌ای است با دستیار اسیستانت همسفر فریبا؛ خدمتی که در بستر فرمان‌برداری، نظم و امانت‌داری معنا می‌یابد. در این مصاحبه، ایشان از نحوه آشنایی با کنگره ۶۰، چرایی ماندگاری در این مسیر و نقش خدمت در رشد و تعالی شخصی خود سخن می‌گویند؛ تجربه‌ای که می‌تواند برای رهجویان و همسفران، الهام‌بخش و راه‌گشا باشد.»

چگونه با کنگره ۶۰ آشنا شدید و چه عاملی باعث شد در این مسیر ماندگار شوید؟

آشنایی من با کنگره ۶۰ از طریق یکی از همکارانم صورت گرفت. عاملی که باعث شد در این مسیر ماندگار شوم، یافتن آدرس خودم بود. من در کنگره تازه در حال آشنایی با خودم و شناخت تمامی ضعف‌ها و نقاط قوتم بودم.

وظایف دستیارِ یک اسیستانت چیست؟

در کنگره، نخستین وظیفه هر فرد فرمان‌بردار بودن است؛ جایگاهی که در آن قرار دارد تفاوتی نمی‌کند. وظیفه‌ی یک دستیار اسیستانت، در کنار فرمان‌برداری، رعایت نظم و دقت، پذیرش مسئولیتی است که به او سپرده می‌شود و در نهایت، امانت‌دار بودن نسبت به کل سیستم کنگره است.

برای افرادی که در کنگره ۶۰ حضور دارند، چه سخنی دارید؟

کنگره فقط و فقط محل آموزش و خدمت است. اگر کسی در مسیری غیر از این قرار بگیرد، بداند که آن راه و مسیر، در نهایت هرگز به خیر ختم نخواهد شد. هر فرد در کنگره باید خود را نسبت به آموزش‌هایی که دریافت کرده است محک بزند؛ و این، معنای واقعی موفقیت است.

خدمت کردن چه تأثیری در رشد و تعالی شخصی شما داشته است؟

اعتقاد قلبی من این است که خدمت، خدمت و خدمت، تنها راه رسیدن به خود است. باید از هر فرصتی برای دستیابی به این هدف استفاده کرد. برای من، این مسیر یک لطف و عنایت الهی بود؛ چراکه در هر خدمتی توانستم با تمام ناخالصی‌هایم روبه‌رو شوم و این به‌معنای پیمودن نیمی از راه است. نیمه‌ی دیگر راه را نیز با تمرین و تلاش پیموده‌ام و همچنان می‌کوشم تا تمامی آن ناخالصی‌ها را از خود دور کنم؛ مسیری که هم سخت است و هم سهل.

کدام‌یک از ارزش‌ها یا آموزش‌های آقای مهندس بیشترین تأثیر را بر شما گذاشته است؟

تمام آموزش‌های مهندس برای من درس‌های بزرگی به همراه داشته است؛ اما مهم‌ترین آموزشی که برای ماندن در کنگره، یادگیری و رشد، برایم بسیار ارزشمند بود، این نکته است که در کنگره «چرا» نداریم، بلکه «تفکر» داریم.

هدف شما از انجام این خدمت چیست؟

همیشه تلاش کرده‌ام و تلاش می‌کنم، اگر خداوند یاری‌ام کند، در مسیری که جناب مهندس ترسیم کرده‌اند، که همان کاستن از رنج بشر است؛ گام بردارم. از همین رو، در خدمتی که بر عهده دارم نیز تنها همین هدف را مدنظر قرار داده‌ام؛ البته اگر خداوند توفیق عطا فرماید.

کلام آخر

من در کنگره مسائل بسیاری را تجربه کردم. ضعف‌های زیادی داشتم و اشتباه‌های فراوانی داشته‌ام و همچنان دارم؛ اما به‌عنوان کسی که مسیری را پیموده و آن را تجربه کرده است، به همه توصیه می‌کنم که در هر جایگاهی که قرار دارید، فقط و فقط فرمان‌بردار باشید.

«سخنان همسفر فریبا، بازتابی روشن از نگاه آموزشی کنگره ۶۰ به مقوله خدمت، فرمان‌برداری و تفکر است. تأکید ایشان بر پایبندی به آموزش‌ها و حرکت در مسیر ترسیم‌شده توسط جناب مهندس، یادآور این حقیقت است که ماندگاری و رشد در کنگره، تنها از دل آموزش و خدمت خالصانه حاصل می‌شود. امید است این مصاحبه، تلنگری باشد برای همه اعضا تا در هر جایگاهی که قرار دارند، با تعهد، فروتنی و فرمان‌برداری، سهمی هرچند کوچک در کاستن از رنج بشر داشته باشند.»

مصاحبه کننده: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دوم)
عکس: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون هشتم)
ویرایش و ارسال: همسفر آتوسا رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ابوریحان