قدردانی چراغ راهی برای ادامه سفر در کنگره۶۰

همسفر شهلا:
ما انسان‌ها در برابر هر نعمتی که در هستی دریافت می‌کنیم، وظیفه‌ قدردانی و سپاسگزاری داریم. بهترین الگوی ما در این مسیر، طبیعت است؛ طبیعت در برابر کوچک‌ترین توجهی که دریافت می‌کند، با بخشیدن میوه‌ها و سبزیجات خوشمزه از بخشش خداوند قدردانی می‌کند. پس ما انسان‌ها نیز باید در برابر کارهایی که دیگران برای آرامش و آسایش ما انجام می‌دهند، تشکر و قدردانی داشته باشیم. برای من، بزرگ‌ترین خدمتی که در زندگی‌ام دریافت کرده‌ام، از سوی آقای مهندس و کنگره بوده است. به همین دلیل وظیفه دارم با دقت توجه کنم و ببینم چگونه می‌توانم در برابر این خدمت عظیم، سپاسگزاری واقعی نشان دهم. در کنگره، بهترین نوع قدردانی، خدمت‌کردن؛ چه در قالب خدمت مالی و چه خدمت معنوی است. ما باید برای پیشبرد اهداف کنگره نهایت تلاش خود را به‌کار بگیریم؛ زیرا دیگران کاشتند و ما خوردیم، اکنون ما باید بکاریم تا دیگران بهره‌مند شوند.

همسفر ربابه:
چگونه از کنگره ۶۰ قدردانی کنیم؟ برای این‌که منِ همسفر بتوانم از کنگره قدردانی کنم، ابتدا باید در ذهن و اندیشه‌ام قدردان تمام کسانی باشم که در کنگره خدمت می‌کنند؛ زیرا ما در کنگره از تک‌تک افراد، از جمله ایجنت، مرزبانان، راهنمایان، نگهبان نظم و همه خدمتگزارانی که در هر جایگاهی فعالیت می‌کنند، آموزش گرفته‌ایم. قدردانی از آنان در سه بُعد انجام می‌شود: اول؛ قدردانی ذهنی، در مرحله نخست باید در افکار و اندیشه‌ خود سپاسگزار همه کسانی باشیم که مانند چراغ‌های خاموش برای آرامش و آسایش مسافران و همسفران تلاش می‌کنند تا ما به حال خوش برسیم. دوم؛ قدردانی کلامی، باید با زبان و کلام خود از خدمتگزاران کنگره؛ چه از طریق مشارکت در جلسات، چه در جشن‌ها با دادن پاکت و چه با یک جمله‌ محبت‌آمیز و احترام‌آمیز تشکر کنیم. سوم؛ قدردانی عملی، در نهایت، باید در عمل قدردانی خود را نشان دهیم. تک‌تک این افراد برای ما نعمت هستند و اگر قدر نعمت را ندانیم، خداوند آن را از ما می‌گیرد. ما باید با عمل‌کردن به قوانین کنگره و رعایت حرمت‌ها از کنگره قدردانی کنیم تا این مجموعه روزبه‌روز پیشرفت کند و برای نسل‌های آینده پایدار بماند.

همسفر صفورا:
دستور جلسه، چگونه از کنگره قدردانی کنیم؟ حضرت علی(ع) می‌فرمایند: «اگر تمام دریاها جوهر و تمام جنگل‌ها قلم شوند، نعمت‌های خداوند قابل شمارش نخواهد بود». این نشان می‌دهد که نعمت‌های الهی بی‌پایان‌ هستند. به نظر من، کنگره یکی از همان نعمت‌های بزرگ و قابل احترام خداوند است؛ نعمتی که هیچ‌گاه نمی‌توانم خدمات آن را نسبت به خودم جبران کنم. چراکه در کنگره توانستم دانش و علم درست زندگی‌کردن را بیاموزم، آن را عملی کنم و به آرامش و آسایشی برسم که سال‌ها از آن دور بودم. همه ما می‌دانیم زندگی با یک مصرف‌کننده چه‌قدر سخت، طاقت‌فرسا و نیازمند صبر است؛ و این کنگره بود و هست و خواهد بود که قوانین لازم برای بهتر زیستن را به ما آموزش می‌دهد. تمام وادی‌ها، سی‌دی‌ها و حتی رفتار و کردار آقای مهندس سراسر درس زندگی‌اند. در همه حال به یاری ما آمده‌اند و مرهمی بر زخم‌های کهنه و تازه ما بوده‌اند. پس من با این توان اندک، چگونه می‌توانم قدردان چنین سیستم عظیمی باشم؟ تنها راه این است که مطیع قوانین کنگره باشم، حرمت‌ها را حفظ کنم، نسبت به آموزش‌ها سر تعظیم فرود آورم و آن‌ها را مو به مو اجرا کنم و سرلوحه تمام سطوح زندگی‌ام قرار دهم. فقط با همین فرمان‌برداری و عمل‌گرایی است که شاید بتوانم ذره‌ای از حق کنگره و آقای مهندس را ادا کنم.

