اگر رنج نباشد، انسان به موفقیت نمی‌رسد. شرط لازم این است که انسان بتواند در صراط مستقیم حرکت کند.

جلسه نهم از دوره یازدهم کارگاه‌های آموزشی، خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی صالحی۲ به استادی مسافر حسین، نگهبانی مسافر محسن و دبیری مسافر منوچهر با دستور جلسه وادی نهم؛ وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه بالا و بالاتری برسد نقطه تحمل پیدا می‌شود، روز دوشنبه ۱۲ آبان ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان حسین هستم مسافر

در آغاز سپاسگزار پروردگارم که این توفیق را به من داد تا برای نخستین بار این جایگاه را تجربه کنم.

 از آقای مهندس و خانواده‌ گرامی‌ ایشان تشکر کنم که بستری امن برای منِ مسافر فراهم کردند.

دوست دارم تجربه‌ای شخصی را با شما به اشتراک بگذارم:

 به دلیل اعتیاد مادرم، من با اعتیاد به دنیا آمدم. یعنی از همان دوران نوزادی، حتی از یک‌روزگی و دو‌روزگی، اعتیاد داشتم و این روند ادامه یافت تا زمانی که به سن هشت‌ سالگی رسیدم. در آن سن متوجه شدم که کودکان هم‌ سن‌ و سال من، به راحتی می‌خوابند، اما من نمی‌توانم خواب راحتی داشته باشم!  

یا اینکه آن‌ها شاد هستند و من غمگین. البته در سال‌های اولیه، خانواده‌ام برای کنترل من، اقدام به قطع مصرف کردند، اما اعتیاد همچنان در وجودم باقی بود.

این حقیقت را زمانی درک کردم که به کنگره‌ ۶۰ پیوستم و با «سیستم ایکس» آشنا شدم. فهمیدم که سیستم ایکس من از همان دوران نوزادی و به دلیل اعتیاد، دچار اختلال شده است. این وضعیت ادامه یافت تا زمانی که خودم، به هر دلیل دوباره مصرف‌کننده شدم.

وقتی برای اولین بار ماده‌ مخدر استفاده کردم، خوابم منظم شد، حالم بهتر گردید و روحیه‌ام بازگشت. گفتم: «این همان چیزی است که همیشه می‌خواستم و نمی‌دانستم!» این روند، ۲۵ سال ادامه یافت و به مصرف متادون و دیگر مواد کشیده شد. این گره درونی در من باقی مانده بود و هنگامی که سفر خود را آغاز کردم، هنوز وجود داشت و مانع بهبودی من می‌شد.

 اعتیادم باعث شده بود تقصیرها را به گردن دیگران بیندازم: پدرم مقصر بود، من که نوزاد بودم و تقصیری نداشتم، یا مادرم مقصر بود. 

در مورد دستور جلسه اگر بخواهم صحبت کنم، این وادی می‌خواهد ظرفیت انسان را گسترش دهد و نیروی افزایش را به من انتقال دهد.

 این امر، جز از طریق رنج و سختی به دست نمی‌آید. ما همه چیز را با رنج و مشقت به دست می‌آوریم، در حالی که انسان‌ها معمولاً رنج و سختی را لعنت می‌کنند. اما در حقیقت، این رنج و سختی‌ها است که انسان را گسترش می‌دهد و باعث آگاهی‌پذیری او می‌شود.

 اگر رنج نباشد، انسان به موفقیت نمی‌رسد. شرط لازم این است که انسان بتواند در صراط مستقیم حرکت کند.

هنگامی که انسان در صراط مستقیم گام برمی‌دارد، به تدریج نیروهای درونی به یاری‌اش می‌آیند و قطعاً زمانی که این نیروها به کمک شما می‌آیند، آرام‌آرام حالتان بهبود می‌یابد و قدرت تحمل، یا همان «نقطه‌ی تحمل»، بالا می‌رود. حتی اگر مشکلات زیاد باشند، نقطه‌ی تحمل بیشتر می‌شود.

پس شرط لازم برای این امر، حرکت و قرارگیری در مسیر درست است. نمونه‌ آن، روش DST است که به تدریج، انسان با آموزش و آگاهی‌یافتن، می‌تواند خود را ارتقا دهد و از اعتیادی که داشته، رها شود.

دوست داشتم بخشی از صحبت‌هایم را به لژیون سردار اختصاص دهم. واقعاً در هر موضوعی که بنگرید، می‌توانید اثر لژیون سردار را ببینید. نکته اینجاست که انسان باید به تدریج و گام‌به‌گام، بخشش را بیاموزد.

من برای مثال نمی‌توانم یک‌باره ۱۰۰ میلیون تومان ببخشم. این کار باید به‌تدریج و با تکرار و تمرین انجام شود، تا انسان بتواند این قدرت بخشش را در درون خود ایجاد کند.

هنگامی که می‌بخشید، حتی اگر از کمترین داشته‌هایتان باشد، حال خوبی به دست می‌آورید و این حال خوب به شما بازمی‌گردد. این دنیا، چیزی جز بخشش و گذشت نیست.

از اینکه به صحبت‌های من توجه نمودید، متشکرم.

در ادامه اعلام رهایی مسافر علیرضا با راهنمایی راهنمای محترم مسافر سعید

همچنین دریافت نشان رهایی مسافر سردار با راهنمایی راهنمای محترم مسافر ولی الله

تنظیم، ویراستاری و ارسال: مسافر ذبیح اله لژیون پنجم