داروی ‌OT پلی میان تخریب و بازسازی

قصد دارم درباره دو محور بنیادین در کنگره۶۰ صحبت کنم، OT و روش DST به‌جرأت می‌توان گفت اگر این دو نبودند، امروزه بسیاری از مسافران و خانواده‌هایشان طعم آرامش، امید و رهایی را تجربه نمی‌کردند.
در ابتدا، هنگامی که نام OT را شنیدم، مانند بسیاری تصور درستی از آن نداشتم. گمان می‌کردم OT نیز نوعی ماده اعتیادآور است که وابستگی ایجاد می‌کند؛ اما با ورود به کنگره و دریافت آموزش‌ها، متوجه اشتباه بودن این تفکر شدم. OT (اپیوم تینکچر یا شربت تریاک)، دارویی است که به‌صورت علمی و دقیق تحت نظارت وزارت بهداشت تولید می‌شود. ترکیبات آن شامل آلکالوئیدهای موجود در تریاک طبیعی است؛ موادی نظیر مورفین، کدئین و تبائین است که مشابه طبیعی آن‌ها در بدن انسان نیز تولید می‌شود و به عنوان مسکن‌های درونی یا مواد شبه‌افیونی شناخته می‌شوند. زمانی‌که مصرف مواد مخدر سبب توقف فعالیت سیستم تولیدکننده شبه‌افیونی بدن می‌گردد، OT همانند یک پل، میان تخریب و بازسازی عمل می‌کند. با ورود OT، بدن فرصت می‌یابد تا به‌تدریج خود را ترمیم نماید و توانایی تولید مواد شبه‌افیونی درونی را مجدداً به دست آورد. به همین دلیل، OT نه تنها یک دارو؛ بلکه رحمتی از سوی پروردگار برای نجات انسان از اعتیاد است. تفاوت OT با داروهای مصنوعی نظیر متادون در این است که OT دارای منشأ طبیعی است و بدن انسان آن را پس نمی‌زند؛ بلکه با آن هماهنگ شده و تعادل از دست رفته را بازمی‌یابد.

روش DST (کاهشی، پله‌ای، زمان‌دار) به معنای حرکت گام‌به‌گام با نظم و در یک بازه زمانی مشخص است. این روش ارزشمند توسط بنیان‌گذار کنگره۶۰، جناب مهندس حسین دژاکام، کشف شد؛ انسانی که خود از تاریکی مصرف عبور کرده و اکنون چراغ راه هزاران انسان شده است.
برخلاف روش‌های ترک ناگهانی یا سم‌زدایی که معمولاً بدن و ذهن را دچار شوک می‌سازند، بدن را در یک فرآیند آرام و هدفمند بازسازی می‌کند. در این روش، مسافر هر ۲۱ روز، یک پله از مقدار OT مصرفی خود را کاهش می‌دهد. این کاهش تدریجی باعث می‌شود که بدن فرصت تطبیق داشته باشد و بدون تحمل درد یا خماری، تولید مواد شبه‌افیونی درونی خود را از سر گیرد. این مسیر درمانی، معمولاً حدود یازده ماه به طول می‌انجامد؛ اما نتیجه آن، دستاوردی است که هیچ روش دیگری نتوانسته به آن برسد؛ بازسازی کامل جسم، تعادل روان و مهم‌تر از همه، تغییر جهان‌بینی.

به عنوان یک همسفر، از نزدیک شاهد بودم که OT و روش DST چگونه مسیر زندگی مسافرم را متحول ساختند. روزهایی بود که ناامیدی، خشم، بی‌خوابی و اضطراب تمام وجود او را در بر گرفته بود؛ اما با نظم در مصرف OT و ایمان به آموزش‌ها، رنگ زندگی آرام‌آرام به چهره‌اش بازگشت. جسمش به مرور آرام شد، خوابش منظم گشت، ذهنش شفاف‌تر و روحش سبک‌تر شد.
من نیز به عنوان همسفر آموختم که اعتیاد تنها محدود به مسافر نیست؛ بلکه خانواده نیز باید آموزش ببیند، صبر پیشه کند و در مسیر رشد قرار گیرد. کنگره۶۰ به من آموخت که OT صرفاً یک دارو نیست؛ بلکه نمادی از رحمت الهی و علم جناب مهندس دژاکام است که با عشق درهم آمیخته و نتیجه آن، تولد دوباره انسان‌هاست.

اگر بخواهم در یک جمله بیان کنم، OT و DST صرفاً روش درمان نیستند؛ بلکه مسیر بازگشت انسان به خویشتن‌اند؛ بدنی که سالم می‌شود، ذهنی که آرام می‌گیرد و روحی که به خداوند نزدیک‌تر می‌گردد. ما همسفران می‌دانیم که بدون OT، بدن قادر به ترمیم نیست و بدون DST، نظم و هدفی در درمان وجود ندارد. این دو در کنار آموزش‌های کنگره۶۰، جزئی را رقم می‌زنند که نامش «رهایی» است.
سپاسگزارم از خداوند متعال، از مهندس دژاکام، از راهنمایان، مسافران و همسفرانی که با ایمان و تلاش، این مسیر نورانی را ادامه می‌دهند.

نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون هشتم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون هشتم)
عکاس: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون ششم)
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون هفتم) نگهبان سایت