دهمین جلسه از دوره چهارم سری کارگاه های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ ویژه مسافران و همسفران نمایندگی بردسکن به استادی راهنما مسافر مجید، نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر مسلم با دستور جلسه «وادی دهم وتاثیرآن روی من» در روز پنج شنبه13 آذر ماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۶ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان مجید هستم یک مسافر. از نگهبان جلسه، ایجنت محترم و گروه مرزبانی سپاسگزارم که مسولیت اداره جلسه را به من سپردند تا خدمت کنم و آموزش بگیرم. دستور جلسه این هفته «وادی دهم: صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون جاریست» می باشد.
در آغاز شعری از استاد بهمنی عزیز را تقدیم میکنم:
قطره قطره اگر چه آب شدیم
ابر بودیم و آفتاب شدیم
ساخت ما را همو که می پنداشت
به یکی جرعه اش خراب شدیم
وادی دهم به ما میگوید: اگر میخواهیم به حقیقت دست یابیم، باید در مسیر حرکت قرار بگیریم. در واقع، وادیهای چهاردهگانه در کنگره، همگی در مسیری به هم پیوستهاند و هر کدام به ما آموختهاند که برای رسیدن به مقصد؛ به تفکر، امید، مسئولیتپذیری، حرکت، فرمان عقل و کشف حقیقت نیاز داریم.
در مدت زمان حضورم در کنگره، همواره تلاش کردهام تا در هر وادی، بخشی از آموزشهای آن را در زندگی خود به کار گیرم، چرا که دانستن تنها کافی نیست، بلکه باید آموختهها را در عمل پیادهسازی کرد.
در وادی دهم میآموزیم که انسان میتواند به دو جهت حرکت کند: یکی به سمت کمال و روشنایی، و دیگری به سوی تاریکی و سقوط. هدف کنگره، حرکت به سوی روشناییها و تعالی است. در این مسیر، باید صبر و اراده داشته باشیم. هر ویژگی منفی که در وجود ما شکل گرفته، نه یک شبه بلکه در طول سالها به وجود آمده است پس تغییرات نیز باید به تدریج و با صبر و تحمل انجام شود.
من، پنجاه سال از عمرم را در تاریکیها سپری کردم، ولی حالا پس از چند سال که به کنگره آمدم، درک و آگاهیام از حقیقت زندگی تغییر کرده است.

در گذشته، شاید آموزشهای درست به من داده میشد، اما آنها را درک نمیکردم. حالا، با حضور در کنگره و آموختن از استادان و همسفران محترم، توانستهام صفات منفی چون حسادت، تکبر و قضاوتهای بیمورد را از خود دور کنم.
یاد گرفتهام که برای رشد خود، باید به رشد دیگران کمک کنم. اینجا میآموزیم که برای بالا رفتن، ابتدا باید دست دیگران را بگیریم تا همگان به تعالی برسند.
در کنگره، به ما یاد داده میشود که قضاوتها و افکار منفی درباره دیگران، در حقیقت بازتابی از آنچه در درون خود داریم است. وقتی دیگران را قضاوت میکنیم، باید بدانیم که اول خود را قضاوت کردهایم.
در وادی چهاردهم نیز، آقای مهندس اشاره میکنند که همه موجودات جهان و تمام بیماران، در واقع عشق هستند. عشق واقعی یعنی خدمت به دیگران، وفاداری به اصول و بدون هیچ چشمداشتی به رشد و بهبودی سایرین.
به همین دلیل است که همه کسانی که در کنگره هستند، در حقیقت در مسیر عشق حرکت میکنند. در نهایت، وقتی فرد به وادی دهم میرسد، اگر درست حرکت کند، قادر خواهد بود صفات منفی گذشته را کنار بگذارد و ویژگیهای مثبت و تعالیبخش را در خود نهادینه کند.
تغییرات درونی ما، نه تنها بر زندگی خودمان تأثیر میگذارد، بلکه بر اطرافیان و جامعه نیز اثرات مثبتی خواهد گذاشت. بنابراین، تغییر در این وادی نه تنها یک انتخاب است، بلکه یک ضرورت برای رسیدن به حقیقت و آرامش درونی است. از این که با سکوت به صحبت های من گوش کردید از همه ی شما سپاسگزارم.
تایپ و ویراستار: مسافر امیر لژیون سوم مسافر سعید
عکاس: مسافر علی لژیون یکم راهنما مسافر حمید
ارسال خبر: مسافر محمد لژیون یکم راهنما مسافر حمید
مرزبان کشیک: مسافر مجید
- تعداد بازدید از این مطلب :
68