English Version
This Site Is Available In English

خوب دیدن، مقدمه قدردانی است

خوب دیدن، مقدمه قدردانی است

نهمین جلسه از دوره دوم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره۶۰، نمایندگی میلاجرد با استادی مسافر علی، نگهبانی مسافر رضا، و دبیری مسافر علی با دستور جلسه " درکنگره۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟ " شنبه ۲۲ آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان علی هستم یک مسافر،
در مورد دستور جلسه «چگونه در کنگره ۶۰ قدردانی کنیم» می‌خواهم کمی به عقب برگردم؛ اینکه من کجا بودم و به کجا رسیدم. امروز خدا را شاکرم که در دانشگاهی درس می‌خوانم که انسان‌سازی را به ما آموزش می‌دهد؛ جایی که یاد می‌گیریم قدردانی چیست و چگونه باید قدردان باشیم.

من، علی، وقتی به عقب برمی‌گردم و گذشته‌ام را نگاه می‌کنم، از خودم می‌پرسم آیا اصلاً چیزی از انسانیت می‌دانستم؟ آیا بلد بودم چگونه از انسان‌ها قدردانی کنم؟ کنگره به من آموزش داد که صور آشکار و صور پنهان انسان چیست؛ روح چیست، نفس چیست، عقل چیست و جان چیست. در صحبت‌های اخیر آقای مهندس شنیدیم که فرمودند جان، یک بند نقره‌ای است که فقط فرشته‌ها می‌توانند آن را قطع کنند.

من علی کجا بودم و به کجا رسیدم؟ سطح خونی مغز چیست؟ آیا قبل از کنگره کسی این‌ها را به من آموزش داده بود؟ نه، هیچ‌کدام را بلد نبودم تا اینکه خدا را شکر پایم به کنگره باز شد. اولین جلسه توجیهی که در سردشت شرکت کردم، به من گفتند در کنگره رژیم غذایی نداریم. تعجب کردم و گفتم یعنی ماست، دوغ و ترشی بخورم، مشکلی ندارد؟ گفتند نه، نگران نباش. کمی که جلوتر آمدم، متوجه شدم چه چیزی باعث می‌شود غذا کجا برود و مواد مخدر و شربت اُپیوم کجا می‌نشیند.

وقتی جلوتر رفتم، سی‌دی اهمیت خواب شب و سی‌دی‌های دیگر را معرفی کردند و فهمیدم که مواد غذایی و مواد مخدر در دستگاه‌های متفاوتی اثر می‌گذارند. همه این آموزش‌ها را مدیون آقای مهندس و خانواده محترم‌شان هستیم.

در مورد قدردانی، خدا را شکر در این هفته‌ها آموزش‌های خوبی گرفتیم. هفته آینده نه، هفته بعد از آن جشن همسفر را داریم. کنگره به ما یاد داد چگونه از همسفران قدردانی کنیم. به نظر من قدردانی دو مقوله دارد: یکی آموزش و یکی تجربه. اگر این دو را متوجه شویم، بخش بزرگی از راه را رفته‌ایم و خدا را شکر هر دو در کنگره فراوان است.

در هر جلسه هم قدردانی را تجربه می‌کنیم و هم آن را بیان می‌کنیم. تجربه شخصی من می‌گوید اگر می‌خواهی قدردانی کنی، باید «ببینی». آن بخشی را که باید ببینی، واقعاً ببینی. اگر طبیعت را خوب ببینی، اگر با راهنما صحبت می‌کنی، راهنمایت را خوب ببینی، آن وقت قدردانی از عمق وجودت شکل می‌گیرد.

چرا برخی راهنماها به محض صحبت رهجو، با دقت گوش می‌دهند و خوب نگاه می‌کنند؟ چون صور آشکار و پنهان انسان را می‌شناسند. وقتی من مشکلم را با راهنمایم در میان می‌گذارم، او با جان و دل گوش می‌دهد و می‌داند ریشه مشکل کجاست. این‌ها همه آموزش است و شایسته قدردانی.

اگر همسفر برای ما غذا درست می‌کند، باید آن غذا را خوب ببینیم. اگر شربت اُپیوم مصرف می‌کنیم، آن را درست ببینیم و درست حس کنیم تا قدرش را بدانیم. کنگره به ما یاد داد که قدردانی سه مؤلفه دارد: قلبی و حسی، زبانی و عملی. آقای حکیمی فرمودند اگر این سه در تراز باشند، قدردانی واقعی اتفاق می‌افتد.

ما باید قدردان راهنما، کنگره، آقای مهندس و تمام کسانی باشیم که برای ما زحمت می‌کشند. خدا را شکر جایی هستیم که انسان‌های زیادی را می‌بینیم، لمس می‌کنیم و حس می‌کنیم؛ از ساختمان سیمرغ و رز گرفته تا آکادمی و شعب مختلف.

ناسپاسی، غر زدن و نق زدن نشانه ندیدن است. باید قدردان باشیم، چون خداوند انسان را طوری آفریده که اگر قدر داشته‌هایش را نداند، آن‌ها را از او می‌گیرد. یکی از قدردانی‌ها این است که همسفران‌مان را به کنگره بیاوریم، مخصوصاً حالا که شعبه میلاجرد تازه افتتاح شده است.

جشن همسفر یکی از بزرگ‌ترین جشن‌هاست. پیشاپیش این جشن را به همسفران تبریک می‌گویم؛ آن‌ها بال پرواز ما هستند. از مسافران خواهش می‌کنم همسفران‌شان را حتماً به کنگره بیاورند.

تمام خدمتگزاران کنگره مانند کسانی هستند که طنابی در چاه انداخته‌اند تا ما را بیرون بکشند. نجات انسان کار ساده‌ای نیست، اما کنگره این کار را ذره‌ذره انجام می‌دهد. ما باید قدر این سیستم، راهنماها و داشته‌هایمان را بدانیم.

یکی دیگر از نشانه‌های قدردانی، احترام گذاشتن است؛ به راهنما، ایجنت، مرزبان‌ها، نگهبان، مسئولین OT، نشریات، هم‌لژیونی‌ها و برادران‌مان. همچنین خوب سفر کردن خودش یک قدردانی بزرگ است.

شرکت در لژیون سردار، کمک به ساخت‌وساز، همیاری و مشارکت در سبد کمک، همه نشانه‌های قدردانی هستند. پیشکسوتان کاشتند و ما خوردیم؛ ما هم باید بکاریم تا دیگران بخورند و چراغ کنگره روشن بماند.

یک سفره پهن شده؛ یا از آن درست استفاده کنیم یا اگر استفاده نمی‌کنیم، لگدمالش نکنیم. رفتار ما بیرون از کنگره باید طوری باشد که اگر گفتند عضو کنگره ۶۰ است، باعث افتخار باشد و خدایی نکرده لطمه‌ای به کنگره وارد نشود.
تایپ: مسافر علی
عکس:مسافرمهدی
تنظیم: مسافرعلی
(مسافران وهمسفران نمایندگی میلاجرد)

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .