در وادی نهم مفهوم زمان را پیدا می‌کنیم

جلسه نهم از دوره شانزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی اردستان به استادی همسفر ستاره، نگهبانی راهنما همسفر لیلی و دبیری همسفر سمیه با دستور جلسه «وادی نهم (وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه بالا و بالاتری برسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود.) و تأثیر آن روی من» روز دوشنبه ۱۲ آبان ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۵:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

از نگهبان جلسه، ایجنت و مرزبانان سپاسگزارم که به من اجازه خدمت دادند. از راهنمایم، همسفر فاطمه، بسیار تشکر می‌کنم که در این مسیر همراه من هستند. دستور جلسه در مورد وادی نهم است: «وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجۀ بالا و بالاتری برسد، نقطۀ تحمل پیدا می¬‌شود. مسئله‌ بسیار مهم و کلیدی این است که مشکلاتی که برای ما به وجود می‌آیند، با کمک این وادی می‌توانند به‌راحتی حل شوند و از مسیر سخت زندگی به‌آسانی عبور کنیم.» در وادی نهم، مفهوم زمان را پیدا می‌کنیم و درواقع هرکدام از وادی‌ها، کلیدی هستند که در اختیار ما قرارگرفته‌اند. وادی نهم، روش DST و معجزه آن را به ما نشان می‌دهد.

این وادی می‌گوید: که نیرویی که از کم شروع می‌شود، رفته‌رفته زیاد می‌شود و نقطه تحمل به وجود می‌آید این نیرو می‌تواند همان توان اولیه ما باشد. همان‌طور که در ابتدای مسیر، بسیار بی‌حال و بی انرژی هستیم، نمی‌توانیم روی صندلی بنشینیم، نوشتن دو دقیقه سی‌دی برایمان دشوار است یا انجام پنج دقیقه کار فیزیکی برایمان سخت است و زود خسته می‌شویم. هر مشکلی که در زندگی‌مان وجود دارد، همان نیرویی است که از کم شروع می‌شود و کم‌کم زیاد می‌شود تا نقطه تحمل شکل بگیرد؛ مثل مسافری که برای درمان به کنگره می‌آید؛ او مصداق نیروی کم است که باید طبق روش DST و در مدت‌زمان ده ماه، با تکرار و استمرار، نقطه تحمل خود را بالا ببرد.

گاهی ممکن است در طول سفر درمان، گریزی هم بزند و سفرش خراب شود؛ اما باید پشت سر هم و مکرر آموزش‌ها را دریافت کند تا نقطه تحمل به وجود آید. این وادی به من امید می‌دهد که کارهایی را که قبلاً نمی‌توانستم انجام دهم؛ اکنون می‌توانم پنج ساعت کارکنم یا مثلاً نوشتن یک دقیقه سی‌دی برایم دشوار بود؛ اما حالا به‌راحتی می‌توانم یک یا دو ساعت بنشینم و سی‌دی بنویسم. این‌ها همه نشانه‌هایی هستند که انسان می‌تواند به خود امیدوار باشد. در این نقطه است که انسان می‌تواند در خود تغییر ایجاد کند و باید از همان نقطه شروع کند؛ مهم نیست که یک نفر نیم متر می‌دود و دیگری پنجاه متر، مهم این است که نقطه صفر خودمان را پیدا کنیم و ببینیم تحملمان چقدر است تا بتوانیم حرکت کنیم و آن را بالا ببریم؛ پس من در این وادی یاد می‌گیرم که امیدوار باشم؛ هرچقدر هم ضعیف و ناتوان باشم و اگر ادامه دهم و حرکت کنم، موفق خواهم شد.

نکته مهم دیگر این است که نیروهای منفی همیشه سر راه قرار می‌گیرند و به ما القاء می‌کنند؛ چون نمی‌خواهند پیشرفت کنیم. درکنگره، نیروهای منفی همیشه وجود دارند و دوست دارند ما را از راه مستقیم دور کنند. مهم این است که من به حرف نیروهای منفی گوش نکنم؛ اگر گوش کنم، همیشه بازنده خواهم بود و در زندگی هرچه دارم از دست خواهم داد و هیچ‌گاه به آسایش و آرامش نخواهم رسید. اگر به کنگره بیایم، آموزش‌ها را دریافت کنم، به دانایی برسم و نقطه تحمل را بالا ببرم، موفق خواهم شد. در این راه باید ناراحت نشوم، استقامت داشته باشم و صبر کنم تا به آنچه می‌خواهم و دوست دارم، برسم.

دریافت نشان پیمان وادی هشتم راهنمای تازه‌واردین همسفر بتول رهجوی راهنما همسفر زهرا

دریافت نشان پیمان وادی هشتم راهنما همسفر مهتاج رهجوی راهنما همسفر زهرا

مرزبانان کشیک: همسفر زهرا و مسافر حسین
تایپیست: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون چهارم)
عکاس: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون چهارم)
ارسال: راهنما همسفر مهتاج نگهبان سایت
همسفران نمایندگی اردستان