حال خوب با ورزش کردن

دومین جلسه از دوره چهل و یکم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰؛ نمایندگی صائب تبریزی با استادی مسافر محمد، نگهبانی مسافر آرش و دبیری مسافر آرش با دستور جلسه «جهان بینی در ورزش» روز سه شنبه ۲۹ مهر ماه ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ برگزار شد.

سخنان استاد:

دستور جلسه این هفته «جهان‌بینی در ورزش» است. در اوایل سفرم، همه اعضا درباره اهمیت ورزش و حضور در پارک صحبت می‌کردند و می‌گفتند: «اگر کسی رهایی و حالِ خوش می‌خواهد، باید به پارک بیاید و ورزش کند.» آن زمان، پارک ما «پارک طالقانی» بود؛ جایی که جناب مهندس رهایی می‌دادند. من هم تازه سفرم را آغاز کرده بودم و با جدیت سفر می‌کردم تا به آن حالِ خوبی که دیگران از آن سخن می‌گفتند، برسم. هفته دوم یا سوم سفرم بود که به همراه همسفرم وارد پارک شدیم. همسفرم نیز سفرش را از پارک آغاز کرده بود. در آنجا راهنمای خود را دیدم. ایشان انتظار نداشتند که در همان ابتدای سفر وارد پارک شده باشم و پرسیدند: «اینجا چه می‌کنی؟»  من پاسخ دادم: «همه از پارک و ورزش تعریف می‌کنند، من هم آمدم تا این حس و حال را تجربه کنم.»   راهنما حالِ خوبم را دیدند و گفتند: «همیشه بیا و رها نکن.»  

البته من از جلسه اول برای ورزش آمده بودم، اما راهنمایم متوجه نشده بودند. در پارک طالقانی، که حدود پانزده سال است ورزش کنگره در آن دایر است، هیچ‌گاه مشکلی یا بحث و دعوایی پیش نیامده. علت این‌که می‌گفتند «بعد از دو ماه وارد پارک شوید»، آشنایی با قوانین و تقویت جهان‌بینی در کنگره پیش از ورود به پارک بود.  همان‌طور که در جزوه‌های جهان‌بینی یک و دو آمده، برای تقویت جهان‌بینی باید قوانین را فرا بگیریم؛ مثل قوانین یک بازی که در این دو ماه، کلیدهای آن را پیدا می‌کنیم.

در مصاحبه‌ای هم گفته بودم: آن‌چه از ورزش یاد می‌گیرم، با مطالبی که در شعبه، سی‌دی‌ها و فایل‌های آموزشی می‌آموزم، برابر است. حضورم در پارک باعث شد بسیاری از مسائل را بهتر درک کنم.   افرادی را دیدم که از کودکی، حتی از هفت‌سالگی، دچار بیماری اعتیاد شده بودند و درمانشان را از پارک و ورزش آغاز کردند؛ و امروز جزو تیم ملی راگبی هستند. با ورزش کردن، مشتقات مواد شبه‌افیونی که پیش‌تر از بیرون وارد بدن می‌کردیم، درون بدن تولید می‌شود؛ مانند دوپامین و سروتونین. حضور در پارک بسیار مهم است. کسانی که می‌آیند، حالشان بهتر از کسانی است که نمی‌آیند. بعد از مدتی از پارک طالقانی منتقل شدیم. اوایل از این انتقال ناراحت بودم، اما بعدها در همان مکان آموزش دیدم، ورزش‌بان شدم و جزو خدمت‌گذاران آنجا قرار گرفتم. با حمایت اعضا، پارک جدیدی برای شعبه احداث کردیم که دیگر متعلق به خودمان بود. نکته‌ای که اهمیت زیادی دارد، «حضور داشتن»، «آمدن به پارک»، «ورزش کردن» و «خدمت کردن» برای خودمان است. این‌ها باعث می‌شود حالمان بهتر شود و انرژی‌مان بالا برود. هرگاه حالِ خوبی نداشتم یا زمان خوابم به‌هم می‌ریخت، جمعه‌ها با حضور در پارک، این زمان را تنظیم می‌کردم. از ساعت چهار یا پنج صبح به پارک می‌رفتیم و همین باعث می‌شد کل هفته‌ام را از روز جمعه منظم کنم. این نظم، همه کارهایم را سرِ وقت و تنظیم‌شده نگه می‌داشت.

تهیه گزارش و تایپ متن:  مسافر سعید

خدمتگزار سایت: مسافر هادی