بخشش پول زیاد نمی‌خواهد، دل بزرگ می‌خواهد

همیشه وقتی در نمایندگی صحبت از لژیون سردار می‌شد، من هم خیلی دوست داشتم در لژیون شرکت کنم؛ اما فکر می‌کردم که فقط آدم‌های پول‌دار عضو لژیون سردار می‌شوند و هنوز برای من زود یا وقتش نرسیده است؛ اما بعد گذشت یک مدت و با توجه‌به آموزش‌هایی که گرفته بودم، درک کردم که کسی نمی‌تواند چیزی را با خودش به جهان‌های دیگر ببرد و آن چیزی که برای انسان می‌ماند، همین خوبی‌ها، بخشش و خدمت‌هایی است که انجام می‌دهد.

مهم‌ترین چیزی که در لژیون سردار آموختم، قدرت‌ بخشش و پس‌انداز کردن بود، من قبل از کنگره خیلی بخشش مالی را تجربه نکرده بودم؛ چون تصور می‌کردم که مسافرم به نیازمندان کمک می‌کند و دیگر نیازی به کمک من نیست یا اینکه اگر چیزی را به کسی می‌دادم در مقابل آن توقع بی‌جا داشتم تا به کنگره۶۰ آمدم و با قرارگرفتن در کنار انسان‌هایی که بخشش آن‌ها برای من یک الگو بود و از برکت‌هایی که در زندگی آن‌ها به وجود آمده و گره‌هایی که باز شده بود صحبت می‌کردند، من هم تصمیم گرفتم عضو لژیون سردار شوم. هدفم از این کار این بود که در لژیون برای آموزش قرار بگیرم و به نقل از حضرت علی علیه‌السلام: «هرکس کلمه‌ای به من بیاموزد، من بنده او هستم.»

این مکان که به طور رایگان در اختیار من قرار گرفته، با آرامش و آسایش در آن هستم، من هم نقشی دارم، نباید نسبت به جشن گلریزان یا حمایت از قانون یازدهم بی‌تفاوت باشم و کمک‌ها را از خودم دریغ کنم؛ چون پول‌های ما در جیب کسی نمی‌رود، بابت هزینه تعمیرات ساختمان جدید، کرایه، آب و برق، یا حتی چای و قندی که در آنجا استفاده می‌کنم می‌شود؛ پس برای تحقق اهداف کنگره در حد و اندازه خودم پیش‌قدم بشوم شاید این توفیقی است که نصیب من شده نباید این فرصت را از دست بدهم و به بهترین شکل ممکن در جشن گلریزان شرکت کنم و صد خودم را بگذارم.

من خدا را شاکرم که سال گذشته عضو لژیون سردار بودم و دریافتی‌های زیادی داشتم و این‌بار به نام فرزندانم سرداری‌ام را تمدید می‌کنم؛ در واقع با کمک به کنگره فرزندانم را بیمه می‌کنم تا یادم نرود که بخشش پول بزرگ نمی‌خواهد دل بزرگ می‌خواهد.

نویسنده: همسفر فرشته (ر) رهجوی دنور راهنما همسفر وجیهه (لژیون دوم)
ارسال: همسفر آرزو رهجوی  پهلوان راهنما همسفر اسماء (لژیون اول) نگهبان سایت
نمایندگی سیرجان