همسفر ملیحه:
گاهی انسان در برابر قدردانی درمانده می‌شود؛ گویی برای جبرانِ آن‌چه دریافت کرده است، هیچ کلام و هیچ عملی کافی نیست. در چنین لحظاتی، دل آدمی می‌خواهد هرچه دارد، از سرِ صدق و خلوص تقدیم کند تا شاید بتواند گوشه‌ای از سپاسگزاری خود را نشان دهد. برای کسی که سبب تولد دوباره من و مسافرم شده است، چه می‌توانم انجام دهم؟ جز آن‌که با خدمت به وادی‌ها عمل کنیم و بکوشم عضو شایسته برای کنگره۶۰ باشم. حقیقت آن است که قدردانی با کلمات هرگز نمی‌تواند پاسخ‌گوی این‌همه لطف و محبت کنگره باشد. امید دارم که در آینده شایستگی خدمت‌ و عمل‌کردن به فرمایش‌های جناب آقای مهندس را پیدا کنم؛ تا بتوانم اندکی از دینِ خود را، هرچند ناچیز، به‌جای آورم. قدردانی می‌تواند مالی، دلی یا جانی باشد؛ اما شرط نخست آن خلوص نیت است. اگر به زبان تشکر می‌کنم، باید در عمل نیز آن را اثبات کنم؛ با نوشتن سی‌دی‌ها، رعایت نظم، حضور به‌موقع در جلسات و مشارکت در برنامه‌های کنگره به انجام برسانم.

اگر امکان مالی داشته باشم، با شرکت در لژیون سردار وفاداری خود را نشان می‌دهم. کنگره به مال من نیازمند نیست؛ زیرا زمانی که من نبودم، این مجموعه وجود داشت. این منم که با مشارکت مالی، حال دلم را خوش‌تر می‌کنم و احساس قدردانی خود را عمیق‌تر می‌سازم. هرگاه خدمتگزاری لازم باشد، باید با جان و دل پیش‌قدم شده و در کنار دیگر اعضا برای پیشرفت شعبه تلاش نمایم. «خُنُک آن قماربازی که بباخت هرچه بودش     بنماند هیچش الا هوس قمارِ دیگر» این بیت مسیر حقیقی زندگی من است؛ ما می‌رنجیم، می‌افتیم، شکست می‌خوریم و دوباره برمی‌خیزیم. هنر ما در ادامه‌دادن است؛ آن هم با لبخندی که حقیقتِ زیستن را معنا می‌بخشد. اگر کنگره۶۰ نبود، نمی‌دانم چگونه می‌توانستم این درس‌های بزرگ زندگی را بیاموزم و حال دلم را چنین خوش کنم. من قدردان کنگره۶۰ هستم و خواهم بود. در این مکان امن و مقدس، در کنار انسان‌هایی شریف، آموزش می‌بینم و هر روز به رهایی نزدیک‌تر می‌شوم. قدردان بنیان‌گذار کنگره۶۰ و همه کسانی هستم که از دل و جان تلاش می‌کنند تا ما از بند درد و رنج رها شویم.

همسفر رقیه:
اگر بخواهیم واژه، قدردانی را درست درک کنیم، باید بدانیم که قدر به معنای اندازه، جایگاه و میزان است. یعنی هر چیز در هستی، منزلت و اندازه مشخص خود را دارد. همه موجودات براساس برنامه‌ای دقیق، خدمت مخصوص خود را به هستی ارائه می‌دهند؛ اما هنگامی که به انسان می‌رسیم، تفاوت آشکاری دیده می‌شود. انسان موجودی است دارای قدرت اختیار و حق انتخاب و همین انتخاب‌ها مسیر رشد و تکامل او را تعیین می‌کنند؛ مسیری که می‌تواند به خیر یا به شر منتهی شود. برای پیمودن راه روشنایی، رسیدن به آگاهی و معرفت ضروری است. خداوند را شاکرم که اذن ورود به کنگره را به من داد تا بتوانم با آموزش‌های کنگره۶۰ به کسب معرفت و دانش بپردازم و مسیر سبز و روشن آن را طی کنم. در این مسیر می‌آموزم که چگونه قدردان خداوند، هستی و همه خدمتگزارانی باشم که در کنگره و در هر جایگاهی، از دل و جان تلاش می‌کنند. قدردانی واقعی زمانی معنا پیدا می‌کند که آموخته‌هایمان را به‌کار ببریم؛ با خدمت‌کردن، با رعایت حرمت‌ها، با احترام به جایگاه‌ها و مشارکت‌های مادی و معنوی امکان می‌‌یابد. این‌ها ابزارهایی هستند که از طریق آن‌ها می‌توانیم سپاسگزاری خود را نشان دهیم. خداوندا، دریا و آسمان و دشت پوشیده از رقصنده‌های آسمانی است، و روح ناآرام ما در خواستار رهایی است؛ نه رهایی از درد، بلکه شوق دیدار معشوق است. خداوندا، تنها تو را می‌پرستیم و تنها تو را ستایش می‌کنیم. برای این عمل عظیم، شکر، شکر، شکر...

