نقطه تحمل اکتسابی است

نهمین جلسه از دوره سی‌وششم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰، نمایندگی وحید به استادی همسفر مهناز، رهجوی راهنما همسفر ندا، نگهبانی موقت همسفر خدیجه و دبیری موقت همسفر آذر با دستور جلسه «وادی نهم: وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه بالا و بالاتری برسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود.» روز سه‌شنبه 13 آبان‌ماه ۱۴۰۴ ساعت 14:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خدا را شاکرم که در این لحظه و در این مکان قرار گرفتم تا بتوانم در کنار شما آموزش ببینم، از نگهبان جلسه و خانم اعظم سپاسگزارم که به من اجازه خدمت در این جایگاه را دادند، هم‌چنین از راهنمای خودم خانم ندا هم تشکر می‌کنم که قطعاً آموزش‌های ایشان من را برای این جایگاه آماده کرد. دستور جلسه وادی نهم است که «وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه بالا و بالاتر برسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود.» همه وادی‌ها  مانند یک قانون عمل می‌کنند و این وادی هم مثل یک قانون است که اگر ما به طبیعت نگاه کنیم خواهیم دید که در طبیعت همه چیز ذره‌ذره اتفاق می‌افتد. به‌طور مثال نوزادی که می‌خواهد متولد شود حدوداً 9 ماه در شکم مادر زمان می‌برد تا رشد کند و به دنیا بیاید و این اتفاق سریع نمی‌افتد یا اگر بخواهیم  در رانندگی مهارت به‌دست بیاوریم باید به صورت تدریجی انجام بگیرد.

بنابراین تغییرات فصل‌ها و هر چیزی را که در طبیعت می‌بینیم به‌صورت تدریجی اتفاق می‌افتد. نقطه تحمل هم این‌گونه است و کم‌کم در تمامی سطوح پدیدار می‌شود. اگر در کنگره به روش دی‌اس‌تی را نگاه کنیم خواهیم دید که این روش به‌صورت تدریجی انجام می‌گردد. به‌طور مثال اگر داروی یک مسافر را زیاد و یا کم کنند که در اصل با توجه به میزان مواد مصرفی نقطه تحمل مسافر را می‌سنجند و سپس مواد را تیپر می‌کنند و در نهایت به صفر می‌رسانند. حال چگونه ما می‌توانیم نقطه تحمل خود را بالا ببریم؟ اصلاً نقطه تحمل یعنی چه؟ اگر نقطه تحمل نداشته باشیم خیلی زود عصبانی می‌شویم و از کوره در می‌رویم. آقای مهندس مثالی را می‌زنند که البته روز چهارشنبه هم در صحبت‌های خود بیان کردند که در حین رانندگی خیلی این اتفاق می‌افتد.

به‌طور مثال دو راننده در پشت چراغ قرمز باهم بحث و دعوا می‌کنند؛ اما بهترین کار این است‌که در آن لحظه سکوت کنند. من این جمله را بایستی همیشه با خودم تکرار کنم که «با نادان سخن نگویید» و طرف مقابلم را که این رفتار را انجام می‌دهد نادان تصور کنم و این باعث می‌شود که با سکوت خود این‌گونه نقطه تحمل را بالا ببرم. در کنگره ما این‌گونه آموزش می‌گیریم که با کاربردی کردن جهان‌بینی و استفاده از سی‌دی‌ها نقطه تحمل خود را بالا ببریم.  ما یاد گرفتیم که نقطه تحمل  کسب کردنی است و باید بالا ببریم تا به مرحله رشد و آگاهی برسیم. دستور جلسه هفته آینده هم راجع‌به گلریزان است و مربوط به همین وادی و نقطه تحمل است و من به وادی نهم ربط می‌دهم؛ چون در مدت یک سالی که در کنگره بودم در روز گلریزان با تمام داشته‌هایم در این جشن شرکت می‌کنم.

من باید ذره‌ذره ظرفیت خود را بالا ببرم و از پس‌اندازی که درکنگره آموختم در این یک سال با عشق در جشن شرکت کنم. در سال اول  که می‌خواستم در جشن گلریزان شرکت کنم تمام توان خودم را که گذاشتم و آن  تمام صد من بود که در سال 98 پرداخت کردم. در سال بعد خواسته من این بود که مبلغ بیشتری را پرداخت کنم که همین‌طور هم  شد و در جشن گلریزان توانستم مبلغ 500 هزار تومان بدهم. با وجود این‌که مسافرم هم‌چنان یک مصرف‌کننده بود و سر کار هم نمی‌رفت، من هم با پس‌اندازی که داشتم عضو لژیون سردار شدم چون این برایم بسیار باارزش بود. من در آن سال یاد گرفتم که خواسته خود را بیشتر کنم و از استاد سردار خواستم تا یکی از اعضاء لژیون سردار شوم؛ اما زمانی‌که من این مبلغ را در این جایگاه پرداخت کردم، سال بعد هم دوباره همین اتفاق برایم افتاد و برای بار دیگر توانستم عضو لژیون سردار شوم. طرف صحبتم با همسفران عزیزی است که فکر می‌کنند با مبلغ کم نمی‌توانند کاری انجام دهند ولی بایستی بدانند که با همان اندک‌اندک پس‌انداز کردن می‌توانند به مبلغ زیادی دست یابند. خدا را شکر می‌کنم که توانستم هر سال یکی از اعضاء لژیون سردار باشم و برکات آن را در زندگی حس کنم.     

مرزبانان کشیک: همسفر زهرا و مسافر رحیم
تایپ: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر ندا (لژیون پنجم) دبیر سایت
عکاس: همسفر زکیه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون هفتم)
ویرایش: همسفر عفت رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون هفتم)
ارسال: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی وحید