دانستن اندازه ها

دستورجلسه این هفته به یکی از زیباترین مفاهیم در کنگره ۶۰ اختصاص دارد «در کنگره60 چگونه قدردانی می‌کنیم؟»
هفته‌ای که در آن اعضا می‌آموزند چگونه ارزش زحمات خدمتگزاران، راهنمایان، مرزبانان و ایجنت‌ها را درک و از آنان سپاسگزاری کنند.
به‌مناسبت این هفته، مفتخر هستیم تا با یک زوج عزیز که هر دو در جایگاه راهنمایی خدمت می‌کنند به گفت‌وگو بنشینیم.
این‌که یک مسافر و یک همسفر، هر دو مسیر آموزش و خدمت را انتخاب کنند، خود نشانه‌ای از فهم عمیق نسبت به محبت، مسئولیت و قدرشناسی است.
در ادامه، پرسش‌هایی را به‌صورت اختصاصی برای هر کدام از این بزرگواران مطرح خواهیم کرد.

همسفر امینه
۱. به‌عنوان یک همسفر راهنما، مفهوم قدردانی در کنگره ۶۰ را چگونه درک کرده‌اید و این نگاه چه تغییری در رفتار و کیفیت خدمت شما ایجاد کرده است؟
از روز اول ورودم به کنگره هر روز بیشتر و بیشتر به عظمت اتفاقی که کنگره ۶۰ و جناب مهندس برای زندگی ما انجام داده اند پی بردم و وظیفه خود دانستم و می‌دانم که تا همیشه قدردان و شاکر کنگره باشم و این مهم را با خدمت صادقانه و در راستای فرامین جناب مهندس و قوانین کنگره ۶۰ انجام دهم و تا روزی که به من اجازه خدمت داده می‌شود خدمتگزار کنگره باشم.
۲. قدردانی در کنگره تنها به گفتار محدود نمی‌شود و بیشتر به عملکرد فرد بستگی دارد. شما چگونه تلاش می‌کنید این نوع قدردانی عملی را به رهجویان خود منتقل کنید؟
راهنما همیشه الگوی رهجو می‌باشد وقتی من عملکردم با گفتارم در جهت صراط مستقیم و اجرای صحیح قوانین کنگره باشد رهجو الگو برداری می‌کند. اما اگر عملکردم با گفتارم یکسان و در یک راستا نباشد همه متوجه خواهند شد و این اثر مثبت نخواهد داشت. زمانی  که من به عنوان راهنما با انرژی و حس خوب وارد شعبه می‌شوم و از خدمت خود حال خوب دریافت میکنم قطعا رهجو انرژی و حس را دریافت کرده و سعی می‌کند اون نیز خدمت را تجربه نماید.
۳. چه چیزی باعث شده شما در خدمت ماندگار شوید و قدردانی را از نگاه کنگره به یک باور شخصی تبدیل کنید؟
لذتی که از خدمت کردن در کنگره ۶۰ کسب نمودم هرگز در هیچ کجا تجربه نکرده بودم، یک ماه بود وارد کنگره شده بودم و خدمتگزاران را می‌دیدم پر انرژی و حس خوب هر روز دوست داشتم خدمت کنم و یادم هست روز شنبه مرزبان شعبه میکروفن گردانی را به من دادند و طعم شیرین خدمت برایم اینقدر زیبا بود که تصمیم گرفتم تا آخر عمر خدمتگزار کنگره باشم. در خدمت دبیری، مرزبانی، خزانه داری و..... همه حس و حال عجیبی دریافت کردم و از روز اول به خودم گفتم باید برای خدمت راهنمایی تلاش کنم و اگر اجازه صادر شود در این جایگاه خدمت کنم، شاید بتوانم حال همسفری که سرشار از ناامیدی و ترس و رنج است را التیام ببخشم و در کنار هم از آموزش‌های کنگره بهره ببریم.
من هنوز در برابر خدماتی که کنگره برای من امینه انجام داده سر‌سوزنی کاری نتوانسته‌ام انجام بدهم و امیدوارم در ادامه مسیر خداوند یاری ام نماید و با اجاره جناب مهندس و بزرگان کنگره خدمتگزار کنگره۶۰ بمانم.

مسافر فرشاد
سلام دوستان فرشاد هستم یک مسافر
من با بیش از بیست سال تخریب انواع مواد وارد کنگره شدم. آخرین آنتی ایکس مصرفی متادون و الکل بوده ۱۰ ماه و ۱۸ روز به روش DST با داروی OT با راهنمایی دیده بان محترم آقای سعید نمکی سفر کردم. رهایی از بند مواد ۷ سال و ۵ ماه.
در ضمن ۱۱ ماه سفر وابستگی به سیگار را هم زیر نظر دیده بان محترم آقای سعید نمکی انجام دادم .رهائی از بند سیگار ۶ سال.
حدود ۳ ماه هست که مسافر تغذیه سالم هم هستم به روش دژاکام و زیر نظر راهنمای محترم آقا رضا صبوری. وزن اولیه ۸۵ کیلوگرم وزن فعلی ۷۷ کیلوگرم.
۱. به عنوان یک مسافر که از درمان عبور کرده و امروز در جایگاه راهنمایی قرار دارید، کدام بخش از آموزش‌های مهندس دژاکام، نگاه شما به قدردانی را تغییر داد؟چرا این آموزش برایتان اثرگذارتر بود؟
به طور کلی باید بگویم که قدردانی همانطور که از اسمش پیداست یعنی اینکه اندازه ها را بدانیم. یعنی بخش زیادی از موضوع به دانستن و دانایی بر می‌گردد. وقتی یک مسافر و یا همسفر در شرایط آموزش‌های کنگره قرار می‌گیرد به مرور زمان درک بهتری از موضوعات و انسان‌ها پیدا خواهد کرد و این مسئله به او کمک می‌کند تا قدردان تر شود. وقتی انسان بیاموزد، تصمیم های عاقلانه تری می‌گیرد و زمانی که به نتیجه کارش ایمان داشته باشد آن وقت درک بهتری از واقعیت ها پیدا می‌کند، سختی های خود و دیگران را بهتر درک می‌کند و از فاز طلبکار بودن خارج و وارد فاز قدردان بودن می‌شود. در این میان شاید وادی ها بیشترین نقش را  برعهده داشته باشند.
۲. به نظر شما، یک رهجو چگونه می‌تواند قدردانی واقعی از راهنمای خود را نشان دهد؟
به نظر من با حضور به موقع، انجام تکالیف، رهایی از همه بندها، خدمت و به طور کلی قرار گرفتن در چرخه آموزش و خدمت که هدف اصلی همه انسانها در زمین است.
۳. به نظر شما بزرگ‌ترین شکل قدردانی یک مسافر نسبت به کنگره چیست؟ رهایی؟ خدمت؟ یا تغییرات درونی؟
باید بگویم که تغییرات درونی، چون که صد آید نود هم پیش ماست. برای رسیدن به تغییرات درونی باید از بندها رها شوم و خدمتگزار باشم تا تغییرات درونی برای من اتفاق بیفتد.

در پایان این مصاحبه، از هر دو عزیز سپاسگزاریم که با حوصله و سعه صدر، نگاه‌ها و تجربیات ارزشمند خود را با ما در میان گذاشتید.
امیدواریم آنچه امروز شنیده شد، چراغی باشد برای دوستانی که می‌خواهند قدردانی را در عمل زندگی کنند.

طراح سؤال، مصاحبه کننده و تایپیست: همسفر شیرین رهجوی راهنما همسفر آتنا (لژیون یازدهم)

عکاس: مرزبان خبری همسفر هانیه
ویرایش و ارسال: همسفر هنگامه رهجوی راهنما همسفر عطیه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ارتش