همسفر مینا:
چگونه در کنگره قدردانی کنیم؟ سپاسگزار خداوند هستم که در رحمت خود را به روی من گشود و بار دیگر نور امید را در دل من روشن کرد. وقتی به گذشته خود نگاه می‌کنم، تازه می‌فهمم که چقدر مدیون کنگره هستم، چگونه بودم و اکنون چه خصوصیاتی کسب کرده‌ام. قدردانی تنها مخصوص خداوند نیست؛ بلکه باید از انسان‌هایی که در کنار ما زندگی می‌کنند و به ما یاری می‌رسانند نیز سپاسگزار باشیم. قدرشناسی یعنی، درک ارزش خدمت دیگران است. این صفت تنها از مسیر آگاهی به‌دست می‌آید و هرچه انسان آگاه‌تر باشد، سپاسگزارتر است. در کنگره می‌آموزیم که از تمام کسانی که به هر نحوی و کاملاً رایگان به ما خدمت می‌کنند، قدردانی کنیم. منِ همسفر نیز تلاش می‌کنم با خدمت در جایگاه‌های مختلف، هرچند اندک، گوشه‌ای از زحمات این عزیزان را جبران کنم. به امید آن روز که بتوانم شایسته‌تر و آگاهانه‌تر قدردانی خود را نشان دهم.

همسفر نرگس:
اگر بخواهم درباره قدردانی از کنگره۶۰ صحبت کنم، می‌دانم که حتی اگر تا پایان عمر در این مکان خدمت کنم، باز هم نمی‌توانم ذره‌ای از نعمت‌هایی را که کنگره در اختیار من قرار داده جبران کنم. خوب به یاد دارم روزهایی را که آرزو داشتم حتی فرش زیر پایم را بفروشم، فقط مسافرم حال خوبی داشته باشد و بتوانیم با عشق در کنار هم زندگی کنیم؛ اما با ورود به کنگره۶۰ و همسفر بودن در کنار مسافرم، آموختم که نه‌تنها چیزی از دست نمی‌دهم، بلکه صد برابر بیشتر از آن حال خوشی را که آرزویش را داشتم، به دست خواهم آورد. همه این نعمت‌ها را از کنگره۶۰ دارم. به‌عنوان عضو کوچک در این سیستم بزرگ، تلاش می‌کنم با خدمت خالصانه، شاید یک درصد از عشق و محبتی را که به من بخشیده شده جبران کنم. همچنین وظیفه خود می‌دانم که عضو لژیون سردار باشم؛ همان‌گونه که دیگران کاشتند و ما خوردیم، امروز ما باید بکاریم تا دیگران برداشت کنند. انسان چیزی، جز سعی و تلاش خودش نیست. امیدوارم با کوشش و خدمت، عضو لایقی در این مسیر سبز باشم.

همسفر معصومه:
قدردانی یعنی، سپاسگزاری و تشکر و در کنگره۶۰ این کار نه‌تنها یک رسم زیبا؛ بلکه رفتاری بسیار ارزشمند است. کنگره۶۰ نعمتی بزرگ از سوی خداوند مهربان است و اگر نتوانیم در حد شایستگی آن، قدردان باشیم، ممکن است این نعمت از دست برود. وقتی به گذشته و روزهایی که پیش از ورود به کنگره داشتیم نگاه می‌کنم و حالِ امروزمان را می‌بینم، قطعاً دلم سرشار از سپاس می‌شود. راهی که کنگره پیش پای ما گذاشته، مسیری از تاریکی به روشنایی است؛ پس باید درست قدم برداریم و فراموش‌کار نباشیم. کنگره بستری برای آموزش و رسیدن به آرامش است و قدردانی ما در برابر عظمت این مجموعه تنها قطره‌ای در برابر اقیانوس است. رعایت نظم، پیروی از قوانین و حرمت‌ها، و عمل به آموزش‌ها بهترین شکل سپاسگزاری از نعمت‌هایی است که خداوند از طریق کنگره در اختیار ما قرار داده است. به فرموده آقای مهندس، قدردانی سه مرحله: اندیشه، بیان و عمل دارد. امیدوارم با یاری خداوند، شایسته قدردانی از نعمت‌هایی که داریم باشیم.

رابط خبری لژیون سردار: همسفر شهلا رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون هفتم)
ویرایش و ارسال: همسفر رباب رهجوی راهنما همسفر مریم(لژیون اول) دبیر سایت
همسفران نمایندگی صائب تبریزی